Liliana Lubińska

---

Życiorys

Dzieciństwo Liliany Lubińskiej miało miejsce w Rosji, gdzie uczęszczała do czterech klas gimnazjum w Moskwie. W 1918 roku, w wyniku przeprowadzki z rodziną, osiedliła się w Warszawie. Rok później, kontynuowała naukę w Gimnazjum Filologicznym Związku Zawodowego Nauczycieli Polskich Szkół Średnich. To właśnie w tym okresie zainspirowała się ruchami lewicowymi, aktywnie bierze udział w nielegalnych pochodach pierwszomajowych oraz organizując samokształceniowe kółko fokusujące się na naucznej promocji ruchów robotniczych.

Po zdobyciu matury w 1923 roku, rozpoczęła studia na Wydziale Biologii Uniwersytetu Warszawskiego. Nieco później, po upływie roku, podjęła decyzję o wyjeździe do Francji, gdzie kontynuowała naukę na Wydziale Nauk Ścisłych w renomowanej Sorbonie. Po trzech latach intensywnych studiów, uzyskała licencjat w dziedzinie Fizjologii Ogólnej, Chemii Biologicznej oraz Chemii Ogólnej. Brylowała również jako młodsza asystentka prof. Louisa Lapicque’a w Zakładzie Fizjologii Ogólnej, gdzie przygotowała dysertację poświęconą analizie odruchu językowo-szczękowego oraz odruchu mrugania. Za swoje osiągnięcia została wyróżniona prestiżową nagrodą Coëmme Akademii Medycznej w Paryżu oraz zdobyła tytuł docteures scienes.

Podczas swego pobytu we Francji, pierwotnie jej zainteresowania ruchami lewicowymi uległy osłabieniu, aby z czasem przekształcić się w całkowitą niechęć do tychże idei. W 1932 roku powróciła do Polski, gdzie rozpoczęła współpracę z Zakładem Fizjologii Instytutu Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN, pod opieką Kazimierza Białaszewicza. Jako starsza asystentka prowadziła badania dotyczące narkozy magnezowej oraz wpływu magnezu na reakcje nerwowo-mięśniowe. To właśnie tam poznała Jerzego Konorskiego i Stefana Millera, z którymi wspólnie prowadziła prace badawcze na temat odruchów warunkowych.

W 1933 roku Liliana poślubiła Jerzego Konorskiego. Po wybuchu II wojny światowej, razem z mężem zdołali przedostać się do Suchumi, gdzie dzięki wsparciu Instytutu Pawłowa, odnaleźli zatrudnienie w Zakładzie Fizjologii Instytutu Medycyny Eksperymentalnej. W 1945 roku wróciła do Polski, zamieszkując w Łodzi, gdzie aktywnie pracowała na rzecz reaktywacji Instytutu Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego. Równocześnie kontynuowała swoje badania naukowe na Uniwersytecie Łódzkim.

W 1955 roku, w związku z przenosinami instytutu, przeprowadziła się do Warszawy, gdzie podjęła pracę w Instytucie Neurofizjologii PAN. Była jedną z dwunastu członków honorowych IBRO, co stanowi ogromne wyróżnienie w jej karierze akademickiej. Po zakończeniu swej bogatej kariery, Liliana Lubińska została pochowana na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie.

---

Oceń: Liliana Lubińska

---