Henryk Walkowski

---

Wykształcenie

Henryk Walkowski rozpoczął swoją edukację w Szkole Powszechnej nr 1 w Pabianicach, mieszczącej się na Starym Mieście. W 1924 roku zakończył naukę w Szkole Powszechnej nr 3, która znajdowała się w Nowym Mieście w Pabianicach. Następnie, w tym samym roku, podjął naukę w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Jędrzeja Śniadeckiego, gdzie w końcu zdał maturę. Otrzymał świadectwo dojrzałości 12 czerwca 1933 roku.

W 1947 roku ukończył studia prawnicze na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, zdobywając tytuł magistra. Interesujące jest to, że rozpoczął on te studia jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Po zakończeniu pierwszego roku musiał jednak na pewien czas przerwać naukę z powodu problemów finansowych i wstąpił do wojska, odbywając jednoletnią podchorążówkę w Włodzimierzu.

Po zakończeniu służby wojskowej wrócił do edukacji, kontynuując naukę w trybie zaocznym. Część egzaminów uzyskiwał, przebywając w oflagu dla oficerów w Murnau. W 1946 roku zapisał się również na studia na Uniwersytecie Rzymskim.

Służba wojskowa

Służba wojskowa Henryka Walkowskiego rozpoczęła się jeszcze przed wybuchem II wojny światowej, kiedy to odbył szkolenie w artylerii. Po zakończeniu tego etapu swojej kariery, został przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika.

W dniu 3 września 1939 roku, zgodnie z mobilizacją, został przypisany do 1 baterii 10 pułku artylerii lekkiej, stacjonującego w Łodzi. Po długim i wyczerpującym marszu, jego jednostka dotarła do zgrupowania w południowej części województwa lubelskiego. Niestety, w październiku 1939 roku, jednostka, w której służył, została rozformowana.

Działalność podziemna i powstańcza

„Henryk Walkowski, uczestnik ruchu oporu podczas niemieckiej okupacji, zainicjował swoją działalność w Zamościu, gdzie dotarł w październiku 1939 roku, osiedlając się u boku swojej narzeczonej. W Boże Narodzenie 1939 roku zawarli związek małżeński, a od 1940 do prawie końca 1941 roku, razem z żoną, redagował oraz powielał biuletyny informacyjne, które oparte były na nasłuchach radiowych dotyczących sytuacji wojennej oraz politycznej.

W obliczu prześladowań Polaków na Zamojszczyźnie oraz zagrożenia dekonspiracją, Walkowski podjął decyzję o przeniesieniu się. 22 listopada 1941 roku przeniósł się do Jeziorny pod Warszawą, a następnie, 6 marca 1942 roku, do Warszawy na Bielany. Jego zaangażowanie w działalność konspiracyjną miało na celu walkę o wolność i opór przeciwko okupantom. Przysięgę w ruchu oporu złożył ponownie 31 stycznia 1943.

W czasie powstania warszawskiego pełnił funkcję dowódcy plutonu w 101 kompanii batalionu „Bończa” w Zgrupowaniu „Róg”. Jego determinacja i heroizm w trudnych czasach wykazały jego zaangażowanie w walkę o niepodległość. Po kapitulacji powstania, poprzez Ożarów i Lamsdorf (Łambinowice), został uwięziony w Oflagu Murnau. Po wyzwoleniu obozu, dołączył do II Korpusu, kontynuując służbę dla swojego kraju.

Ostatecznie, 31 sierpnia 1946 roku, Walkowski powrócił do ojczyzny, aby uczestniczyć w odbudowie kraju, świadomy wartości, za które walczył przez lata okupacji.

Praca zawodowa

Henryk Walkowski rozpoczął swoją karierę zawodową od praktyki w bankowości w 1936 roku, kiedy to zaangażował się w działalność łódzkiego oddziału PKO, gdzie pracował do 3 września 1939 roku.

W okresie niemieckiej okupacji, w miastach Zamość i Warszawa, wykonywał dorywcze prace. Jego działalność obejmowała różnorodne zajęcia, takie jak fotografia, akwizycja, prace w przetwórstwie papierniczym oraz wytwarzanie sztucznych ogni. Dodatkowo był również urzędnikiem.

Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1947–1949, Walkowski stał się właścicielem hurtowni środków opatrunkowych, prowadzonej zarówno w Olsztynie, jak i w Pabianicach. W lipcu 1949 roku podjął pracę w Łodzi, gdzie zatrudnił się w przedsiębiorstwie „Chemikolor” na stanowisku kierownika działu. Następnie pracował w Miejskim Handlu Detalicznym (MHD) w branży artykułów włókienniczych jako dyrektor handlowy.

W dalszym etapie swojej kariery, Walkowski skupił się na działalności w handlu zagranicznym. Początkowo był zatrudniony w Centrali Handlu Zagranicznego „Cetebe” w latach 1965–1971, a następnie w Centrali Tekstylnej „Textilimpex”, gdzie pełnił rolę kierownika działu. Swoją aktywność zawodową zakończył przechodząc na emeryturę 1 lipca 1981 roku.

