Teodor Mikuś

---

Życiorys

Teodor Mikuś był postacią o robotniczym pochodzeniu, synem Władysława i Marii. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Łodzi rozpoczął swoją karierę zawodową jako robotnik w fabryce „Scheibler i Grohmann”. Już w 1927 roku dołączył do Komunistycznej Partii Polski (KPP). Niestety, w 1929 roku został skazany na dziewięć miesięcy pozbawienia wolności z powodu swojej działalności komunistycznej.

W latach 1933–1934 Teodor odbył służbę wojskową w 28 pułku Strzelców Kaniowskich, gdzie jednak nie zdołał ukończyć szkolenia w szkole podoficerskiej. Po tym okresie przez dłuższy czas pozostawał bez pracy, co nie wpływało korzystnie na jego sytuację zawodową.

W 1943 roku Teodor Mikuś podjął decyzję o wstąpieniu do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Po przejęciu Łodzi przez Armię Czerwoną zajął się ponownym uruchomieniem fabryki „Scheibler i Grohmann”, gdzie szybko awansował na dyrektora administracyjno-gospodarczego. PPR skierowała go również do pracy w Urzędzie Bezpieczeństwa, unosząc go na wyższe stanowiska w strukturach WUBP w Łodzi. Z czasem pełnił różne ważne funkcje, takie jak zastępca naczelnika Wydziału IV (1947–1948) oraz zastępca szefa WUBP (1948–1949). Później został szefem WUBP w Białymstoku od 1949 do 1951 roku.

W 1951 roku Mikuś otrzymał naganę oraz został dyscyplinarnie usunięty z pozycji szefa WUBP w Białymstoku, co było związane z krytyką zastosowanych przez niego metod walki z bandytyzmem, które okazały się kontrowersyjne i budziły niezadowolenie społeczne. Po tej sytuacji pracował w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego od 1951 do 1954 roku, a potem ponownie objął stanowisko szefa WUBP w Łodzi w 1954 roku.

W kolejnych latach, pełniąc funkcję kierownika Wojewódzkiego Urzędu do spraw Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi (1955-1956), Mikuś w styczniu 1957 roku został przeniesiony do Milicji Obywatelskiej, gdzie pełnił obowiązki komendanta Komendy Miejskiej MO w Łodzi (1957-1958) oraz dyrektora Departamentu Kadr i Szkolenia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (1958-1973).

W październiku 1971 roku, na podstawie uchwały Rady Państwa PRL, Teodor Mikuś otrzymał nominację na stopień generała brygady MO, którą wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Józef Cyrankiewicz.

Teodor Mikuś spoczywa na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze C2-tuje-6.

Awanse

Teodor Mikuś przeszedł przez wiele istotnych stopni awansu w swojej karierze wojskowej, co jest świadectwem jego zaangażowania i umiejętności. Poniżej przedstawione są jego awanse:

• chorąży (1 stycznia 1947),
• porucznik (1 stycznia 1948),
• kapitan (16 lipca 1948),
• major (18 lipca 1949),
• podpułkownik (21 lipca 1954),
• podpułkownik MO (29 grudnia 1956),
• pułkownik MO (3 lipca 1958),
• generał brygady MO (5 października 1971).

Ordery i odznaczenia

Teodor Mikuś był osobą, która otrzymała wiele odznaczeń i wyróżnień za swoje osiągnięcia.

• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 29 kwietnia 1946 roku,
• Order Czerwonej Gwiazdy z ZSRR z 1972 roku,
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” z 1965 roku.

---

Oceń: Teodor Mikuś

---