Marian Minor, urodzony 25 listopada 1902 roku w Łodzi, to postać znana z różnych dziedzin życia społecznego Polski. Jego życie zakończyło się 29 kwietnia 1973 roku w Warszawie.
Był on nie tylko utalentowanym tkaczem, ale także wieloletnim żołnierzem oraz politykiem komunistycznym, który swoją karierę polityczną związał z ważnymi instytucjami w kraju.
Wśród jego osiągnięć znajduje się mandat posła na Sejm Ustawodawczy oraz działalność w Sejmie PRL I kadencji. Oprócz tego, Marian Minor pełnił również funkcję prezydenta oraz przewodniczącego Rady Narodowej w Łodzi w latach 1949–1952.
W karierze politycznej Minora na szczególną uwagę zasługują jego mandaty ministerialne. W 1952 roku był ministrem przemysłu mięsnego i mleczarskiego, a następnie minister handlu wewnętrznego w latach 1952–1957.
Życiorys
Marian Minor był synem Władysława i Franciszki. Otrzymał wykształcenie na poziomie podstawowym, a swoją pracę zawodową rozpoczął jako włókniarz oraz szofer. W listopadzie 1918 roku brał udział w rozbrajaniu niemieckich żołnierzy. W czasie II Rzeczypospolitej był żołnierzem 201 Ochotniczego Pułku Piechoty, w ramach którego uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a także w buncie dowodzonym przez generała Żeligowskiego.
W latach 1919–1922 działał w zarządzie okręgu Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej, a następnie w Związku Młodzieży Komunistycznej w Polsce. W 1922 roku został skazany na 4 lata ciężkiego więzienia, jednak wyrok ten został w apelacji zmniejszony do 2,5 roku. Po odbyciu kary nie wrócił do czynnej działalności politycznej.
W wrześniu 1939 roku został wzięty do niewoli przez Niemców i osadzony w stalagu XI A (Altengrabow) oraz XXI A (Ostrzeszów). Po uwolnieniu w grudniu 1939, w obliczu aresztowania, udał się do Związku Radzieckiego. Po przekroczeniu granicy został aresztowany przez NKWD i wysłany do obozu znajdującego się pod Archangielskiem. Po zwolnieniu przebywał w kołchozie „Bolszewik” w obwodzie tiumeńskim. W 1943 roku został oficerem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR oraz ludowego Wojska Polskiego, które reprezentował do 1945.
W 1944 roku przeszedł kurs w Wyższej Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR w Moskwie, a po jego ukończeniu zajął stanowisko inspektora w Głównym Zarządzie Polityczno-Wychowawczym WP.
W 1945 roku przyjął aktywną rolę w Polskiej Partii Robotniczej, a w 1948 roku w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W PPR był II sekretarzem (1945–1946), a następnie pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego, kierując także wydziałem organizacyjnym. Był I sekretarzem KW PPR, a później PZPR w Poznaniu (1948–1949) oraz I sekretarzem KW w Bydgoszczy i członkiem egzekutywy Komitetu Łódzkiego. W latach 1948–1964 był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. Wspierał także nowo wybrany Sejm Ustawodawczy oraz przysięgł na Sejm PRL I kadencji, a od 1949 do 1952 roku pełnił rolę prezydenta i przewodniczącego Rady Narodowej miasta Łodzi.
W 1952 roku objął stanowisko ministra przemysłu mięsnego i mleczarskiego, później, w latach 1952–1957, był ministrem handlu wewnętrznego. Do 1967 roku pełnił urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Przemysłu Lekkiego, po czym przeszedł na emeryturę. Po śmierci, Marian Minor został pochowany u boku swojej żony Genowefy z domu Barszcz (1921–2008) na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A33-5-4).
Przypisy
- a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 14.10.2021 r.]
- Wyszukiwarka grobów w Warszawie. [dostęp 14.10.2021 r.]
- Rekomendacja Romany Granas z 13.02.1945 r., KC PZPR, Biuro Spraw Kadrowych, 237/XXIII-619, k. 22, Archiwum Akt Nowych.
- wniosek Mariana Minora, [w:] Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości, Centralne Archiwum Wojskowe.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Karol Majkowski | Marek Czekalski | Henryk Rafalski | Tomasz Kacprzak | Franciszek Heliński | Jerzy Chabelski | Jarosław Jagiełło | Zdzisław Jaworski (dyplomata) | Janina Żyźniewska | Awraham Derori | Henryk Żakowiecki | Stanisława Sowińska | Alfred Siebeneichen | Cezary Grabarczyk | Piotr Radowski | Ludwik Kuk | Maria Wedmanowa | Jolanta Lange | Teofil Hazelmajer | Dorota DancewiczOceń: Marian Minor