Ludwik Starski

---

Życiorys

Urodziny Ludwika Starskiego miały miejsce w polskiej rodzinie, wywodzącej się z żydowskiego pochodzenia. Jego rodzicami byli Chaim Icyk (Ignacy) Kałuszyner, który niestety zginął podczas II wojny światowej, oraz Chaja (Helena) z domu Szpiro, która zmarła w 1914 roku. Ludwik był bratem Adama Ochockiego, znanego dziennikarza i satyryka.

Przed wybuchem wojny pełnił funkcję sekretarza redakcji w „Expressie Wieczornym Ilustrowanym”. Pod pseudonimem Julian Starski publikował powieści kryminalne w odcinkach, takie jak „Szczury Łodzi”, „Tajemnice łódzkiego cmentarza” oraz „Demon „czarnej willi””. W jego dorobku artystycznym można znaleźć także teksty piosenek, które stworzył dla kabaretów takich jak Qui Pro Quo, Gong, Morskie Oko i Perskie Oko oraz dla filmu, w tym „Zakazane piosenki”, „Skarb”, „Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy” oraz „Nikodem Dyzma”.

W latach 1932-1934 pełnił funkcję sekretarza Stowarzyszenia Autorów ZAIKS, a w 1936 roku był członkiem władz ZAIKSu w sekcji utworów literackich mniejszych. W 1937 jego działalność stała się celem ataków w narodowo-radykalnym czasopiśmie ABC, które pytało: „ZAIKS dla Polaków czy ZAIKS dla Żydów?”. W roku 1938 Ludwik wygrał proces o plagiat z Dawidem Micmacherem.

Podczas okupacji niemieckiej przez dwa lata krył się w Warszawie. Po upadku powstania warszawskiego, w towarzystwie żony oraz półtorarocznego syna, przebyli przez oboz w Pruszkowie, a następnie znaleźli schronienie w Skawinie koło Krakowa.

W latach 1948–1949 zarządzał zespołem filmowym „Warszawa”, a od 1955 do 1963 roku kierował zespołem filmowym „Iluzjon”. Po roku 1930 przeszedł na katolicyzm, a w 1931 roku poślubił Marię Bargielską (1909–1986), tancerkę Teatru Wielkiego w Warszawie, która występowała także w kabarecie Qui Pro Quo. Ich synem jest uznawany scenograf Allan Starski.

Zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku to cmentarz Wojskowy na Powązkach, w kwaterze C39-3-2.

Piosenki

Oto niezwykłe piosenki, które są związane z twórczością Ludwika Starskiego:

• „Ach, jak przyjemnie” (muz. Henryk Wars),
• „Andriusza” (muz. Zygmunt Białostocki),
• „Całuję rączki” (muz. Wiktor Krupiński),
• „Czy tak, czy nie?” (muz. Władysław Szpilman),
• „Czy wiesz, kochanie…” (muz. Albert Harris),
• „Dajcie mi żyć” (muz. Henryk Wars),
• „Dlaczego nie chcesz spać” (muz. Henryk Wars),
• „Gdy orkiestra tango gra” (muz. Zygmunt Białostocki),
• „Gdy się zakochasz we mnie” (muz. Mieczysław Wróblewski),
• „Gdybyś chciała” (muz. Harry M. Woods, James Campbell, Reginald Connelly),
• „Jak przygoda, to tylko w Warszawie” (muz. Tadeusz Sygietyński),
• „Już nie zapomnisz mnie” (muz. Henryk Wars),
• „Karuzela” (muz. Witold Krzemiński, wyk. Maria Koterbska),
• „Liliowa noc” (muz. Józef Haftman),
• „Marfusza” (muz. Mark Marianowski),
• „Moja królewna” (muz. Henryk Wars),
• „Na cześć młodości” (muz. Henryk Wars),
• „Naucz mnie kochać” (muz. Zygmunt Wiehler),
• „Naucz mnie tańczyć” (muz. Władysław Szpilman),
• „Nikodem” (muz. Henryk Wars),
• „Nikt, tylko Ty” (muz. Zygmunt Wiehler),
• „Panie Janie” (muz. Henryk Wars),
• „Panna Anna” (muz. Leslie Sarony),
• „Przyjdzie dzień” (muz. Henryk Wars),
• „Rumba nocą” (muz. Jerzy Harald),
• „Spójrz na mnie” (muz. Adam Morbitzer),
• „To dziwna rzecz” (muz. Henryk Wars),
• „To idzie młodość” (muz. Tadeusz Sygietyński),
• „To miłość kończy się dziś” (muz. Jakub Kagan),
• „W Bombaju, oho!” (muz. Henryk Wars),
• „W małym kinie” (muz. Władysław Szpilman),
• „Warszawa, ja i ty” (muz. Jerzy Harald, wyk. Adam Wysocki, Irena Santor),
• „Warszawo ma” (muz. Aleksander Olszaniecki),
• „Zakochane oczy” (muz. Zygmunt Białostocki).

Każda z wymienionych piosenek nosi w sobie nutę niezapomnianych emocji, wprowadzając słuchaczy w klimaty tamtych czasów.

Filmografia (wybór)

Filmografia Ludwika Starskiego obejmuje wiele znaczących dzieł, które pozostają w pamięci miłośników polskiego kina. Poniżej znajduje się wybór jego najważniejszych filmów, które ukazują różnorodność jego dorobku artystycznego.

• 1934 Pieśniarz Warszawy,
• 1936 Będzie lepiej,
• 1936 Dwa dni w raju,
• 1936 Jadzia,
• 1937 Piętro wyżej,
• 1938 Moi rodzice rozwodzą się,
• 1938 Paweł i Gaweł (film),
• 1938 Robert i Bertrand,
• 1938 Szczęśliwa trzynastka,
• 1938 Zapomniana melodia,
• 1939 Ja tu rządzę,
• 1939 O czym się nie mówi…,
• 1939 Sportowiec mimo woli,
• 1946 W chłopskie ręce,
• 1946 Zakazane piosenki,
• 1948 Skarb,
• 1948 Ulica Graniczna,
• 1950 Pierwszy start,
• 1953 Przygoda na Mariensztacie,
• 1956 Nikodem Dyzma,
• 1962 Klub kawalerów,
• 1966 Mocne uderzenie,
• 1978 Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy.

Ordery i odznaczenia

Ludwik Starski został uhonorowany wieloma znaczącymi odznaczeniami za swoje osiągnięcia i zasługi. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 lipca 1954 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 8 stycznia 1955 roku.

Nagrody

Ludwik Starski otrzymał wyróżnienie Podkomitetu Literatury i Sztuki w ramach Nagrody Państwowej w sekcji filmu za jego znakomitą działalność w obszarze scenariuszy filmowych w ciągu ostatnich dziesięciu lat.

---

Oceń: Ludwik Starski

---