Teofil Hazelmajer

---

Życiorys

Teofil Hazelmajer przyszedł na świat 2 grudnia 1906 roku w Łodzi, jako syn Adama i Emilii, reprezentując rodzinę rosyjskich Żydów. Wychowywał się w rodzinie robotniczej, co miało wpływ na jego późniejsze życie zawodowe oraz społeczne.

Do roku 1918 utrzymywał się z pracy jako pastuch w Solignowie, w powiecie łowickim. Następnie podjął naukę zawodu zduna, co otworzyło mu nowe możliwości. W 1925 roku przystąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej, a zaledwie rok później, w wyniku swoje zaangażowania w działalność polityczną, został skazany na 1,5 roku więzienia za działalność antypaństwową. Po wyjściu na wolność, kontynuował współpracę z Komunistyczną Partią Polski. Był także członkiem koła młodzieży przy Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewica, a także delegatem wybranym przez komitety fabryczne w łódzkich zakładach pracy, takich jak „Szule i Fuchs”, „Szajbler”, „Leonard”, „Grynstein” i „Rozenblat”.

W 1939 roku, w obliczu wybuchu II wojny światowej, Hazelmajer przeniósł się do Warszawy, a później wrócił do Łodzi. W 1940 roku został deportowany na przymusowe roboty do III Rzeszy. Tam udało mu się uciec z miejsca pracy, jednak po schwytaniu trafił do obozu karnego w Breitz.

W okresie powojennym, od 4 kwietnia 1945, rozpoczął pracę w systemie więziennictwa, początkowo jako zastępca naczelnika do spraw polityczno-wychowawczych w Sieradzu. Od stycznia 1945 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej. Od września tego samego roku objął stanowisko naczelnika więzienia w Radomiu.

W okresie od 1 stycznia 1947 do lutego 1948, Hazelmajer pełnił funkcję naczelnika więzienia przy ulicy Kleczkowskiej we Wrocławiu, a od 1 marca do 31 sierpnia 1948 roku dowodził więzieniem karnym Centralnego Obozu Pracy w Jaworznie, gdzie według niektórych źródeł mógł być jedynie zastępcą naczelnika. W kolejnych miesiącach, od 4 września 1948 do 31 marca 1949, zajmował stanowisko naczelnika więzienia w Sanoku, jednak ostatecznie został tam usunięty z powodu oskarżeń o pijaństwo, demoralizację podwładnych i obcość ideologiczną.

Teofil Hazelmajer posiadał stopień porucznika. W Komitecie Powiatowym PZPR w Sanoku był aktywnym członkiem i współpracownikiem egzekutywy od 24 grudnia 1948 roku do marca 1949. Ostatecznie, w latach 1949-1950, pracował jako administrator budynków w Ubezpieczalni Społecznej we Wrocławiu. Jego życie zakończyło się 2 lipca 1950 roku.

---

Oceń: Teofil Hazelmajer

---