Bohdan Gadomski

---

Życiorys

Wczesne lata

Bohdan Gadomski przyszedł na świat w Łodzi, będąc synem Eweliny Gadomskiej, uzdolnionej śpiewaczki, oraz Jerzego Gadomskiego, artysty, który popularyzował grę na harmonijce ustnej. Już od najmłodszych lat zaznaczał swoją obecność na łódzkiej scenie muzycznej, regularnie uczestnicząc w „Spotkaniach z polską piosenką” i zdobywając liczne nagrody. W piątej klasie szkoły podstawowej dołączył do teatralnego zespołu dziecięcego w Pałacu Młodzieży w Łodzi, gdzie zagrał w operetce Drewniaczek, inspirowanej baśnią o Pinokiu. Jego talenty zostały także dostrzeżone w filmie dokumentalnym Wytwórni Filmów Oświatowych pod tytułem Komu dwójkę? (1963), w którym zagrał główną rolę jako Janek.

Podczas nauki w czwartej klasie liceum odbywał współpracę z miesięcznikiem „Radar”, publikując swoje prace. W klasie maturalnej wystąpił w konkursie „Bez protekcji” organizowanym przez Włodzimierza Korcza dla młodych piosenkarzy amatorów, w którym odniósł sukces, wykonując utwór „Nikt nie pomoże” popularnej wtedy Teresy Tutinas.

Chociaż pierwotnie zdawał egzamin na kierunek wokalno-aktorski na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, komisja, nad którą przewodniczyła Olga Olgina, zasugerowała, że jego głos lepiej pasuje do piosenek niż do opery. Zanurzył się w studia filologii polskiej na dwóch uczelniach, mając na celu zostanie nauczycielem. Ukończył również Studium Dziennikarstwa oraz Studium Kultury i Oświaty w Warszawie, kształcąc się w kierunku reżyserii teatralnej dla grup niezawodowych.

Kariera

Na początku swojej kariery dziennikarskiej, Gadomski współpracował z licznych tytułami prasowymi, takimi jak „Film”, „Ekran”, „Scena”, „Teatr”, „TIM”, „Panorama”, „Tygodnik Kulturalny”, „Kultura”, „Wprost”, „Walka Młodych”, „Non Stop”, „TV Sat Magazyn”, „Synkopa”, „Śpiewamy i Tańczymy”, „Do Rzeczy”, „Kalejdoskop” – regionalnym informatorze wydanym przez Łódzki Dom Kultury, „Zwierciadło”, „Znane i nieznane”, „Kurier Szczeciński” oraz „Wieczór Wybrzeża”. Szczególnie znaczną część jego kariery zajmowała współpraca z łódzkim tygodnikiem „Odgłosy”, gdzie specjalizował się w dziennikarstwie i rozwijał swoje umiejętności.

W ciągu swojej kariery zrealizował wiele publikacji dotyczących takich osobistości jak Violetta Villas, Michael Ball, Shirley Bassey, Yma Sumac oraz stworzył liczne programy radiowe i telewizyjne poświęcone piosenkom gwiazd zarówno polskich, jak i zagranicznych. Jego osiągnięcia zostały nagrodzone licznymi wyróżnieniami, w tym „Złotym Piórem”, „Złotym Taborą”, „Złotym Prometeuszem”, „Diamentową Nutą”, „Diamentowym Liściem Medialnym” oraz odznaczeniem „Serce za serce”.

Dokumentalny film o jego osobie, Diamentowo Złoty Redaktor (2013), wyreżyserowany przez Monikę Jeznach-Nowicką, został pokazany na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych we Wrocławiu w 2015 roku. Gadomski wystąpił także w etiudzie fabularnej Bronisławy Nowickiej Mantra (2004) z Gabrielą Muskałą, a w komedii kryminalnej Lawstorant (2005) zagrał sąsiada Michała Wiśniewskiego, odtwarzającego tytułową rolę. Obecnie można go także zobaczyć w kilku teledyskach.

Również z powodzeniem nagrał wiele piosenek, w tym „Duch, dusza i ciało” (2015), „Czy pani tańczy twista” (2016) w duecie z Aldoną Orłowską oraz „Wszystko przeminie, wszystko przepadnie” (6 grudnia 2016) z repertuaru Zdzisławy Sośnickiej (1977) i świąteczną „Ten wyjątkowy czas” (grudzień 2018). Oprócz tego redagował swoje rubryki w tygodniku „Angora” oraz w „Express Ilustrowany” i brał aktywny udział w programach radiowych i telewizyjnych emitowanych przez TVP1, TVP2, Polsat, TVN oraz Superstację. Był redaktorem muzycznym w trzech łódzkich rozgłośniach radiowych: Radio Łódź, Radio Classic i Radio Parada przez kilkanaście lat, a także prowadził nocne programy telewizyjne.

