Tadeusz Sieczka to postać, która zapisała się w historii Polski jako wybitny kapłan i działacz niepodległościowy. Urodził się 25 stycznia 1902 roku w Łodzi, a jego życie, niestety, zakończyło się w tragicznych okolicznościach, gdyż zmarł w czerwcu 1941 roku, prawdopodobnie zamordowany w Mińsku na Białorusi.
Był on uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy ojczyzny. Jako kapłan archidiecezji wileńskiej Kościoła rzymskokatolickiego, miał znaczący wpływ na życie duchowe wspólnoty, której służył.
Sieczka posiadał również tytuł doktora teologii, co świadczy o jego głębokiej wiedzy religijnej i akademickim podejściu do obszaru teologii i historii Kościoła.
W swoim życiu koncentrował się nie tylko na duchowości, ale także na działalności historycznej, co czyniło go osobą wszechstronną i w pełni zaangażowaną w procesy społeczne i religijne swojego czasu.
Życiorys
Tadeusz Sieczka był osobą, której życie obfitowało w wydarzenia o znaczeniu historycznym i kulturalnym. Urodził się jako syn Wojciecha i Marianny z d. Stasiak. Po ukończeniu Szkoły Handlowej Kupiectwa Łódzkiego, zdecydował się na naukę w warszawskim Gimnazjum im. Króla Władysława IV. W trakcie swoich studiów zgłosił się na ochotnika do Wojska Polskiego, biorąc aktywny udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Podczas służby w artylerii Wojska Polskiego, uczestniczył w walkach, które miały miejsce na trasie Modlin–Łuniniec. Swoje doświadczenia opisał pod pseudonimem Stanisław Stasiak w wspomnieniach zatytułowanych Bateria-ognia!
W 1924 roku podjął decyzję o wstąpieniu do Semiarium Duchownego w Wilnie. Otrzymał święcenia kapłańskie 21 kwietnia 1929 roku w kaplicy Ostrobramskiej w Wilnie, a ceremonii przewodniczył arcybiskup Romuald Jałbrzykowski.
Od 1925 roku studiował także na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, gdzie obronił doktorat z teologii. Jego praca doktorska, zatytułowana Kult obrazu N. Marii Panny Ostrobramskiej w dziejowym rozwoju, była wynikiem wieloletnich badań naukowych prowadzonych pod kierunkiem C. Falkowskiego i została obroniona w 1930 roku. Po obronie pracy, kontynuował badania dotyczące historii Ostrej Bramy oraz kultu obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej, publikując w sumie 11 pozycji dotyczących tego tematu.
1 stycznia 1939 roku, Tadeusz Sieczka został mianowany kapelanem rezerwy Wojska Polskiego. Po wybuchu II wojny światowej i ofensywie niemieckiej oraz radzieckiej we wrześniu 1939 roku, nie zaprzestał swojej działalności kapłańskiej.
W parafii Dziembrów zorganizował służbę porządkową, która miała na celu samoobronę ludności przed atakami lokalnych bojówek komunistycznych. Niestety, za tą działalność został aresztowany przez władze sowieckie prawdopodobnie w październiku 1939 roku. Przetrzymywany był w więzieniach w Szczuczynie i Lidzie.
Po niemieckim ataku na ZSRR 22 czerwca 1941 roku oraz amnestii ogłoszonej w sierpniu 1941 dla polskich więźniów, Tadeusz Sieczka niestety nie został zwolniony. Ostatni raz widziano go wiosną 1941 roku w więzieniu w Mińsku. Jego śmierć miała najprawdopodobniej miejsce w trakcie ewakuacji więźniów z tegoż więzienia pod koniec czerwca 1941 roku.
Publikacje
W dorobku Tadeusza Sieczki znaleźć można szereg znaczących prac, które przyczyniły się do trwania i upowszechnienia kultu NMP Ostrobramskiej. Jego publikacje odzwierciedlają głębokie zrozumienie zarówno historycznych, jak i duchowych aspektów związanych z tym miejscem.
- Kazanie Ostrobramskie wygłoszone przez radjo w Ostrej Bramie dnia 5-IV 1930 r., Wilno 1930,
- Dzieje świętej opieki NMP Ostrobramskiej, Wilno 1930,
- O łaskach NMP Ostrobramskiej: studjum historyczne, Wilno 1933,
- Baterja-Ognia! (wydane pod pseudonimem Stanisław Stasiak), Wilno 1933,
- Kult obrazu NMP Ostrobramskiej w dziejowym rozwoju, Wilno 1934,
- Ostra Brama i Żydzi, Wilno 1934,
- Ostra Brama twierdzą Wilna, Wilno 1934,
- O wotach NMP Ostrobramskiej: studium historyczne, Wilno 1934.
Każda z tych prac stanowi istotny wkład w badania nad kulturą i historią regionu, a także przyczynia się do zrozumienia roli NMP Ostrobramskiej w dziejach społecznych i religijnych Polski.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Stanisława Leszczyńska | Krzysztof Leśniewski | Waldemar Preiss (1908–1973) | Walter Jagucki | Henryk Hawryszczak | Semko Koroza | Julius Dietrich | Stanisław Simon | Kazimierz Bem | Piotr Zwoliński | Zygmunt Hajduk | Jan Niewieczerzał | Adam Lepa | Aleksander Falzmann | Jerzy Koperek | Alfred Hauptman | Władysław Lewandowicz | Piotr Turek (duchowny) | Michał Koktysz | Tomasz GałkowskiOceń: Tadeusz Sieczka