Dom bankowy Wilhelma Landaua w Łodzi

---

Historia

Bank Wilhelma Landaua, który rozpoczął swoją działalność w 1858 roku, był uważany za jeden z najważniejszych prywatnych banków warszawskich na przełomie XIX i XX wieku. W Łodzi instytucja funkcjonowała od 1870 roku, a początkowo mieszcząca się w filii przy ulicy Piotrkowskiej 39.

Na początku XX wieku Wilhelm Landau postanowił zainwestować w nową siedzibę, co zaowocowało zakupem działki przy posesji nr 29. Zlecił on zaprojektowanie nowego budynku, który miał wyróżniać się modernistycznym stylem. Za jego realizację odpowiadał łódzki architekt Gustaw Landau-Gutenteger, który w kwietniu 1902 roku przedstawił projekt trzypiętrowej kamienicy z efektownym mansardowym dachem. Budowa zakończyła się w 1903 roku.

Bank zajął w nowej kamienicy jedynie pierwsze piętro, podczas gdy na drugim i trzecim piętrze znajdowały się cztery luksusowe mieszkania, a parter był wynajmowany na potrzeby handlu.

W okresie międzywojennym budynek przeszedł w ręce Polskiego Banku Przemysłowego z Lwowa, aby potem trafić w prywatne ręce. W latach 1945-1951 w obiekcie funkcjonował Zarząd Centralny Państwowego Urzędu Repatriacyjnego.

W 1952 roku w kamienicy otwarto drugi w Łodzi Dom Handlowy „Delikatesy”, a dziesięć lat później na frontonie zainstalowano pierwszy w mieście kolorowy, obrotowy neon na trzech piętrach. W latach 80. XX wieku przeprowadzono gruntowny remont, który przywrócił budynkowi dawną świetność.

Budynek ten jest obecnie chroniony jako zabytek, co potwierdza wpisanie go do rejestru pod numerem A/66 z dnia 20.01.1971.

Architektura

Architektura budynku prezentuje unikalne połączenie neobarokowych form, które zostały zainspirowane ówczesnymi trendami paryskimi, a także detalami secesyjnymi. Znajdziemy tu roślinno-geometryczne ornamenty, charakterystyczne maski oraz miękko wyprofilowane okna. Obiekt zyskał także nowoczesne cechy, w tym konstrukcję z żelaza oraz żelbetu, co sprawia, że wyróżnia się wyrazistymi podziałami elewacyjnymi i oszczędnym, lecz efektownym detalem.

Wnętrza budynku zostały również wzbogacone o secesyjny wystrój, który podkreśla ich elegancję. Elewacja, która jest widoczna od strony ulicy Piotrkowskiej, składa się z sześciu okien, podczas gdy dłuższa fasada od strony Więckowskiego zawiera ich osiem. W obydwu przypadkach elewacje łączy półokrągły narożnik z trzema oknami, który wieńczy stylowa kopuła.

Nad głównym portalem, od strony ulicy Piotrkowskiej, znajduje się wizerunek głowy Merkurego – boga handlu, otoczonej liśćmi oraz innymi roślinami. Natomiast w łuku portalu umieszczono inicjały właściciela WL, wplecione w bogate dekoracje roślinne.

Dodatkowo, na fasadzie budynku, od strony ulicy Piotrkowskiej, umieszczono tablicę upamiętniającą Tadeusza Micińskiego, poetę Młodej Polski, który przyszedł na świat w budynku, który stał wcześniej na miejscu obecnej kamienicy.

---

Oceń: Dom bankowy Wilhelma Landaua w Łodzi

---