Jerzy Waleńczyk


Jerzy Waleńczyk, urodzony 2 października 1927 roku w Łodzi, był istotną postacią polskiej literatury, znaną nie tylko jako poeta, lecz także jako prozaik. Zakończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie zdobył solidne podstawy do późniejszej kariery twórczej.

W swojej zawodowej drodze przez wiele lat uczył języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 139 w Łodzi, która znajduje się na Stokach. To właśnie w tej bliskiej mu lokalizacji prowadził swoje życie osobiste i zawodowe.

Debiut poetycki Waleńczyka miał miejsce w 1949 roku na łamach czasopisma "Kuźnica", co zaowocowało decyzją o dalszym rozwijaniu kariery literackiej. W latach 1955–1957 pełnił funkcję redaktora w dwutygodniku "Kronika", a później kontynuował pracę w redakcji „Odgłosy”, gdzie miał istotny wkład w kształtowanie literackiego dyskursu tamtego okresu.

Jerzy Waleńczyk zmarł 12 lipca 1994 roku w swoim rodzinnym mieście Łodzi, gdzie również został pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Szczecińskiej (kwatera: XI, rząd: 26, grób: 15). Jego twórczość oraz wpływ na literaturę pozostają nieocenione w polskim kanonie literackim.

Twórczość

Jerzy Waleńczyk to artysta, którego twórczość jest pełna niezwykłych i różnorodnych dzieł. Lista jego utworów obejmuje kilka interesujących tytułów:

  • wino półsłodkie,
  • blaszany kogut,
  • 30 wierszy,
  • sześcienna cisz zmierzchu,
  • uliczka Dobrych Ludzi,
  • białe telefon,
  • dyliżans,
  • źdźbło trawy i gwiazda,
  • peregrynacje,
  • parafia Przemienienia Pańskiego.

Przypisy

  1. JERZY WALEŃCZYK, [w:] Cmentarz - strona główna, cmentarzekomunalne.lodz.systkom.pl [dostęp 19.12.2023 r.]
  2. Za: baza Pisarze Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Józefa Piłsudskiego w Łodzi.

Oceń: Jerzy Waleńczyk

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:11