Waldemar Albert Gutsche, urodzony 5 maja 1889 roku w Łodzi, zmarł 20 czerwca 1973 roku w Ashford w stanie Connecticut, to postać ściśle związana z historią polskiego protestantyzmu. Był on znaczącym duchownym baptystycznym, a także wiceprezesem i jednym z kluczowych liderów Związku Zborów Słowiańskich Baptystów w Polsce.
Jego życie i działalność miały duży wpływ na rozwój wspólnoty baptystycznej w Polsce oraz na popularyzację wartości i przekonań tego nurtu religijnego.
Życiorys
Waldemar Gutsche był synem Alberta Johanna Gutsche, który pełnił funkcję łódzkiego kaznodziei baptystycznego oraz Pauliny z domu Pladek. Jego edukacja rozpoczęła się w latach 1909–1911, kiedy to studiował medycynę na Uniwersytecie w Odessie, jednak z uwagi na problemy zdrowotne nie zakończył studiów. W czasie I wojny światowej pełnił służbę w szpitalu wojskowym w Lublinie, co było znaczącym wkładem w pomoc rannym.
Po wojnie przebywał w Moskwie, gdzie aktywnie uczestniczył w życiu lokalnej społeczności baptystycznej. W 1916 roku poślubił Katarzynę Makarenko, a po zakończeniu działań wojennych powrócił do Polski, gdzie jego działalność misjonarska zyskała nowe oblicze. Od 1921 roku był misjonarzem Północnej Konwencji Baptystycznej z USA, operując na terenie Łodzi.
W 1922 roku objął kierownictwo Towarzystwa Traktatowego oraz wydziału misyjnego Towarzystwa Wydawniczego „Kompas” w Łodzi. Gutsche był również twórcą oraz redaktorem naczelnym rosyjskojęzycznego miesięcznika baptystycznego Majak. Jego zaangażowanie w życie kościelne było na tyle duże, że od 1924 roku pełnił funkcję sekretarza misyjnego Związku Zborów Słowiańskich Baptystów, a także zarządzał majątkiem Stowarzyszenia Wzajemnej Pomocy Baptystów.
Waldemar Gutsche był jednym z najważniejszych liderów w środowisku baptystycznym. Od 1937 roku, aż do wybuchu II wojny światowej, piastował urząd wiceprezesa Związku Zborów Słowiańskich Baptystów w Polsce. 29 czerwca 1930 roku został ordynowany na prezbitera zboru, który mieścił się przy ul. Abramowskiego w Łodzi. Od stycznia 1936 roku sprawował także funkcję drugiego kaznodziei zboru przy ul. Nawrot.
Po wojnie Gutsche osiedlił się na emigracji, najpierw w Westfalii, a następnie w Kanadzie i USA, gdzie kontynuował swoje prace misyjne. W latach 1956–1968 był kaznodzieją w zborze z Erie w stanie Pensylwania. W ostatnich latach życia zajął się pracą publicystyczną oraz redaktorską, pozostawiając po sobie piękne ślady w historii Kościoła.
Publikacje
Waldemar Gutsche jest autorem wielu istotnych publikacji, które znacząco wpływają na zrozumienie ewangelikalizmu w Rosji. Oto szczegóły jego prac:
- westliche Quellen des russischen Stundismus: Anfänge der evangelischen Bewegung in Russland. Kassel: J. G. Oncken Verlag, 1956,
- Religion und Evangelium in Sowjetrussland zwischen zwei Weltkriegen (1917– 1944), Kassel: J. G. Oncken Verlag, 1959.
Przypisy
- a b Andrzej Seweryn – Leksykon baptystów w Polsce po 1945 roku (Wydawnictwo Uczelniane Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego, Warszawa, 2007 r.; ISBN 83-88497-13-8 str.60–62)
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Tomasz Gałkowski | Michał Koktysz | Piotr Turek (duchowny) | Władysław Lewandowicz | Alfred Hauptman | Jerzy Koperek | Aleksander Falzmann | Adam Lepa | Jan Niewieczerzał | Zygmunt Hajduk | Waldemar Sondka | Szczepan Rembowski | Rafał Marcin Leszczyński | Fidelis Chojnacki | Symcha Keller | Benno Adolf Kraeter | Andrzeja Górska | Leonard Świderski | Stella Zylbersztajn-Tzur | Jerzy NosowskiOceń: Waldemar Gutsche