Ulica Zgierska w Łodzi

Na odcinku od Ronda mjr. Alfreda Biłyka do granicy miasta przebiega droga krajowa nr 91. Historia ulicy Zgierskiej sięga czasów przedwojennych — powstała stopniowo po uregulowaniu wsi Bałuty, tworząc szlak w kierunku Radogoszcza.

W latach 70. XX wieku ulica przeszła znaczną modernizację, kiedy to została poszerzona, a w miejscu starych zabudowań wybudowane zostało rozległe osiedle „Jagiełły”. Dodatkowo, od 1901 roku, wzdłuż ulicy przebiega podmiejska linia tramwajowa, która łączy Łódź ze Zgierzem (linia 45).

Znaczenie tej ulicy wzrosło jeszcze bardziej w kontekście II wojny światowej, kiedy to niemieccy okupanci zmienili jej nazwę na Hohensteiner Strasse. Ulica stała się granicą dzielącą łódzkie getto na część zachodnią i wschodnią. Ruch między tymi częściami odbywał się początkowo przez czasowo otwierane bramy, a później za pomocą dwóch pieszych kładek. Wzdłuż ulicy na chodnikach znajdowały się zasieki z drutu kolczastego, co dodatkowo uwypuklało tragiczne losy mieszkańców getta.

Warto zauważyć, że przez środek getta przejeżdżał tramwaj i samochody, co podkreślało absurdalność ówczesnej rzeczywistości. Budynki przy ulicy były siedzibami wielu resortów i fabryk, a w jednym z nich, na skrzyżowaniu ul. Zgierskiej z ul. Limanowskiego, mieściła się ekspozytura łódzkiego Gestapo oraz VI rewir Schupo, stąd prowadzono nadzór nad gettem.