Józef Meissner

W 1920 roku ukończył Państwowe Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, a następnie podjął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, które zakończył w 1926 roku, zdobywając dyplom magistra inżyniera w Katedrze Wielkiego Przemysłu Organicznego i Farbiarstwa pod opieką prof. Józefa Szczęsnego Turskiego. Kontynuował swoje kształcenie w zakresie kolorystyki włókienniczej oraz analizy barwników w Wyższej Szkole Chemicznej w Miluzie we Francji.

W 1956 roku Józef Meissner zdobył tytuł docenta, a osiem lat później, w 1964 roku, uzyskał miano profesora nadzwyczajnego.

Od 1947 roku rozpoczął swoje obowiązki na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. W 1949 roku rozpoczął pracę na Wydziale Włókienniczym, gdzie zorganizował Katedrę Wykończalnictwa, której był kierownikiem od 1949 do 1970 roku. Ponadto, w latach 1948-1952 pełnił funkcję prodziekana, a następnie w latach 1952-1953 dziekana tego wydziału.

W okresie 1950–1951, równocześnie był dziekanem Wydziału Włókienniczego Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Łodzi, a w latach 1953–1955 posiadał urząd rektora tej uczelni. Do momentu przejścia na emeryturę w latach 1970–1972 zajmował stanowisko zastępcy dyrektora Instytutu Fizyki Włókna i Chemicznej Obróbki Włókna na Wydziale Włókienniczym.

Meissner w swojej karierze współpracował z wieloma zakładami oraz jednostkami badawczo-rozwojowymi w branży włókienniczej. Jego zaangażowanie przejawiało się między innymi w wieloletniej działalności w Międzynarodowej Komisji Przemysłu Lekkiego ds. Barwników i Chemicznych Środków Pomocniczych. W latach 1949–1966 pełnił funkcję dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Włókiennictwa, a w latach 1965–1974 był przewodniczącym Zarządu Polskiego Komitetu Kolorystyki.

Był autorem dwóch oraz współautorem pięciu podręczników i czterech skryptów akademickich, jak również licznych publikacji dotyczących wykończalnictwa tekstyliów. Warto zaznaczyć, że wypromował również pięciu doktorów.