Piotr Radowski

Polityka i administracja

Piotr Radowski to postać, która zasługuje na szczególną uwagę ze względu na swoją bogatą historię i znaczący wkład w różne dziedziny życia społecznego. Urodził się 14 stycznia 1946 roku w Łodzi, co stanowi początek jego fascynującej drogi zawodowej.

Jako inżynier mechanik, Radowski wniósł swoje umiejętności techniczne w wiele projektów, odgrywając istotną rolę w branży inżynieryjnej. Jednak jego działalność nie ograniczała się tylko do pracy zawodowej.

W czasach PRL, angażował się w ruchy opozycyjne, stając się jednym z istotnych rysów walki o wolność w Polsce. Jego aktywność jako działacza opozycyjnego była szczególnie widoczna w trudnych latach PRL, kiedy to wielu ludzi jego pokolenia starało się walczyć o zmiany społeczne i polityczne.

Po emigracji do Austrii, Piotr Radowski kontynuował swoją działalność jako d działacz polonijny, wspierając polską społeczność za granicą oraz pielęgnując kulturę i tradycje przodków. Jego niezłomność i chęć niesienia pomocy innym przyniosły mu szacunek zarówno w Polsce, jak i za granicą.

W III RP, Radowski stał się również aktywnym d działaczem społecznym, zaangażowanym w różnorodne inicjatywy, które miały na celu poprawę życia obywateli i wspieranie demokratycznych wartości. Jego praca ma znaczenie i szerszy kontekst społeczny, w którym funkcjonował przez wiele lat.

Życiorys

Okres życia w Kraju

Piotr Radowski rozpoczął swoją karierę zawodową od pracy jako tokarz, ślusarz oraz nastawiacz maszyn. Po zdobyciu wykształcenia w Technikum Mechanicznym, podjął zatrudnienie jako konstruktor w Zakładzie Odlewniczym „Polmatex – Wifama” w Łodzi. W 1976 roku rozpoczął Studia dla Pracujących na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. Ze względu na swoje znaczące osiągnięcia w dziedzinie wynalazczości, został zwolniony z obowiązku przystąpienia do egzaminu wstępnego.

W grudniu 1981 roku, w wyniku wprowadzenia stanu wojennego w Polsce, został aresztowany i internowany w więzieniach w Sieradzu oraz Łowiczu, aż do finalizacji procedur związanych z jego migracją na stałe. Niestety, w trakcie swojego pobytu w areszcie został usunięty z listy studentów. We wrześniu 1982 roku dotarł wraz z rodziną do Austrii, gdzie uzyskał azyl polityczny.

Działalność społeczno-polityczna

Radowski był aktywnym działaczem Konfederacji Polski Niepodległej i współzałożycielem Łódzkiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania. Również współtworzył Tymczasową Komisję Zakładową NSZZ „Solidarność” w swoim zakładzie, a ponadto pełnił funkcję redaktora technicznego Biuletynu Informacyjnego Komitetu „Obrona” oraz Biuletynu Zakładowego.

Emigracja

Po przyjeździe do Austrii, Piotr Radowski został niezgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, skierowany do obozu dla uchodźców w Traiskirchen, gdzie przebywał z całą rodziną aż do 1986 roku. W latach 1983–1986 wykonywał pracę jako betoniarz w betoniarni pod Wiedeń. Od 1987 roku zdobywał doświadczenie pracując jako konstruktor w różnych firmach z branży metalowej. W 1990 roku rozpoczął współpracę z wieloma polskimi przedsiębiorstwami, w tym z Łódzkimi Zakładami Radiowymi Fonica, Polmo – Praszka, Wifama, Automet, Artgos. Rok 1986 oznaczał dla niego również otrzymanie obywatelstwa austriackiego. Po zniesieniu wiz między PRL a Austrią, zdał egzamin rehabilitacyjny i wznowił przerwane studia na Politechnice Łódzkiej, uzyskując w styczniu 1993 roku tytuł inżyniera mechanika.

Działalność społeczno-polityczna

Radowski, od początku pobytu w Austrii, organizował pomoc dla opozycjonistów w PRL. Po wznowieniu zagranicznych działań Konfederacji Polski Niepodległej w 1984 roku, został mianowany przedstawicielem i prowadził Terytorialne Zagraniczne Biuro KPN w Austrii. Od 1989 roku pełnił funkcje wiceprezesa, a później prezesa Polsko-Austriackiego Klubu Informacji i Kultury „Sierpień ’80”. Przez wiele lat zasiadał w zarządzie Wspólnoty Polskich Organizacji w Austrii – „Forum Polonii”. W latach 1999-2001 był prezesem zarządu „Forum Polonii”. Pomoc społeczna to jego priorytet, czego dowodem są inicjatywy polonijne, w tym Rada Prezesów oraz Komisje Robocze, a także działania na poziomie europejskim i światowym, takie jak Integracyjne Spotkania Europejskich Grup Polonijnych oraz Odrębny Okręg wyborczy dla Polaków Zamieszkałych poza Granicami Kraju. W 2005 roku bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego, reprezentując łódzką listę Narodowego Komitetu Wyborczego Wyborców.

W latach 2011–2022 piastował urząd wiceprezesa Związku Weteranów Trzeciej Konspiracji 1956–1989. Jest także członkiem komitetu honorowego Centrum Ścigania Zbrodniarzy Komunistycznych i Faszystowskich. Posiada status działacza opozycji antykomunistycznej oraz osobę represjonowaną z powodów politycznych.

Nagrody i wyróżnienia

  • 1964: Mistrz I-ego Kroku Bokserskiego w Łodzi w wadze średniej,
  • 1973: Nagroda w Turnieju Młodych Mistrzów Techniki,
  • 2002: Wyróżnienie wydawane w Norwegii miesięcznika „Kronika”,
  • 2004: Nagroda Tygodnika „Nasza Polska”,
  • 2005: Medal 25-lecia Powstania NSZZ „Solidarność”,
  • 2007: Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej,
  • 2016: Odznaka honorowa „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”,
  • 2016: Krzyż Wolności i Solidarności,
  • 2018: Odznaka „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”,
  • 2021: Odznaka Honorowa za Zasługi dla Województwa Łódzkiego,
  • 2022: Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Odznaczenie działaczy KPN w Wiedniu. kpn-1979.pl, 04.06.2022 r. [dostęp 20.06.2022 r.]
  2. Uchwała Nr XL/487/21 Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 07.12.2021 r. w sprawie nadania Odznaki Honorowej za Zasługi dla Województwa Łódzkiego. [dostęp 07.02.2022 r.]
  3. Uchwała Rady Miejskiej w Łodzi nr LXX/1790/18 z dnia 18.04.2018 r.
  4. Oto odznaczeni „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”. Urząd Miasta Łodzi. [dostęp 31.08.2018 r.]
  5. M.P. z 2016 r. poz. 877
  6. M.P. z 2007 r. nr 36, poz. 416

Oceń: Piotr Radowski

★★★★★
Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:18