Stefan Krygier

---

Życie i twórczość

Stefan Krygier, uznany artysta, ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Łodzi, gdzie miał przyjemność uczyć się pod okiem Stefana Wegnera na Wydziale Malarstwa, a także Władysława Strzemińskiego na Wydziale Plastyki Przestrzennej, w latach 1945–50. Jego działalność edukacyjna trwała od 1957 roku aż do 1997, kiedy prowadził zajęcia z zakresu kompozycji oraz grafiki warsztatowej i projektowej na uczelni, którą ukończył. W 1990 roku Krygier wyróżniony został tytułem profesora.

Równolegle do działalności pedagogicznej, w 1963 roku uzyskał dyplom architekta na Politechnice Warszawskiej, a następnie, począwszy od 1975 roku, pracował w Instytucie Architektury Politechniki Łódzkiej, gdzie stworzył pracownię rzeźby oraz kompozycji. W latach czterdziestych XX wieku był aktywnym członkiem Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie, biorąc udział w wielu wystawach, w tym w Salonie „Po prostu”, Zachęcie oraz Klubie Literatów. W trakcie nauki założył klub pod patronatem YMCA w Łodzi oraz współpracował z grupą „ST-53” w Katowicach w 1953 roku, gdzie spotkał się z Lechem Kunką.

W okresie studiów Krygier zaczął zgłębiać zagadnienia dotyczące teorii sztuki. Jego bliska relacja ze Strzemińskim, który miał znaczący wpływ na jego artystyczny rozwój, zaowocowała wspólną publikacją w 1947 roku, zatytułowaną „Widzenie gotyku”. Krygier angażował się również w różnorodne realizacje związane z wystawiennictwem oraz architekturą wnętrz, wspierając Strzemińskiego w trudnych dla niego chwilach, aż do jego śmierci w 1952 roku.

Krygier był artystą wszechstronnym, jego prace obejmowały zarówno malarstwo, jak i grafikę, często poruszając się na pograniczu form przestrzennych i *environment*. Wykonywał także projekty architektoniczne oraz urbanistyczne. W jego obrazach z lat studiów można dostrzec wpływy kubizmu oraz solaryzmu Strzemińskiego, czego przykładami są takie prace jak Okno (1946), Autoportret (1947) oraz Pejzaż z Bierutowic (1948). W okresie 1950-1960 jego twórczość zaczęła być przesiąknięta inspiracjami ze sztuki starożytnego Egiptu oraz Grecji, a także zawierała prace taszystowskie.

Na początku lat 60. Krygier zajął się malarstwem materii, rzeźbą w drewnie oraz grafiką. W końcówce lat 70. jego twórczość nabrała nowego znaczenia w polskim malarstwie. Wówczas powstawały obrazy olejne, które charakteryzowały się oszczędnością treści oraz odniesieniami do konstruktywizmu. W latach 80. i 90. artysta skupił się na malarstwie symultanicznym, tworząc obok geometrycznych obrazów również dzieła inspirowane ikonografią oraz kulturą europejską, takie jak Judyta z głową Holofernesa czy Porwanie Europy.

Jego dorobek artystyczny został doceniony poprzez przyznanie Srebrnego Krzyża Zasługi w 1972 roku oraz Nagrody Ministra Kultury i Sztuki II stopnia w 1973 roku.

---

Oceń: Stefan Krygier

---