Sławomir Kowalewski (ur. 1946)

---

Życiorys

W roku 1963 Sławomir Kowalewski, wspólnie z Krzysztofem Krawczykiem, Marianem Lichtmanem, Jerzym Krzemińskim oraz Bogdanem Borkowskim, utworzył zespół Trubadurzy. Zespół ten zyskał na popularności, a w 1965 do grupy dołączyła na krótko Sława Mikołajczyk. W 1967 dołącza Ryszard Poznakowski, a rok później Halina Żytkowiak, której pobyt w zespole trwał jednak krótko. Trubadurzy, równolegle z zespołem Czerwone Gitary, byli jednymi z najpopularniejszych przedstawicieli polskiego bigbitu, łączącego elementy rocka z tradycyjną muzyką ludową.

Wspólnie z Trubadurami Kowalewski stworzył wiele znanych utworów, w tym „Kasia”, „Znamy się tylko z widzenia”, „Krajobrazy”, „Byłaś tu”, „Kim jesteś”, „Ej, Sobótka, Sobótka”, „Cóż wiemy o miłości” (muzyka Bogusław Klimczuk, słowa Andrzej Kudelski) oraz „Przyjedź mamo na przysięgę”. W 1967, po odejściu Jerzego Krzemińskiego i Bogdana Borkowskiego do zespołu No To Co, Kowalewski, Krawczyk i Lichtman przez krótki czas współpracowali z eksperymentalnym zespołem Izomorf 67, jednak po kilku miesiącach powrócili do Trubadurów już bez udziału Sławy Mikołajczyk.

Po odejściu Krzysztofa Krawczyka w 1973 roku, Kowalewski z Marianem Lichtmanem zaczęli tworzyć nowe składy zespołu, które mimo zastosowania dobrych muzyków oraz niezłych piosenek, nie zdołały osiągnąć dawnej popularności. Wiele z tych kompozycji znalazło się na albumie „Trubadurzy znowu razem”, w którym Kowalewski i reszta zespołu wystąpili wspólnie z Krawczykiem oraz Żytkowiak.

W latach 80. Kowalewski wraz z Poznakowskim próbował „reanimować” Trubadurów. Mimo że wylansowano utwór „Czyngis Chan”, próba reaktywacji zespołu zakończyła się niepowodzeniem, co spowodowało, że Kowalewski w 1989 roku wyjechał do Nowego Jorku, gdzie przebywał do 1993. Przed wyjazdem nagrał piosenkę „Nie pojadę do Hiszpanii”, stworzoną z myślą o Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej 1982, które odbyły się w Hiszpanii.

Po powrocie do Polski w 1993 roku, Kowalewski wznowił działalność w zespole, który przygotował nowe wersje starych przebojów z lat 60. i 70., co zaowocowało wydaniem płyty „Złote przeboje”. Sukces zespołu kontynuowano w składzie z Poznakowskim, Kowalewskim, Lichtmanem oraz Piotrem Kuźniakiem, który z powodzeniem zastąpił Krawczyka.

W 1997 roku na rynek trafił album „Trubadurzy śpiewają piosenki Sławomira Kowalewskiego”, na którym znalazły się także solowe utwory Kowalewskiego, w tym „Muzyka nocą”, do której powstał teledysk nakręcony w sercu Nowego Jorku. W 1998 roku zespół nagrał płytę „Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz”. Latem tego samego roku wydano album „Znamy się tylko z widzenia – Złote przeboje”, który zdobył status Złotej Płyty.

W 2008 roku razem z zespołem powstał utwór „Nic nie wychodzi”, do którego również nakręcono teledysk promujący stronę internetową zespołu. W grudniu tego samego roku Kowalewski i Marian Lichtman wydali album „Imieniny”, który zawierał premierowe utwory, w tym dwa, które zaśpiewała Krystyna Giżowska. W tym okresie Kowalewski nagrał także piosenki „Show must go on” oraz „To będzie dobry mecz”, dedykowane polskiej reprezentacji piłkarskiej, a także nową wersję przeboju Trubadurów „Wiera, Wiera”.

W styczniu 2010 roku Kowalewski i Trubadurzy stworzyli piosenkę „W zimowy wieczór”, do której również powstał teledysk. W tym samym roku nagrali z Krzysztofem Krawczykiem oraz Krzysztofem Jerzym Krawczykiem utwór „Marynarze szos”, również z teledyskiem. W 2010 roku powstał utwór „Bez Ciebie tak mi źle”, który również został zrealizowany w formie teledysku. Przed Mistrzostwami Europy w Piłce Nożnej, które odbyły się w Polsce i na Ukrainie, Kowalewski nagrał z Mirosławem Niewiadomskim i Adamem Malickim piosenkę „Europo graj”, do której samodzielnie napisał tekst oraz muzykę. W 2014 roku ukazała się piosenka „Słodkie Lata 60-te” w wykonaniu Kowalewskiego, wzbogacona teledyskiem.

Działalność polityczna

W roku 2005 Sławomir Kowalewski zdecydował się na przystąpienie do Samoobrony RP. W tym samym roku starał się bez powodzenia o mandat senatorski, startując z ramienia tej partii w okręgu łódzkim, gdzie zajął siódme miejsce spośród piętnastu kandydatów. W 2006 roku, w wyborach samorządowych, również ubiegał się o miejsce w łódzkiej radzie miasta, reprezentując tę samą organizację.

W tym okresie Kowalewski, z rekomendacji Samoobrony RP, zajął stanowisko wiceprzewodniczącego rady programowej Polskiego Radia. Jednakże niedługo po objęciu tej funkcji zdecydował się opuścić to ugrupowanie. W jego działalności politycznej kluczowym momentem były również wybory prezydenckie w 2005 roku, kiedy to wspólnie z Marianem Lichtmanem, Piorem Kuźniakem oraz Jackiem Malanowskim wziął udział w kampanii wyborczej Andrzeja Leppera.

Podczas tej kampanii, zespół Trubadurzy stworzył dedykowany hymn wyborczy dla Leppera, zatytułowany „Polskę trzeba zLepperować”. Udział Kowalewskiego w tej akcji spowodował, że z zespołu odszedł Ryszard Poznakowski.

Życie prywatne

Stanisław Kowalewski, ojciec znanego muzyka, był w przeszłości bokserem, który swoją karierę sportową rozpoczynał w przedwojennym klubie sportowym fabryki włókienniczej I.K. Poznańskiego IKP Łódź. W trakcie niemieckiej okupacji został uwięziony w Radogoszczu w Łodzi, a następnie wywieziony na przymusowe roboty. Po zakończeniu II wojny światowej kontynuował swoją pasję jako trener bokserski.

Muzyk jest żonaty z Anną, która jest matką jego córek: Kamę oraz Maję.

Odznaczenia

W 2004 roku, razem z innymi członkami zespołu Trubadurzy, Sławomir Kowalewski został wyróżniony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi.

18 kwietnia 2011 roku, w Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina, podczas specjalnego jubileuszowego koncertu zespołu, artysta otrzymał z rąk wojewody łódzkiego, Jolanty Chełmińskiej, Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Medal ten został nadany przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego Bogdana Zdrojewskiego.

W ciągu kolejnych lat, w wrześniu 2017 roku, minister Piotr Gliński odznaczył Kowalewskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, co stanowi potwierdzenie jego znaczącego wkładu w polską kulturę.

---

Oceń: Sławomir Kowalewski (ur. 1946)

---