Pałac Juliusza Kindermanna w Łodzi

---

Historia

W 1842 roku na działce, na której obecnie stoi budynek, funkcjonował „Szynk soli”, który prowadzony był przez Alojzego Kobera. Kamienica została założona w 1907 roku z myślą o Juliuszu Kindermannie, znanym łódzkim przemysłowcu niemieckiego pochodzenia, który w 1892 roku zapoczątkował produkcję w miejskiej fabryce włókienniczej zajmującej się przetwórstwem bawełny. Budowla została zaprojektowana przez wiedeńskiego architekta Karla Seidla oraz łódzkiego twórcę Gustawa Landau-Gutentegera, którzy inspirowali się włoskim renesansem w swoich projektach.

Realizacja tej inwestycji przypadła w udziale łódzkiej firmie budowlanej „Wende i Zarske”, której siedziba mieściła się przy ul. J. Kilińskiego 122. W 1910 roku z tyłu posesji zbudowano oranżerię, którą zaprojektował Lew Lubotynowicz. Po śmierci J.R. Kindermanna w 1937 roku, oranżeria została powiększona.

Rezydencja przeszła dwie gruntowne przebudowy. W latach 1940–1941 dokonano podziału hallu na dwie kondygnacje, zmodernizowano parter, zlikwidowano wykusz w elewacji zachodniej oraz dodano windę w oficynie budynku. Wnętrza tych zmian zaprojektowali Bruno Haessner i Rudolf Richter. Druga przebudowa miała miejsce w 1967 roku, kiedy to stworzono podcienia arkadowe zamiast sieni przejazdowej.

W chwili obecnej dawna willa Kindermanna pełni rolę siedziby takich instytucji jak Klub Nauczyciela, PAN Oddział w Łodzi, ZNP Oddział Łódzki oraz biuro turystyki Logostour i kawiarnia. Tuż obok willi znajduje się Pasaż Józewskiego, w którym mieści się Kufer Reymonta. Interesujące jest to, że na początku w tym miejscu planowano usytuowanie północnej części pałacu. W Pasażu Józewskiego, nieopodal willi Kindermanna, zbudowano także siedzibę Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, której budynek stylistycznie nawiązuje do pałacu.

Architektura

Ten obiekt architektoniczny to wyjątkowy pałac miejski, którego fasada stanowi integralną część pierzei ulicy. Projekt, który został stworzony, przewidywał budowę trójkondygnacyjnego domu mieszkalnego, pełniącego jednocześnie funkcje biurowe i magazynowe. W ramach budowy zrealizowano tylko frontowy budynek oraz dwupiętrową oficynę i stajnię. Co interesujące, była to jedna z nielicznych rezydencji znajdujących się z dala od fabrycznych zabudowań, oferująca przestrzeń biurową na parterze oraz magazyny w zapleczu.

Elewacja frontowa, wyróżniająca się stylem pseudorenesansowym, łączy w sobie cechy renesansu florenckiego, rzymskiego oraz weneckiego, wzbogacona elementami barokowymi. Jest to budowla sześcioosiowa, której okna zamknięte są w łukach półkolistych, a parter charakteryzuje się wysokim boniowaniem. Całość elewacji zdobi gzyms kordonowy, pod którym znajduje się mozaikowy fryz, przedstawiający elementy związane z przemysłem oraz handlem.

Ta mozaika, stanowiąca unikalny akcent dekoracyjny fasady, powstała w 1909 roku dzięki weneckiej firmie sztukatorskiej Antonia Salviatiego, według projektu Aloisa Hansa Schrama. W asymetrycznym wykuszu zachwyca tzw. okno palladiańskie, dodające budowli elegancji. Do obiektu prowadziły dwa wejścia na osiach bocznych: jedno od strony balkonu, które prowadziło do pomieszczeń biurowych parteru, a drugie, umiejscowione jako brama do sieni przejazdowej, użytkowano jako główne wejście do klatki schodowej, prowadzącej na piętra mieszkalne.

---

Oceń: Pałac Juliusza Kindermanna w Łodzi

---