Zygmunt Zbichorski

---

Życiorys

Zygmunt Zbichorski, pochodzący z rodziny rzemieślniczej, urodził się jako syn Józefa oraz Franciszki z Baczyńskich. Jego ojciec był zaangażowany w powstanie i plebiscyt na Górnym Śląsku. Zbichorski edukację rozpoczął w Państwowej Szkole Przemysłowej, a kolejno kontynuował naukę na Wydziale Chemicznym w Bydgoszczy, uzyskując dyplom w 1933 roku. Następnie uczęszczał do Państwowej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł w 1937 roku. W roku 1943 związał się z Politechniką Lwowską, a w 1946 z Politechniką Śląską w Gliwicach. Od 1937 roku pracował jako technolog w Państwowej Fabryce Karabinów w Warszawie.

Równocześnie, w roku 1938, Zbichorski ukończył z wyróżnieniem wojskową szkołę im. Józefa Bema w Zambrowie, po czym został przydzielony do 1 pułku artylerii najcięższej. W kolejnych miesiącach, we wrześniu 1939, zajmował stanowisko dowódcy II plutonu 3 baterii, co zaowocowało awansem do stopnia podporucznika. W 2000 roku uzyskał stopień podpułkownika rezerwy.

W trakcie II wojny światowej, do 1943 roku, przebywał we Lwowie, a po tym czasie wrócił do Warszawy. Jego działalność we wczesnych miesiącach powstania warszawskiego w Zgrupowaniu AK „Radosław” (pułk „Broda 53”, batalion „Zośka”, pluton pancerny „Wacek”) była znacząca, podkreślając jego zaangażowanie w walkę o wolność.

Od stycznia 1945 roku, Zbichorski był aktywnie zaangażowany w rozwój ruchu naukowego, a także organizację i kierowanie, między innymi poprzez swoje zaangażowanie w wydawanie pisma „Przegląd Organizacji”, które powstało z inicjatywy Karola Adamieckiego. Od 1965 roku pracował na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej, a później na Wydziale Mechanicznym Technologicznym. Po nieżyciu, Zygmunt Zbichorski spoczął na cmentarzu parafialnym w Brwinowie.

W ciągu swojej kariery zajmował szereg istotnych stanowisk:

• dyrektor Instytutu Naukowej Organizacji i Kierownictwa (1946),
• dyrektor naukowy w Głównym Instytucie Pracy (1948–1954 i 1957–1962),
• dyrektor naukowy Instytutu Ekonomiki i Organizacji Przemysłu (potem „Orgmasz”),
• kierownik Katedry Ekonomiki i Organizacji Produkcji na Wydziale Mechaniki Precyzyjnej w Politechnice Warszawskiej (1965–1970),
• prodziekan Wydziału Mechaniki Precyzyjnej (1967-70), dziekan Wydziału Mechanicznego Technologicznego (1979–1982),
• przewodniczący Polskiego Komitetu Ergonomii i Ochrony Pracy NOT,
• wiceprzewodniczący Komitetu Ergonomii PAN, zastępca przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego,
• założyciel oraz wieloletni redaktor „Biblioteki Organizatora” prowadzonej przez Stowarzyszenie Inżynierów Mechaników Polskich,
• redaktor naczelny miesięcznika „Organizacja i Kierownictwo”.

W swoich publikacjach Zbichorski wniósł znaczący wkład w dziedzinę organizacji:

• pierwszy polski podręcznik dotyczący organizacji pt. „Zasady organizacji i kierownictwa” (1945),
• „Organizacja transportu wewnętrznego w zakładach przemysłu maszynowego” (1972),
• podręczniki „Ekonomika i organizacja produkcji” (1975) oraz „Ergonomia” (1975).

---

Oceń: Zygmunt Zbichorski

---