Pałac Rudolfa Kellera

W 1907 roku, pałac oraz przylegająca fabryka zmieniły właściciela, zostając nabyty przez Emila Eiserta. Od 1922 aż do wybuchu II Wojny Światowej, obiekt należał do "Spółki Akcyjnej Emila Eiserta i Braci Schweikertów". Willa została zaprojektowana przez Hilarego Majewskiego i wzniesiona w stylu neorenesansu północnego, z wyraźnymi wpływami architektury francuskiej. Realizacją budowy zajmowała się firma Otto Gehliga z Łodzi, która zrealizowała niezwykle bogate detale architektoniczne oraz sztukaterię. Prace nad wnętrzami zakończono w 1892 roku.

W 1907 roku, po zmianie właściciela, dokonano również modyfikacji w wystroju wnętrz, podczas których zamówiono dwa witraże krajobrazowe w stylu secesyjnym do reprezentacyjnej klatki schodowej, które wykonała nieznana łódzka lub niemiecka wytwórnia.

Pałac jest wolno stojącą, podpiwniczoną willą z mansardowym poddaszem, wybudowaną na planie zbliżonym do kwadratu w układzie trzytraktowym. W jego południowo-zachodniej części znajduje się reprezentacyjna klatka schodowa. Elewacja frontowa, będąca najbogatszą w detale, charakteryzuje się murowaną werandą w narożniku północno-zachodnim oraz obszernym tarasem z kutą żelazną balustradą. Ozdobą okien parteru są łukowe zamknięcia oraz prostokątne okna na piętrze, flankowane półkolumnami.

W układzie wnętrz można zauważyć amfiladowość, z wielopoziomowym westybulem na parterze i przestronnym hallem na piętrze. Motyw włoskiego renesansu oraz manieryzmu dominują w wystroju wnętrz, a uwagę przyciągają unikalne rozwiązania sztukatorskie.

W czasach PRL budynek przez długi okres służył jako żłobek przyzakładowy Zakładów Przemysłu Pasmanteryjnego "Lenora", była to dawna fabryka Kellera. Po roku 1989, obiekt został sprzedany włoskiej spółce. Na początku 2005 roku był wyceniany na 400 tys. euro, a według nieoficjalnych informacji, jego nabywcą miał być amerykański aktor Max Ryan, planujący remont i utworzenie pensjonatu.

Jednak zgodnie z danymi w księdze wieczystej, działka należy do Gminy Łódź, a aktualnym użytkownikiem wieczystym jest Brian Jonathan Egan. Nocą z 31 marca na 1 kwietnia 2010 roku w obiekcie wybuchł pożar, który zniszczył część dachu oraz uszkodził wieżyczkę. Od 2012 roku, użytkownik wieczysty próbował sprzedać coraz bardziej niszczejący budynek.

11 marca 2020 roku sąsiedzi zauważyli, że wieżyczka wykazuje oznaki osunięcia. W związku z tym, we wrześniu tego samego roku, Straż Pożarna podjęła decyzję o usunięciu uszkodzonej wieżyczki, przy współpracy z Powiatowym Inspektorem Nadzoru Budowlanego oraz Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków. Od 2020 roku trwa ruch społeczny na rzecz ochrony tego cennego obiektu, której organizacje i grupy skupione są wokół stowarzyszenia KelleReakcja.

Pałac Rudolfa Kellera został wpisany do rejestru zabytków z numerem A/299 w dniu 20.12.1983 oraz do Gminnej Ewidencji Zabytków z numerami 167 (zespół willowy Rudolfa Kellera; od 1907 roku Emila Eiserta) oraz 168 (stróżówka, ogrodzenie z bramą, ogród przywillowy).