Edward Kaźmierczak

---

Życiorys

Edward Kaźmierczak urodził się w rodzinie robotniczej, która mogła cieszyć się stabilną sytuacją finansową i posiadała lewicowe tradycje polityczne. W 1926 roku ukończył Państwową Szkołę Handlową, co otworzyło przed nim kilka ścieżek zawodowych. Po tej edukacji rozpoczął pracę w oddziale łódzkim Banku Związków Spółek Zarobkowych.

Po odbyciu jednorocznej ochotniczej służby wojskowej, rozpoczął nową pracę w Izbie Skarbowej w Łodzi. W 1937 roku ponownie związał się z Bankiem Związków Spółek Zarobkowych. Z początkiem wiosny 1939 roku został jednak zmobilizowany do 37 Pułku Piechoty w Kutnie, gdzie aktywnie uczestniczył w wydarzeniach związanych z II wojną światową, w tym w bitwie nad Bzurą.

Po wojnie, w jesieni 1940 roku, Kaźmierczak wrócił do Łodzi i do końca konfliktu prowadził działalność w firmie transportowej. Pomimo jego lewicowych i socjalistycznych przekonań, jego aktywność polityczna była znikoma zarówno w okresie Drugiej Rzeczypospolitej, jak i w czasie wojny.

W lutym 1945 roku rozpoczął krótki epizod zatrudnienia w oddziale łódzkim NBP, a następnie w marcu 1945 roku pracował w Centrali Zjednoczenia Przemysłu Pończoszniczego w Łodzi. Od sierpnia 1945 do połowy 1946 roku pełnił funkcję dyrektora w Fabryce Wyrobów Dzianych w Jeleniej Górze. Po powrocie do Łodzi, Kaźmierczak podjął pracę w różnych fabrykach włókienniczych.

W 1948 roku postanowił rozpocząć studia na Wydziale Prawa UŁ, które zakończył uzyskaniem dyplomu w 1960 roku. W okresie 1950–1951 pracował w Warszawie w Departamencie Zatrudnienia i Płac Ministerstwa Przemysłu Lekkiego. Następnie obejmując stanowisko dyrektora generalnego w Centralnym Zarządzie Przemysłu Dziewiarskiego w latach 1951–1956, miał okazję wpływać na rozwój tej branży.

24 maja 1956 roku Kaźmierczak został przewodniczącym Prezydium Rady Narodowej Miasta Łodzi i pełnił tę funkcję aż do 29 kwietnia 1971 roku. Równocześnie zaangażował się w działalność Komitetu Łódzkiego PZPR, a po wyborach na IV Zjeździe PZPR, został zastępcą członka Komitetu Centralnego tej partii. Był również jednym z założycieli oraz aktywnych działaczy Towarzystwa Przyjaciół Łodzi.

W latach siedemdziesiątych postanowił wycofać się z życia politycznego i przeszedł na emeryturę. Po zakończeniu aktywnej kariery, znalazł spokój w cmentarzu rzymskokatolickim św. Anny na Zarzewie, gdzie spoczywa jego grób.

---

Oceń: Edward Kaźmierczak

---