Pałac Maurycego Poznańskiego

---

Historia

Pałac został wzniesiony w okolicach roku 1896, jako rezydencja dla Maurycego Poznańskiego oraz jego małżonki, Sary, która z domu nosiła nazwisko Silberstein. Architektura tego neorenesansowego gmachu zaprojektowana została przez Adolfa Zeligsona, który inspirował się zarówno strukturami pałaców z Wenecji, jak i wenecką biblioteką Sansovina.

Architektura

Obiekt ten jest dwupiętrowym narożnym budynkiem, który wznosi się przy ulicy Gdańskiej i zawiera oficynę oraz budynki gospodarcze, a całość tworzy malowniczy wewnętrzny dziedziniec. Pałac został zaprojektowany w kształcie litery L, a jego trzykondygnacyjna struktura wyróżnia się na tle okolicy.

Wejście do budynku miało charakter rezydencjonalno-mieszkalny, a jego otoczenie obfitowało w rozległy, aczkolwiek już nieistniejący, ogród. Elewacja pałacu przyciąga wzrok dzięki regularnie rozmieszczonym oknom, które są zakończone półkolistymi łukami. Dopełnieniem architektury są urozmaicone, regularne balkony, które nadają całej bryle lekkości i elegancji.

Na szczycie budynku znajduje się charakterystyczna attyka, która została wzbogacona o rzeźby, przywrócone podczas remontu przeprowadzonego w 2010 roku. Od roku 1947 pałac pełni funkcję Muzeum Sztuki w Łodzi, znanego powszechnie jako ms1. Wskutek tej zmiany, w wielu salonach usunięto sztukateryjne dekoracje oraz boazerie, jednak niektóre z tych elementów przetrwały do dziś w sali odczytowej, a także na klatce schodowej.

Klatka schodowa zachwyca wyłożonymi trawertynem i marmurem ścianami, piękną balustradą oraz wyjątkowym witrażem, co w połączeniu z historyczną architekturą budynku, tworzy unikalną atmosferę tego miejsca.

---

Oceń: Pałac Maurycego Poznańskiego

---