UWAGA! Dołącz do nowej grupy Łódź - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Stanisława Sowińska

Andżelika Badowicz

Andżelika Badowicz


Stanisława Sowińska, znana również pod pseudonimami „Barbara” oraz „Natka”, to postać, która zapisała się na kartach historii jako wpływowa działaczka komunistyczna oraz utalentowana pisarka.

Urodziła się 4 kwietnia 1912 roku w Łodzi, a jej życie zakończyło się 24 listopada 2004 roku. Była pierwszorzędnym świadkiem i uczestnikiem wielu ważnych wydarzeń w Polsce.

Właściwe imię Sowińskiej to Necha Zalcman, co podkreśla jej różnorodność kulturową i osobistą historię.

Życiorys

Stanisława Sowińska pochodziła z rodziny robotniczej z Łodzi. Ukończyła siedem klas szkoły podstawowej, a następnie rozpoczęła pracę w włókienniczych i metalowych fabrykach. W 1934 roku zaczęła angażować się w działalność Komunistycznej Partii Polski, co doprowadziło do jej aresztowania w latach 1938–1939. Udało jej się ocalić życie podczas Holokaustu, przeżywając w Horodyszczach i Baranowiczach. W 1942 roku przeszła do Warszawy, gdzie związała się z Polską Partią Robotniczą.

W stolicy pełniła rolę kierowniczki Sekretariatu Oddziału Informacji (wywiadu) Gwardii Ludowej. Nawiązała bliską współpracę z Marianem Spychalskim. Po zakończeniu działań wojennych, w latach 1946–1948, była funkcjonariuszką Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego. Jednak w kolejnych latach, między 1949 a 1954, stała się ofiarą czystek wśród władz komunistycznych, które odbywały się w ramach walki z tzw. odchyleniem prawicowo-nacjonalistycznym. Została skazana i osadzona w areszcie na ulicy Rakowieckiej w Warszawie.

W czasie śledztwa Sowińska nie dostarczyła żadnych informacji, które mogłyby posłużyć do skazania Mariana Spychalskiego. Ostatecznie została wypuszczona na wolność 8 grudnia 1954 roku. Następnie pracowała w Państwowym Wydawnictwie Naukowym.

W 1981 roku Sowińska zdecydowała się na emigrację do Francji, gdzie uzyskała azyl polityczny. To właśnie tam zakończyła swoje życie. W swoim dorobku literackim miała kilka znaczących publikacji; w tym wspomnienia z okresu okupacji pod tytułem „Lata walki” (1946 w „Głosie Ludu”, 1948), zbiór wspomnień „Rozszumiały się wierzby” (1961, 1964), powieść „Kwiaty łódzkie” (1958), a także sztukę „Łęgi idą” opublikowaną w „Teatrze Ludowym” nr 4/1959. Wśród innych jej książek znalazły się powieści podróżnicze „Wyprawa Armanda” (1959) oraz „Pod znakiem Trójzęba” (1969), a także wspomnienia z lat aresztowania w stalinowskim więzieniu zatytułowane „Gorzkie lata”.

Ordery i odznaczenia

Stanisława Sowińska, znana z zaangażowania, została uhonorowana licznymi odznaczeniami. Wśród nich można wymienić:

  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy,
  • Medal za Warszawę 1939–1945, który otrzymała 17 stycznia 1946 roku,
  • Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”, przyznana w 1967 roku.

Przypisy

  1. Stanisława Sowińska, Gorzkie lata, 2017 r., ISBN 978-83-64476-72-3.
  2. „Gorzkie lata. Z wyżyn władzy do stalinowskiego więzienia”, dzieje.pl [dostęp 30.06.2017 r.]
  3. Władysław Bułhak, Donos wywiadu Gwardii Ludowej do gestapo na rzekomych komunistów i kryptokomunistów (wrzesień 1943 r.), Pamięć i Sprawiedliwość, 1, s. 412, 2008 r., ISSN 1427-7476.
  4. Robert Spałek: Kierownictwo PZPR i MBP w poszukiwaniu „wroga wewnętrznego”. Wokół drogi do procesu Mariana Spychalskiego w latach 1948−1956, w: Kazimierz Krajewski, Tomasz Łabuszewski (red.), „Zwyczajny” resort. Studia o aparacie bezpieczeństwa 1944−1956, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2005 r., s. 508, ISBN 83-89078-79-1.
  5. M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 “w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
  6. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 13, 15.08.1967 r., s. 1-2.
  7. Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu 1943-1985, Warszawa: MON, 1988 r., s. 87.
  8. Aleksander Kokoszyn – pierwszy szef Wojskowej Służby Wewnętrznej PRL na ipn.gov.pl.

Oceń: Stanisława Sowińska

Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:20