Tadeusz Woźniakowski

Kultura i sztuka

Tadeusz Woźniakowski, urodzony 8 lutego 1931 roku w Łodzi, to wybitny polski artysta. Znany jako piosenkarz, śpiewak operetkowy oraz kompozytor muzyki rozrywkowej, które odznacza się niezwykłą wirtuozerią, a także talentem aktorskim. Jako członek Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Woźniakowski ma znaczący wkład w polską kulturę muzyczną.

W swojej edukacji muzycznej Tadeusz Woźniakowski ukończył PWSM we Wrocławiu oraz zdobytą wiedzę w szkole muzycznej w Łodzi. Od roku 1953 do 1957 prowadził chór Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie zdobył doświadczenie i szczęście współpracy z różnymi artystami. Jego kariera sceniczna rozpoczęła się poważnie w 1956 roku, kiedy to zaczął koncertować na estradach muzycznych.

W latach 1958-1960 pełnił rolę aktora operetkowego w łódzkim Teatrze Muzycznym, a w latach 1961-1970 stworzył szereg nagrań we współpracy z Orkiestrą Taneczną Polskiego Radia pod dyrekcją Edwarda Czernego oraz Orkiestrą Łódzkiej Rozgłośni PR prowadzoną przez Henryka Debicha. Jego talent i charyzma sprawiły, że w latach 1971-1979 zyskał uznanie jako aktor i piosenkarz w teatrze „Syrena” w Warszawie.

Na uznanie zasługuje również jego działalność kompozytorska. W 2011 roku został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a w 2016 roku odebrał Złoty Medal tego samego wyróżnienia. W trakcie swojej kariery otrzymał liczne nagrody na festiwalach, w tym:

  • I nagroda na Festiwalu Piosenki w Rostocku w 1963 roku za piosenkę „Giovane, Giovane”,
  • nagroda dla Niny Urbano za piosenkę „Zawołaj” w Agrigento na Sycylii,
  • I nagroda na Festiwalu w Zielonej Górze w 1969 roku za utwór „Mnie wystarczy Monte Verde”,
  • II nagroda na Festiwalu w Zielonej Górze w 1968 roku za piosenkę „Kiedyś w święto winobrania”,
  • III nagroda na KFPP w Opolu za „Most zakochanych”,
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki w 1972 roku za „W dni wielkie i skończone”.

Nie można pominąć również jego licznych wyróżnień za wykonawstwo, takich jak:

  • Nagroda Publiczności na festiwalu w Rostocku w 1963 roku i Splicie w 1969 roku,
  • Nagroda Specjalna miasta Burgas na festiwalu w Słonecznym Brzegu w 1971 roku.

Powyższe osiągnięcia jedynie potwierdzają wyjątkowy talent i olbrzymie zaangażowanie Tadeusza Woźniakowskiego w rozwój polskiej sceny muzycznej oraz muzyki rozrywkowej. Jego twórczość oraz kariera artystyczna na zawsze pozostaną inspiracją dla kolejnych pokoleń artystów.

Twórczość (wybór)

Twórczość Tadeusza Woźniakowskiego obejmuje szereg znakomitych utworów, które zdobyły uznanie zarówno wśród krytyków, jak i publiczności. Poniżej przedstawiamy wybrane kompozycje artysty:

  • Automobil (sł. J. Słowikowski),
  • Gdy Ci Serca Brak (sł. R. Sadowski),
  • Imieniny, imieniny (sł. Anatol Dołęgowski – 1964),
  • Zawołaj (z Henrykiem Debichem, sł. Janusz Słowikowski – 1967),
  • Niech pan nie zamyka bramy (sł. Jan Gwóźdź – 1968),
  • Kiedyś w święto winobrania (sł. S. Jaśkiewicz – 1968),
  • Mnie wystarczy Monte Verde (sł. Zbigniew Biegański – 1969),
  • W dni wielkie i skończone (sł. K. Wiśniewska – 1972),
  • Lutnia i żołnierz (sł. Leonard Rybicki – 1975),
  • Most zakochanych (sł. Janusz Słowikowski),
  • Posłuchaj Coś Ci Powiem (sł. K. Żywulska),
  • Znów razem (sł. I. Kocyłak),
  • Żurawie odlatują (sł. Jerzy Dobrzyniec i Zbigniew Szczęsny),
  • i inne.

