Marek Czekalski

---

Życiorys

Działalność w PRL

Marek Czekalski, syn Karola i Henryki, po zakończeniu edukacji w technikum chemicznym rozpoczął pracę w przedsiębiorstwie „Polanil”. W aktywny sposób zaangażował się w działalność Związku Młodzieży Socjalistycznej, a w drugiej połowie lat 70. stał się członkiem PZPR. W 1978 roku związał swoje losy z Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”, a dwa lata później, w 1980, brał udział w procesie tworzenia „Solidarności”. Został wybrany na przewodniczącego Ogólnopolskiej Sekcji Włókienniczej i członka zarządu regionu. Jako delegat uczestniczył w I Krajowym Zjeździe Delegatów w Gdańsku oraz był aktywny w dystrybucji wydawnictw drugiego obiegu. Po ogłoszeniu stanu wojennego, przez rok był internowany, a z jego momentu zwolnienia rozpoczął działalność w konspiracyjnych strukturach związku, m.in. w Komisji Interwencji i Praworządności, organizując pomoc dla osób represjonowanych za swoje poglądy polityczne.

Od 1973 roku Marek Czekalski pracował w Przędzalni Czesankowej Anilany „Polanil” w Łodzi, a w 1983 ukończył studia na Wydziale Włókienniczym Politechnice Łódzkiej.

Działalność od 1989

W 1989 roku Marek aktywnie uczestniczył w działaniach Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego. W tym samym roku współtworzył także Łódzkie Towarzystwo Inicjatyw Społecznych. W 1990 roku został wybrany na radnego w łódzkiej radzie miejskiej, gdzie koordynował prezydencką kampanię wyborczą Tadeusza Mazowieckiego. Przynależał do Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, a po utworzeniu Unii Demokratycznej objął funkcję jej przewodniczącego w województwie łódzkim, pełniąc tę rolę przez dwie kadencje.

W latach 1993-1994 zajmował stanowisko prezesa zarządu Zakładów Wyrobów Obiciowych VERA. Po wyborach samorządowych w 1994 roku został wybrany na prezydenta Łodzi w ramach koalicji Unii Wolności oraz Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego, przed którymi organizacje startowały jako komitet „Nowa Łódź”. Koalicja ta rozpadła się po dwóch latach, kiedy ŁPO przeszło do opozycji, a Marek Czekalski utworzył nowy zarząd miasta, wspierany nieformalnie przez SLD. O sprawowanie urzędu prezydenta Łodzi dbał aż do zakończenia tej kadencji samorządowej w 1998 roku.

Przedtem, w 1997 roku, objął stanowisko przewodniczącego łódzkiej Unii Wolności, które zajmował do 2001 roku, a także był członkiem władz krajowych tego ugrupowania. W 1998 roku ponownie został łódzkim radnym, a następnie wiceprzewodniczącym rady miejskiej. Jednak w czerwcu 2001 roku, na krótko przed wyborami parlamentarnymi, które miał otworzyć okręgową listę kandydatów UW do Sejmu, został zatrzymany i aresztowany pod zarzutem przyjęcia łapówki związanej z budową centrum handlowego M1. Tymczasowe aresztowanie uchylono po dwóch tygodniach.

Postępowanie karne trwało przez blisko 10 lat, a w lutym 2011 roku Marek Czekalski został prawomocnie uniewinniony od stawianego mu zarzutu. Po opuszczeniu urzędu prezydenta, podjął pracę w spółkach prawa handlowego, a także pełnił funkcję wicedyrektora ds. administracyjnych w łódzkim Muzeum Tradycji Niepodległościowych oraz głównego specjalisty w łódzkim Miejskim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym. W 2013 roku znalazł się w składzie rady programowej Centrum Dialogu im. Marka Edelmana.

Zmarł i został pochowany w alei zasłużonych nacmentarzu Doły w Łodzi.

Odznaczenia

Marek Czekalski, w uznaniu jego wkładu w rozwój kultury i społeczeństwa, otrzymał kilka znaczących odznaczeń. Wśród nich wyróżniają się:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1999 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, wynagradzająca jego działalność w tym zakresie, również w 1999 roku.

---

Oceń: Marek Czekalski

---