Tadeusz Ereciński

---

Życiorys

Ukończył IX Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku, a w 1968 roku otrzymał dyplom ukończenia studiów prawniczych na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W 1971 zdobył tytuł magistra z socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Od pierwszego października 1968 roku pełnił funkcję asystenta w Zakładzie Postępowania Cywilnego na wspomnianym wydziale.

W trakcie swojej kariery odbył również aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim m.st. Warszawy. Z sukcesem zdał egzamin sędziowski w 1972 roku. W 1974 uzyskał stopień doktora nauk prawnych, za swoją rozprawę doktorską zatytułowaną „Sądowe dochodzenie roszczeń z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń samochodowych” otrzymując drugą nagrodę w konkursie „Państwa i Prawa”. Od tego samego roku pracował na stanowisku adiunkta w Instytucie Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1981 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w dziedzinie postępowania cywilnego, a jego praca habilitacyjna „Prawo obce w sądowym postępowaniu cywilnym” również została doceniona, zdobywając pierwszą nagrodę w konkursie „Państwa i Prawa”. Krótko potem mianowano go docentem. W latach 1987-1990 pełnił urząd prodziekana Wydziału Prawa i Administracji. W okresie 1985-1990 był także wykładowcą na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie nauczał postępowania cywilnego oraz prawa międzynarodowego prywatnego.

Od 1990 r. Tadeusz Ereciński pełnił rolę profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego, co przełożyło się na jego tytuł naukowy profesora nauk prawnych, który otrzymał w 1991 roku. W 1997 roku stał się profesorem zwyczajnym UW. W tym samym roku został kierownikiem Zakładu Postępowania Cywilnego na Wydziale Prawa i Administracji, ten później przekształcony w Katedrę Postępowania Cywilnego.

W 1990 roku został powołany na sędziego Sądu Najwyższego, w Izbie Cywilnej. Dnia 21 listopada 1996 roku objął stanowisko prezesa Sądu Najwyższego, kierując pracami tej izby, aż do ukończenia służby w sierpniu 2016 roku, po czym przeszedł w stan spoczynku. Poza tym, był aktywnym członkiem Stowarzyszenia Naukowego Collegium Invisibile, jak również rady naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości.

W roku 1991 został redaktorem naczelnym miesięcznika „Przegląd Sądowy”. W 1990 roku powołano go do Komisji ds. Reformy Prawa Cywilnego przy Ministrze Sprawiedliwości, a w 1997 roku objął stanowisko wiceprzewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego. Jego działalność w licznych organizacjach, w tym jako ekspert Rady Europy oraz w Komitecie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk w 1999 roku, oraz w Europejskiej Komisji ds. Wymiaru Sprawiedliwości w 2002 roku, podkreśla jego wybitne osiągnięcia na polu prawniczym.

Dorobek naukowy Tadeusza Erecińskiego obejmuje około 120 różnych publikacji z zakresu postępowania cywilnego, organizacji wymiaru sprawiedliwości oraz socjologii prawa, w tym książek, prac naukowych, artykułów oraz glos. Wśród jego kluczowych dzieł znajdują się: „Apelacja i kasacja w procesie cywilnym” (1996), „Komentarz do Kodeksu Postępowania Cywilnego” (części I i II, wydania z 1997 i 1998), „Międzynarodowe Postępowanie Cywilne” (2000), oraz „Komentarz do prawa o ustroju sądów powszechnych i ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa” (2002).

W 2012 roku, za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej oraz dydaktycznej, a także za zasługi w dziedzinie rozwoju nauki, został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

---

Oceń: Tadeusz Ereciński

---