Mieczysław Syska

Polityka i administracja

Mieczysław Syska, urodzony 10 kwietnia 1898 roku w Łodzi, był istotną postacią w historii samorządowej II Rzeczypospolitej. Jego działalność związana była z administracją lokalną, gdzie pełnił rolę ostatniego starosty powiatu tarnowskiego przed wybuchem II wojny światowej.

Warto podkreślić, że Mieczysław Syska był również podporucznikiem kawalerii rezerwy Wojska Polskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy ojczyzny. Zmarł 22 marca 1972 roku we Wrocławiu, pozostawiając po sobie pamięć o ważnych dokonaniach w czasie, gdy nasz kraj przechodził wiele zmian.

Życiorys

Mieczysław Syska przyszedł na świat 10 kwietnia 1898 roku, jako potomek Walentego i Marianny, pochodzących z Krakowskich. W 1915 roku zakończył naukę w Prywatnym Progimnazjum Męskim Józefa Radwańskiego w Łodzi, a swój egzamin dojrzałości zdał w 1918 w Gimnazjum Filologicznym Witanowskiej. W trakcie kształcenia angażował się aktywnie jako naczelnik gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w łódzkich Bałutach.

W jesieni 1918 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Wkrótce po ich rozpoczęciu, na końcu I wojny światowej, brał udział w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Został wówczas przyjęty do Wojska Polskiego, gdzie wstąpił do 3 pułku ułanów, służąc w 3 szwadronie. Wspólnie z pułkiem brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej. 10 lipca 1919 roku awansował na stopień starszego ułana, a 20 maja 1920 obronił tytuł kaprala.

W drugiej połowie 1920 roku przeszedł I kurs w Oficerskiej Szkole Jazdy w Grudziądzu, a 15 grudnia 1920 roku uzyskał tytuł podchorążego. Następnie kontynuował służbę w swoim macierzystym pułku. 5 stycznia 1921 roku został urlopowany bezterminowo oraz przeniesiony do rezerwy. 6 października 1925 roku mianowano go podporucznikiem, z datą senioratu z 1 lipca 1925 roku oraz 10. lokatą w korpusie oficerów rezerwy kawalerii. Uczestniczył w ćwiczeniach wojskowych w 1928 roku w 3 pułku ułanów oraz w Centrum Wyszkolenia Kawalerii i 11 pułku piechoty w 1931 roku.

Po zakończeniu służby wojskowej Mieczysław Syska podjął działalność w administracji państwowej II Rzeczypospolitej. Sprawował funkcję kierownika Urzędu Pośrednictwa Pracy i Opieki nad Uchodźcami w Łodzi. W 1926 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie pełnił rolę szefa wydziału powiatowego oraz radcy w Urzędzie Wojewódzkim w Łodzi, a w 1929 roku piastował stanowisko zastępcy szefa Wydziału Bezpieczeństwa województwa łódzkiego.

Od marca 1930 roku zasiadał na stanowisku kierownika Wydziału Bezpieczeństwa Publicznego w Urzędzie Wojewódzkim w Białymstoku. W latach 1931-1932 pełnił funkcję starosty powiatu szczuczyńskiego, a od września lub października 1932 do 1936 roku był starostą powiatu łomżyńskiego. W roku 1936 objął stanowisko wicewojewody białostockiego, a od 15 maja 1936 roku sprawował także urząd II wicewojewody lwowskiego i jednocześnie przewodniczył Wydziałowi Społeczno-Politecznemu w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie.

W lipcu 1936 roku został starostą powiatu tarnowskiego, gdzie pracował aż do września 1939 roku, kiedy to II Rzeczpospolita przestała istnieć w wyniku wybuchu II wojny światowej. W czasie kampanii wrześniowej przekroczył granicę, trafiając na Węgry, gdzie został internowany i przebywał w obozie przez całą wojnę aż do czerwca 1945 roku. Po przybyciu do Polski, w okresie od października 1945 do sierpnia 1946 roku pracował w biurze mobilizacji sił roboczych przemysłu włókienniczego w Jeleniej Górze.

W późniejszych latach objął stanowisko dyrektora Fabryki Przemysłu Lniarskiego „Orzeł” w Mysłakowicach na Śląsku. W 1947 roku został członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a od listopada 1949 roku przynależał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. 16 marca 1951 roku Sąd Wojewódzki we Wrocławiu skazał go na 1,5 roku pozbawienia wolności oraz utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 2 lat.

Mieczysław Syska był mężem Ireny Berłowskiej, z którą miał córkę Alinę Barbarę (ur. 1926) oraz synów Janusza (ur. 1929) i Jerzego (ur. 1936). Z Łodzi pochodził również Stanisław Syska (ur. 1930, syn Walentego), który w czasie PRL-u pełnił funkcję w UBP i MO.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Syska, znany ze swojego wkładu w historię, był wielokrotnie odznaczany za swoje zasługi. Jego wyjątkowa postawa i zaangażowanie zostały docenione w różnorodny sposób, a jego osiągnięcia nie pozostały bez nagrody.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1935 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 9 listopada 1931 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, który otrzymał w 1929 roku,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, nadany w 1928 roku,
  • Odznaka Honorowa „Orlęta”, którą przyznano mu w 1919 roku.

Przypisy

  1. Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 1, wyd. LTW, Łomianki 2018, s. 403-404
  2. Nominacja drugiego wicewojewody lwowskiego. „Wschód”, s. 1, Nr 12 z 20.05.1936 r.
  3. Zmiany w Urzędzie Wojewódzkim, w Starostwie Grodzkiem i Komendzie P. P. we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 110 z 14.05.1936 r.
  4. P. Mieczysław Syska II-gim wicewojewodą lwowskim. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 111 z 15.05.1936 r.
  5. Nowy naczelnik wydziału społeczno-politecznego w województwie lwowskiem. „Wschód”, s. 1, Nr 20 z 10.08.1936 r.
  6. Odznaczenie Mieczysława Syski. „Echo”, s. 1, 22.11.1929 r.
  7. Mieczysław Syska. „Echo”, s. 1, 22.11.1929 r.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 104 z 13.10.1925 r., s. 560
  9. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Stanisław Syska. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 29.06.2015 r.]
  10. Dzieje Łomży. Tysiącletnie. [dostęp 01.05.2015 r.]

Oceń: Mieczysław Syska

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:13