Eugeniusz Barbier, urodzony 18 maja 1908 roku w Łodzi, oraz zmarły 7 czerwca 1989 roku w tym samym mieście, był osobą, która znacząco wpłynęła na rozwój turystyki w Polsce.
Jako urzędnik i aktywny działacz turystyczny, pełnił ważną rolę w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym (PTTK), gdzie jego praca przyczyniła się do popularyzacji turystyki krajoznawczej w kraju.
Nauka, studia
W Łodzi, Eugeniusz Barbier zdobył swoje wykształcenie, uzyskując maturę w Gimnazjum Zgromadzenia Kupców w Łodzi. Po zakończeniu nauki w tej prestiżowej instytucji, kontynuował dalsze studia w Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie uczęszczał na Wydział Nauk Politycznych i Społecznych, co poszerzyło jego horyzonty intelektualne oraz przygotowało go do przyszłej kariery.
Praca zawodowa
Eugeniusz Barbier zainicjował swoją karierę zawodową w Łódzkiej Izbie Skarbowej, gdzie zdobywał doświadczenie w obszarze finansów publicznych. W 1935 roku zdecydował się na przeprowadzkę do Warszawy, gdzie kontynuował pracę w Izbie Skarbowej, pozostając w tym miejscu aż do momentu wybuchu Powstania Warszawskiego.
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, powrócił do rodzinnej Łodzi, gdzie rozpoczął nowe wyzwania zawodowe w Prezydium Rady Narodowej miasta w Wydziale Finansowym. W swojej pracy pełnił funkcję starszego księgowego-rewidenta i pozostawał w tej instytucji aż do przejścia na emeryturę w 1974 roku.
Społeczna działalność krajoznawcza
W 1938 roku Eugeniusz Barbier po raz pierwszy związał się z Polskim Towarzystwem Tatrzańskim (PTT), dołączając do Oddziału w Zakopanem. Jego aktywność w Łodzi rozpoczęła się w 1951 roku, kiedy to zaangażował się w działalność Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (PTTK), które powstało w 1950 roku z połączenia PTT oraz Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego (PTK).
W 1952 roku był jednym z głównych organizatorów Okręgowej Komisji Turystyki Narciarskiej PTTK, gdzie objął stanowisko wiceprzewodniczącego. Inicjował także założenie Koła PTTK nr 37 przy Prezydium Rady Narodowej w Łodzi, a w latach 1957–1968 pełnił funkcję jego prezesa. W latach 1959–1962 zasiadał w Komisji Turystyki Górskiej w Oddziale Łódzkim PTTK oraz pełnił rolę wiceprzewodniczącego Komisji Rewizyjnej Zarządu Okręgu PTTK w Łodzi. Następnie, w latach 1962–1968, był członkiem prezydium Okręgowej Komisji Kół Zakładowych oraz wiceprzewodniczącym i członkiem Zarządu Oddziału Łódzkiego PTTK.
Barbier miał również szerokie zainteresowania sportowe. Od najmłodszych lat uprawiał różnorodne dyscypliny, jednak szczególnie pasjonowało go łyżwiarstwo oraz narciarstwo. Do Polskiego Związku Narciarskiego przystąpił w 1938 roku, a także uzyskał uprawnienia sędziego narciarskiego. Jako organizator i wykładowca prowadził kursy dla przyszłych sędziów narciarskich.
W 1950 roku objął funkcję wiceprzewodniczącego Sekcji Narciarskiej Łódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej (ŁKKF), a w 1952 roku został powołany do Sekcji Narciarskiej Głównego Komitetu Kultury Fizycznej (GKKF) w Warszawie.
Odznaczenia
Eugeniusz Barbier, wybitny działacz, zasłużył się licznymi odznaczeniami za swoją aktywność i wkład w rozwój społeczności. Oto niektóre z wyróżnień, jakie otrzymał:
- medal 10-lecia Polski Ludowej,
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi,
- Złota Honorowa Odznaka PTTK,
- Odznaka XXV-lecia PTTK.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Heinrich Boltz | Hilary Gostkiewicz | Aleksander Wojciechowski (krajoznawca) | Bluma Wajn | Karol Buhle | Wojciech Sławiński | Ewa Brojer | Brajan Chlebowski | Antoni Koncman | Jan Gieryng | Maria Wocalewska | Karolina Malinowska-Janiak | Karolina Bielawska | Ilona Ralf Sues | Hilariusz Illinicz | Henryk Walkowski | Lech Włodzimierz Bogusławski | Edmund Effenberger | Alfred Grohman | Antoni MisiakOceń: Eugeniusz Barbier