Andrzej Siciński (duchowny)

---

Życiorys

Andrzej Siciński przyszedł na świat w 1962 roku w Łodzi. Wywodzi się z rodziny rzymskokatolickiej. Już w 1981 roku, przed przystąpieniem do matury, był jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Uczniów Szkół Średnich w Łodzi. W tym samym roku podjął edukację na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie rozpoczął studia prawnicze.

W trakcie swojej edukacji aktywnie uczestniczył w działalności Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Zaangażował się w kolportaż literatury i prasy podziemnej, z powodzeniem rozpowszechniając takie publikacje jak „Biuletyn Łódzki” oraz „Spotkania”. Uczestniczył w manifestacjach ulicznych i roznosił ulotki, a także dokumentował opozycyjne hasła i plakaty poprzez ich fotografowanie.

W 1983 roku związał się małżeństwem z Małgorzatą, a ich familia powiększyła się o dwoje dzieci, Olgę i Daniela. Jego życie duchowe uległo ważnym zmianom w lutym 1984 roku, kiedy po raz pierwszy skontaktował się ze zborem Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Łodzi. Tam słuchał wykładów prowadzonych przez Władysława Poloka.

Ostatecznie, 12 września 1984 roku, Andrzej Siciński przyjął chrzest, rozpoczynając swoją duchową podróż w nowej obiecującej wspólnocie.

Działalność w Kościele adwentystów

Andrzej Siciński rozpoczął swoją działalność w Kościele adwentystów w 1987 roku, kiedy to objął stanowisko głównego administratora nieruchomości kościelnych, co zaznaczyło jego aktywne zaangażowanie w życie duchowe społeczności.

W ramach swoich obowiązków pełni również rolę dyrektora kościelnego Sekretariatu Spraw Publicznych oraz Wolności Religijnej. W latach 1998–2003 Siciński zasiadał w Zarządzie Kościoła, gdzie odpowiadał za przygotowanie dokumentów jako sekretarz KADS.

Od 2003 roku jest redaktorem naczelnym kościelnego Wydawnictwa „Znaki Czasu”, a także dwóch czasopism – miesięcznika „Znaki Czasu” oraz dwumiesięcznika „Głos Adwentu”. Jego praca w tych instytucjach przyczynia się do szerzenia wiedzy i wartości adwentystycznych w społeczeństwie.

Jako wykładowca prawa wyznaniowego w Wyższej Szkole Teologicznej w Warszawie, Siciński należy także do Polskiego Towarzystwa Prawa Wyznaniowego, które zrzesza ekspertów i badaczy z niemal wszystkich polskich ośrodków naukowych zajmujących się tą dziedziną. Jego wiedza i doświadczenie są bezcenne dla osób studiujących prawo wyznaniowe.

Współpracował również z kanałem Religia.tv, gdzie przyczyniał się do edukacji oraz propagowania aktualnych tematów związanych z religią i duchowością.

Przedsięwzięcia ekumeniczne

Andrzej Siciński odgrywał istotną rolę w ekumenicznych pracach translatorskich, szczególnie podczas opracowywania Nowego Testamentu, gdzie był konsultantem reprezentującym Kościół Adwentystów Dnia Siódmego. Jako ekspert, zgłosił około 150 zastrzeżeń, z czego ponad 50 zostało uwzględnionych w finalnej wersji. Niemniej jednak, większość jego uwag nie znalazła odzwierciedlenia w przekładzie, co skłoniło go do opublikowania krytycznej analizy na łamach pisma „Znaki Czasu”. W swoim artykule, podkreślał zarzuty dotyczące katolickiej konfesjonalizacji tekstu, wskazując na różnice pomiędzy nauką adwentystyczną a przekonaniami innych wyznań.

Ważnym momentem w jego działalności ekumenicznej było podpisanie 14 grudnia 1999 roku Oświadczenia Rady Konferencji Episkopatu do Spraw Ekumenizmu Kościoła Katolickiego w Polsce oraz Zwierzchności Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Dokument ten został przyjęty z okazji 15-lecia dialogu międzywyznaniowego. Andrzej Siciński sam zaznaczył, że oświadczenie przyczyniło się do zmiany postrzegania adwentystów w społeczności lokalnej, pomagając im i ich dzieciom, które doświadczyły dyskryminacji. Otworzyło to wiele drzwi do domów kultury w mniejszych miejscowościach, a zarządcy tych placówek zaczęli chętniej wynajmować swoje lokale adwentystom, co świadczyło o wzroście akceptacji.