W maju 2019 roku wydał książkę Andrzej z piekła Rodan – portret pisarza, będącą kontynuacją biografii Andrzeja Rodana, której publikacja miała miejsce 10 lat wcześniej i nosiła tytuł Andrzej Rodan – pisarz zakazany.

Życie prywatne

Artysta twierdził, że przez pewien krótki okres jego życia był w bliskiej relacji z Violettą Villas. Oprócz kariery muzycznej, miał także inną wielką pasję, którą była hodowla psów rasy bichon frise. Gadomski z zaangażowaniem przygotowywał swoje pupile do licznych konkursów oraz wystaw, w których brały udział.

Warto podkreślić, że jego psy niejednokrotnie zdobywały nagrody zarówno na pokazach krajowych, jak i tych o zasięgu międzynarodowym.

Śmierć

W 2019 roku, Bohdan Gadomski przeszedł poważny zawał serca, co miało znaczący wpływ na jego zdrowie. Po wyjściu ze szpitala, od końca lutego do 6 marca 2020 roku, przebywał w jednym z łódzkich szpitali, gdzie jego stan zdrowia wymagał szczególnej troski i opieki ze strony bliskich mu osób. Niestety, 8 marca 2020 roku jego stan się pogorszył, co skutkowało ponowną hospitalizacją w związku z utratą przytomności.

24 marca 2020 roku, w wieku 70 lat, zmarł w szpitalu, nie odzyskawszy przytomności. Informacja o jego śmierci pojawiła się w mediach społecznościowych na początku kwietnia. Jak donosił program Alarm!, przyczyną zgonu Bohdana Gadomskiego było uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, będące skutkiem podania mu zbyt dużej dawki insuliny, która nie była dostarczana przy użyciu odpowiedniego sprzętu medycznego.

Bohdan Gadomski został pochowany 27 kwietnia 2020 roku na cmentarzu Doły w Łodzi, w części komunalnej. Po jego śmierci, prokuratura Łódź-Górna w styczniu 2022 roku skierowała do sądu akt oskarżenia przeciwko Borysowi Ł. oraz Halinie Ł.-K., którzy opiekowali się nim w ostatnich tygodniach jego życia.

Prowadzone badania wykazały, że otrzymał zastrzyk z insuliny w ilości dziesięciokrotnie przewyższającej zalecaną dawkę. 4 października 2023 roku, Sąd Okręgowy w Łodzi uznał oskarżonych za winnych nieumyślnego spowodowania śmierci Gadomskiego. Wymierzono Borysowi Ł. karę jednego roku i pięciu miesięcy pozbawienia wolności, a Halinie Ł.-K. karę trzech miesięcy pozbawienia wolności oraz dziewięciu miesięcy prac społecznych. Obydwie strony zapowiedziały apelację od wyroku.

Dodatkowo, po śmierci Gadomskiego zainicjowano proces cywilny dotyczący majątku po nim, który zgodnie z testamentem miał w całości przypaść małżeństwu. Jednakże, proces ten został zawieszony do momentu wydania wyroku w sprawie karnej.

W hołdzie dla Bohdana Gadomskiego, po jego odejściu, w łódzkim Teatrze Powszechnym odbyła się premiera sztuki pod tytułem „Tańczący z gwiazdami”, inspirowanej jego postacią.

Nagrody i wyróżnienia

Bohdan Gadomski zdobył wiele prestiżowych nagród oraz wyróżnień w swojej karierze dziennikarskiej, co potwierdza jego znaczący wkład w kulturę i muzykę polską.

• w 1999 roku otrzymał „Złote Pióro” za tytuł najlepszego recenzenta na dwóch ważnych festiwalach: Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz Sopot Festival,
• także w 1999 roku przyznano mu „Złotą Nutę” z okazji 20-lecia jego pracy jako dziennikarza muzycznego,
• w 2009 roku wywalczył „Diamentową Nutę” w plebiscycie „Złota Nuta 2009”, przyznaną przez pięć mediów internetowych oraz prasowych, z okazji 30-lecia swojej działalności,
• w 2010 roku uhonorowano go „Diamentowym Liściem Medialnym” podczas programu medialnego „Polska w Europie – Europa w Polsce”,
• otrzymał „Złotą Odznakę Prometeusza” od Kapituły Fundacji Pro Publico Bono za swoje zaangażowanie na rzecz dzieci pokrzywdzonych przez los oraz osób niepełnosprawnych,
• wreszcie, „Złoty Tabor” to wyróżnienie, które przyznano mu na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Cygańskiej w Ciechocinku przez Kapitułę Królewskiej Rady Starszych pod przewodnictwem Króla Romów, jako forma uznania za jego działania w zakresie popularyzacji kultury Romów.

---

Oceń: Bohdan Gadomski

---