Konrad Tatarowski

---

Życiorys

Konrad Tatarowski to postać niezwykle znacząca w polskim świecie akademickim oraz literackim. Ukończył studia na kierunku filologia polska na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego w 1972 roku. Po zakończeniu edukacji, przez ponad dekadę, do 1983 roku, pracował jako asystent na Instytucie Filologii Polskiej tego uniwersytetu. W 2004 roku uzyskał stopień doktora, a siedem lat później obronił habilitację, co potwierdziło jego istotny wkład w rozwój filologii w Polsce.

Ważnym etapem w jego życiu była współpraca z Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR” w latach 1976–1981. Konrad uczestniczył w akcji wsparcia dla represjonowanych robotników z Fabryki Transformatorów i Aparatury Trakcyjnej „Elta” w Łodzi. W latach 1976-1977, wspólnie z Józefem Śreniowskim, prowadził punkt konsultacyjny dla ortograficznych, niosąc pomoc tym, którzy zostali dotknięci działaniami władzy.

W kolejnym okresie, w latach 1977–1981, z Tomaszem Filipczakiem, zaangażował się w kolportaż niezależnych publikacji, takich jak „Biuletyn Informacyjny” KOR, „Puls”, „Zapis” czy „Krytykę”. Ponadto, w 1980 roku, odgrywał kluczową rolę w zakładaniu „Solidarności” na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, Tatarowski został internowany od 13 grudnia 1981 do 16 października 1982 w Ośrodkach Odosobnienia w Łęczycy, Łowiczu oraz Kwidzynie. Po opuszczeniu kraju, w latach 1983-1984, przebywał na emigracji w Stanach Zjednoczonych i RFN, gdzie pracował dla Radia Wolna Europa w Monachium. W tym czasie publikował w wielu periodykach emigracyjnych, takich jak „Exodus”, „Kontakt”, „Kultura” oraz „Widnokrąg”, jak również w polskiej prasie podziemnej.

Jest również znanym sygnatariuszem szeregu istotnych dokumentów i petycji, takich jak List 218 do Sejmu PRL w sprzeciwie wobec planowanych zmian w Konstytucji w 1975 roku oraz petycji dotyczącej represji wobec robotników w Radomiu i Ursusie. Był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich od 1989 roku.

Po powrocie do kraju pełnił liczne funkcje, w tym prezes zarządu spółki Biogram w Łodzi oraz był członkiem rady nadzorczej Radia Łódź w latach 1996-1997. W latach 1997-1998 pracował jako publicysta w „Dzienniku Łódzkim”, a następnie pełnomocnik zarządu ds. programu w Radiu Łódź. W latach 2012-2018 piastował stanowisko profesora w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego, a jego doświadczenie i wiedza przyczyniły się do kształtowania przyszłych pokoleń dziennikarzy.

Publikacje

Konrad Tatarowski jest autorem wielu znaczących publikacji, które przyczyniły się do rozwinięcia dyskursu na temat literatury i polityki. Poniżej przedstawiamy wybrane tytuły jego prac:

• Światło w ciemności (1992),
• Literatura i pisarze w programie Rozgłośni Radia Wolna Europa (2005),
• Aksjologia i polityka w pisarstwie i działalności Jana Nowaka-Jeziorańskiego (2010),
• Niezależna literatura i dziennikarstwo przed 1989 rokiem. Idee – ludzie – spory (2016).

Odznaczenia

Konrad Tatarowski, wybitna osobistość kulturowa, został uhonorowany szeregiem prestiżowych odznaczeń. Wśród nich można wyróżnić:

• odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznana w 2006 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 2008 roku,
• Krzyż Wolności i Solidarności, uhonorowany w 2017 roku.

---

Oceń: Konrad Tatarowski

---