Według niego, dialog ekumeniczny, w który zaangażował się w 1998 roku po objęciu funkcji sekretarza Kościoła, miał kluczowe znaczenie dla budowania relacji ze wspólnotami o odmiennych przekonaniach. Siciński wyraża swoje obawy co do ekumenizmu, jednak dostrzega również sens w wybranych formach współpracy. Uważa, że należy poszukiwać płaszczyzn dla dialogu i budowanie atmosfery wzajemnego szacunku w relacjach z przedstawicielami innych wyznań, co może prowadzić do konstruktywnych rozmów.

Ważnym aspektem jego działalności jest również jego obserwacja dotycząca sytuacji, w której przyjęcie oświadczenia mogłoby nie mieć miejsca po opublikowaniu dokumentu Dominus Iesus w roku 2000, co mogłoby wpłynąć na postrzeganie adwentystów przez Kościół katolicki. Kościół katolicki w ramach Oświadczenia stanowczo zaprzeczył, że adwentyści mają charakter sekciarski, co miało znaczny wpływ na dalszy rozwój relacji między wyznaniami.

Stosunek do lustracji

Po opublikowaniu Listy Wildsteina w kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce rozpoczęto intensywne rozmowy dotyczące potrzeby przeprowadzenia procesu lustracji. Andrzej Siciński zwrócił uwagę, że lustracja opierająca się jedynie na dostępnych teczkach nie może być uznana za sprawiedliwą. Zauważył, że teczki osób, które były rzeczywistymi „rekinami donosicielstwa”, zostały zniszczone już dawno, natomiast ocalały jedynie teczki tzw. „płotek”.

W swoich wypowiedziach Siciński wyraził również powątpiewanie co do wiarygodności dokumentów. Stwierdził, że lustratorzy mogą mieć obecnie znacznie więcej wspólnego z etyką starotestamentową niż z chrześcijańskim przesłaniem miłowania swoich wrogów.

Kwestia wolności religijnej

W swoich tekstach publicystycznych Andrzej Siciński często porusza znaczący temat wolności religijnej, nieustannie krytykując polityków za ich wypowiedzi, które zdają się marginalizować ten fundamentalny aspekt. W swoim artykule zatytułowanym „Oblicza (nie)tolerancji” przedstawił postulat, aby zarówno urzędnicy, jak i dziennikarze zaczęli dostrzegać i rozumieć wyzwania, przed którymi stają mniejszości religijne, zamiast traktować je jako problem.

W ramach dyskusji na temat kontrowersji związanych z krzyżem, który pojawił się przed Pałacem Prezydenckim po katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem, Siciński zajął się powszechnym zjawiskiem umieszczania przez katolików krzyży w miejscach publicznych oraz ich eksponowaniem na budynkach szkół i urzędów, w tym w sejmie.

Bez wahania krytykował również ówczesnego prezydenta Bronisława Komorowskiego za jego stwierdzenie skierowane do papieża, w którym zadeklarował, że Polska jest krajem katolickim. Dodatkowo, na celownik wziął prezydenckiego ministra, profesora Krzysztofa Szczerskiego, za jego propozycję uczynienia z Polski republiki wyznaniowej.

W kontekście masowego napływu uchodźców z krajów muzułmańskich do Europy w roku 2016, Siciński zadał kluczowe pytanie dotyczące tego, jak nasze poszanowanie dla praw religijnych uciekinierów wpłynie na europejskie standardy wolności religijnej, biorąc pod uwagę, że niektórzy przybysze mogą nie być zainteresowani przestrzeganiem obowiązujących norm.

W swoich krytycznych analizach nie oszczędził J. Kaczyńskiego, zwracając uwagę na jego twierdzenie, że poza Kościołem katolickim istnieje jedynie nihilizm. Podkreślił, że Kaczyński utożsamia polskość wyłącznie z katolicyzmem, marginalizując niekatolików do roli obywateli drugiej kategorii. Również skrytykował Zbigniewa Ziobrę za jego działania mające na celu wykreślenie Reformowanego Kościoła Katolickiego z Rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych.

Wyróżnienia

W 2005 roku Andrzej Siciński został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za swoją działalność charytatywną. To wyróżnienie stanowi ważny element jego osiągnięć, wskazując na zaangażowanie w pomoc potrzebującym.

Następnie, 14 czerwca 2019 roku, otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności za działalność antykomunistyczną, którą prowadził w pierwszej połowie lat 80. XX wieku. Uroczystość miała miejsce w obecności wielu znaczących osobistości, a odznaczenie zostało wręczone w imieniu prezydenta Andrzeja Dudy przez prezesa IPN Jarosława Szarka.

---

Oceń: Andrzej Siciński (duchowny)

---