Jerzy Śliwiński

---

Życiorys

Jerzy Śliwiński przyszedł na świat w rodzinie Józefa i Stanisławy z Hodorowiczów. Po zakończeniu nauki w szkole średniej, w 1929 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski Związku Artystów Scen Polskich (ZASP). Jego debiut miał miejsce w sezonie 1929/1930 na scenie Teatru Miejskiego w Płocku. Po tym czasie występował w takich miastach jak Częstochowa oraz Łódź, gdzie grał w Teatrach Miejskich w latach 1932–1933. Później przeniósł się do Lwowa, gdzie występował w Teatrze Miejskim w latach 1933–1937, a następnie do Warszawy, gdzie był związany z Teatrem Narodowym oraz Teatrem Nowym w latach 1937–1939. W tym okresie artysta posługiwał się często imieniem Lubomir.

Po wybuchu II wojny światowej Śliwiński znalazł się w Grodnie, gdzie do 1941 roku występował w Państwowym Teatrze Polskim BSRR. Po zajęciu Grodna przez niemieckie wojska, przeniósł się do Warszawy, gdzie grał oraz reżyserował w jawnie działających teatrach, takich jak Komedia, Bohema, Miniatury oraz Jar. Jednakże za ten posunięcie, ZASP nałożył na niego karę finansową oraz zobowiązał do półrocznych anonimowych występów, występując „pod trzema gwiazdkami”.

Po zakończeniu wojny powrócił do występów, które miały miejsce w Katowicach, gdzie był związany z Teatrem im. Stanisława Wyspiańskiego w 1945 roku. Potem grał jeszcze w Białymstoku (Teatr Miejski), Szczecinie – związał się z Teatrem Polskim oraz Teatrem Komedia Muzyczna w latach 1946–1947, a także w Poznaniu i Krakowie, gdzie występował w Teatrze Nowym oraz Teatrze Powszechnym w 1947 roku.

W latach 1947–1957 kontynuował karierę w Warszawie, grając na deskach wielu znakomitych teatrów takich jak Klasycznego, Nowego (1948–1949), Narodowego (1949–1951) oraz Ateneum (1952–1957). Również sporadycznie występował w poznańskim Teatrze Komedia Muzyczna. Po roku 1957 zrezygnował z pracy aktorskiej, aczkolwiek sporadycznie reżyserował. W 1960 roku prowadził spektakl „Hallo Romeo” w Teatrze Syrena.

Śliwiński miał także współpracę z Estradą Domu Wojska Polskiego, a jego talent zaowocował czterema audycjami w Teatrze Polskiego Radia w latach 1950–1963 oraz wystąpieniem w telewizyjnym spektaklu „Wiersze i songi Brechta” w reżyserii Adama Hanuszkiewicza z 1960 roku.

Był mężem suflerki Eugenią z Johnów primo voto Czechowicz (1922–1995). Jerzy Śliwiński zmarł w Warszawie i został pochowany 31 stycznia 1969 roku na cmentarzu Bródnowskim w kwaterze 58I-3-8.

Filmografia

Jerzy Śliwiński posiada bogatą filmografię, w której można wyróżnić kilka znaczących ról. Wśród jego osiągnięć należy wymienić:

• Kłamstwo Krystyny (1939) – Janek Marlecki,
• Dom na pustkowiu (1949) – Hubert,
• Nafta (1961) – kierownik kopalni.

---

Oceń: Jerzy Śliwiński

---