Marek Smurzyński

Smurzyński spędził swoje dzieciństwo na Bałutach, w skromnej rodzinie robotniczej. Już w latach 70. i 80. zaangażował się w działalność opozycyjną, stając się inicjatorem licznych akcji sprzeciwiających się reżimowi komunistycznemu. Działalność ta zyskała szczególne znaczenie po śmierci Stanisława Pyjasa, kiedy to, jako jeden z organizatorów, wziął udział w akcji petycyjnej studentów polonistyki w maju 1977 roku.

W okresie swojego studenckiego życia uczestniczył w wykładach Towarzystwa Kursów Naukowych w Łodzi oraz seminarium poświęconym kulturom wschodnim, kierowanym przez mgr. Sławomira Cieślikowskiego. Jego zainteresowania skłoniły go do podjęcia studiów doktoranckich z zakresu iranistyki w Warszawie, podczas których aktywnie działał w opozycji i kolportował podziemne wydawnictwa aż do 1980 roku.

W latach 90. XX wieku Marek Smurzyński zdecydował się na podjęcie pracy na Uniwersytecie Teherańskim. Tam, przez ponad dekadę, pełnił rolę wykładowcy literaturoznawstwa porównawczego oraz związał się z irańskim środowiskiem akademickim. W 1997 roku obronił doktorat z literatury perskiej na Uniwersytecie Teherańskim, a następnie nostryfikował go na Uniwersytecie Warszawskim.

Od 1998 roku był zatrudniony w Instytucie Filologii Orientalnej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie przeszedł drogę od lektora do adiunkta, tworząc niezwykle cenione prace naukowe dotyczące literatury, kultury i historii Iranu. Jego osiągnięcia obejmowały również tłumaczenie perskiej poezji na język polski oraz tworzenie polskiej poezji w tłumaczeniu na język perski.

Smurzyński był również członkiem takich instytucji jak Societas Iranologica Europaea i The Middle East Studies Association, a także tłumaczem przysięgłym języka perskiego. W latach 1982-84 współpracował z firmą Budimex w Iranie, a w 2005 roku pełnił rolę tłumacza ISAF/NATO w Kabulu.

Jego życie zakończyło się w Krakowie, gdzie został pochowany na Cmentarzu Batowickim, pozostawiając po sobie niezwykle bogaty dorobek zarówno akademicki, jak i kulturowy.