Działalność społeczna w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym

W działalności społecznej Henryk Walkowski angażował się jeszcze w czasach szkolnych, biorąc aktywny udział w różnych organizacjach oraz stowarzyszeniach, w tym w drużynie ZHP w gimnazjum. Na przełomie lat czterdziestych zaczął również działać w Polskim Związku Motorowym (PZMot), jednak z uwagi na kierunek rozwoju tej organizacji, skoncentrował swoją energię przede wszystkim na Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym (PTTK), gdzie jego pasja turystyczna mogła się w pełni rozwinąć.

Członkiem PTTK został w 1953 roku i aż do swojej śmierci pozostawał aktywny w Oddziale Łódzkim. Współtworzył Oddział PTTK w Pabianicach, gdzie pełnił funkcję wiceprezesa w latach 1954-1960. W późniejszych latach, od 1973 do 1976, również był wiceprezesem Zarządu Oddziału PTTK w Łodzi. Jego doświadczenie było nieocenione, a w latach 1958-1972 oraz 1977-1981 służył jako członek Zarządu Głównego PTTK. Przez długi okres, od 1958 do 1992, był aktywnym członkiem Komisji Turystyki Motorowej ZG PTTK, będąc przewodniczącym tej Komisji przez sześć kadencji.

Walkowski miał spore osiągnięcia w swojej działalności szkoleniowej, będąc wykładowcą oraz egzaminatorem na licznych kursach dla przodowników turystyki motorowej, gdzie dzielił się swoją wiedzą oraz doświadczeniem. Pełnił różne funkcje organizacyjne zarówno w Komisji Turystyki Motorowej na poziomie oddziałowym, okręgowym, jak i centralnym, a także podczas rajdów oraz innych wydarzeń związanych z turystyką motorową. Od 1956 roku był uznawany za Przodownika Turystyki Motorowej na obszar całej Polski oraz został odznaczony Złotą Odznaką Turystyki Motorowej.

W 1985 roku otrzymał Honorową Jubileuszową Odznakę GOT. Jego pasja do turystyki motorowej przejawiała się również w twórczości publika­cyjnej; pisał artykuły i opracowania dotyczące tej dziedziny oraz historii turystyki kwalifikowanej, które publikował w biuletynach PTTK. Walkowski propagował turystykę motorową uważając ją za jedną z form krajoznawstwa, jak i znakomitą formę turystyki rodzinnej.

Dzięki swoim inicjatywom, współorganizował Łódzki Uniwersytet Trzeciego Wieku, gdzie kierował Wydziałem Kultury Fizycznej, Turystyki i Krajoznawstwa oraz stworzył Biuletyn ŁUTW, którym był pierwszym redaktorem. Posiadał szerokie uprawnienia turystyczne, w tym status Przodownika oraz Honorowego Przodownika Turystyki Górskiej i Motorowej.

Jego zaangażowanie objawiało się również w roli organizatora wielu imprez turystyki motorowej w Oddziale Łódzkim PTTK oraz na poziomie Okręgu PTTK w Łodzi i Zarządu Głównego PTTK. Do jego najważniejszych osiągnięć należy organizacja Rajdów Sudeckich Zarządu Wojewódzkiego PTTK w Łodzi, które na stałe wpisały się w kalendarz wydarzeń turystycznych tego regionu.

Działalność w innych stowarzyszeniach i partiach

Henryk Walkowski był aktywnym działaczem w różnych organizacjach oraz partiach politycznych. Jego zaangażowanie wykazuje się poprzez szereg działań na rzecz wspólnoty.

• członkostwo w Zarządzie Polskiej Federacji Campingu,
• przynależność do Stronnictwa Demokratycznego w Łodzi w okresie od 1952 do 1990 roku.

Odznaczenia i wyróżnienia

Henryk Walkowski był osobą, która otrzymała wiele prestiżowych odznaczeń, zarówno w tym kraju, jak i na polu wojskowym.

Na liście jego państwowych odznaczeń znajdują się:

• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1948),
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi (1974),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1982),
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974),
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984),
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1994),
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1985 i 1973),
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami (1995).

W obszarze odznaczeń wojskowych jego osiągnięcia obejmują:

• Krzyż Walecznych nadany podczas Powstania Warszawskiego (15 września 1944, potwierdzono ostatecznie w 1989),
• Medal Wojska nadany przez MON w Londynie (1948),
• Krzyż Armii Krajowej nadany w Londynie (1989),
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1985),
• Odznaka weterana walk o niepodległość Warszawa (1995),
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1982),
• Krzyż Partyzancki (1995),
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968),
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1995).

W uznaniu jego działalności w PTTK, przyznano mu następujące tytuły:

• Członkostwo Honorowe PTTK, które otrzymał 5 września 1997 na XIV Walnym Zjeździe PTTK w Lublinie,
• Zasłużony Działacz Kultury (1989),
• Medal 100-lecia Turystyki Polskiej (1973),
• Medal 125-lecia TT-PTT-PTTK (1998),
• Złota Odznaka Zasłużony Działacz Turystyki (1963),
• Złota Honorowa Odznaka PTTK (1964),
• i inne.

Miejsce spoczynku

Henryk Walkowski zmarł 9 czerwca 2010 roku w Łodzi. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz komunalny na Dołach w Łodzi.

---

Oceń: Henryk Walkowski

---