Repertuar (wybór)

Oto wybór utworów autorstwa Tadeusza Woźniakowskiego, który ukazuje jego bogaty dorobek muzyczny oraz współprace z uznanymi kompozytorami i autorami tekstów:

  • Komu piosenkę (muz. Marek Sart, sł. Karol Kord, 1959),
  • Wspomnienie (muz. Marek Sart, sł. Julian Tuwim, 1959),
  • Zobaczyłem cię we wtorek (muz. Bogusław Klimczuk, sł. Jan Laskowski, 1960),
  • Ty jeszcze nie wiesz (muz. Stefan Rembowski, sł. Jacek Korczakowski, 1961),
  • To nie sen (muz. Bogusław Klimczuk, sł. Adam Hosper, 1961),
  • Jaskółeczka (muz. Jerzy Wasowski, sł. Tadeusz Urgacz, 1961),
  • Wiosną mi bądź (muz. Marek Sart, sł. Jerzy Jurandot, 1961),
  • Włóczęga (muz. Romuald Żyliński, sł. Jerzy Miller, 1961),
  • Czy pani tańczy twista (z Violettą Villas, muz. Wojciech Piętowski, sł. Andrzej Tylczyński, 1962),
  • Olla la mandolina (muz. Marian Radzik, sł. Henryk Gaworski, 1962),
  • Najlepszy dzień (muz. Wojciech Piętowski, sł. Andrzej Tylczyński, 1963),
  • Giovane, Giovane (muz. P. Donaggio, 1963),
  • Liliowy parasol (muz. Marian Radzik, sł. Jadwiga Dumnicka, 1963),
  • Selene (muz. Domenico Modugno, 1963),
  • Carolina dai (muz. Mario Panzeri, 1963),
  • Rudy rydz (muz. Bogusław Klimczuk, sł. Adam Hosper, 1963),
  • Przyjaciel wiatr (muz. Zbigniew Ługowski, sł. Witold Skrzypiński, 1963),
  • Zginęła mi dziewczyna (muz. Tadeusz Prejzner, sł. Jacek Korczakowski, 1963),
  • Raz na ludowo (z Katarzyną Bovery, muz. Marek Sart, sł. Janusz Odrowąż, 1964),
  • Ballada bieszczadzka (muz. Marian Radzik, sł. Edward Fiszer, 1964),
  • Kupiłem wóz (muz. Marek Sart, 1964),
  • Twardy orzech (muz. Jerzy Abratowski, sł. Edward Fiszer, 1964),
  • Z gitarą przez ramię (muz. Adam Skorupka, sł. Mirosław Łebkowski, Stanisław Werner, 1964),
  • Zimowa herbatka (muz. Ryszard Sielicki, sł. Andrzej Bianusz, 1965),
  • Walc maturzystów (muz. Edward Olearczyk, sł. Mirosław Łebkowski, Tadeusz Urgacz, 1967),
  • Zawołaj (muz. Tadeusz Woźniakowski, sł. Janusz Słowikowski, 1967),
  • Kiedyś w święto winobrania (1968),
  • Niech pan nie zamyka bramy (1968),
  • Mnie wystarczy Monte Verde (1969),
  • Jagodowa Kaśka (muz. Tadeusz Kozłowski, sł. Tadeusz Urgacz, 1970),
  • Matko moja (muz. P. Majboroda, sł. Wiktor Maksymkin, 1972).

Przypisy

  1. Piotr Szczepanik, Tadeusz Woźniakowski i Jolanta Kubicka-Helsztyńska laureatami medali „Gloria Artis” MKiDN - 2016 [online], www.mkidn.gov.pl [dostęp 26.07.2017 r.] (pol.).
  2. Uroczystości Jubileuszowe Sekcji Estrady. zasp.pl, 19.11.2011 r. [dostęp 04.12.2012 r.]
  3. Ryszard Wolański: Leksykon polskiej muzyki rozrywkowej. Agencja Wydawnicza „Morex”, 1995 r., s. 289. ISBN 978-83-86848-05-8.

Oceń: Tadeusz Woźniakowski

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:10