Park im. Jana Kilińskiego w Łodzi

W 1881 roku Ludwik Grohman podjął decyzję o budowie swojej willi w tym obszarze, tworząc wokół niej malowniczy ogród. Ogród ten został uwieczniony na planie miasta z 1897 roku i posiadał dwie altany, staw oraz częściowo odkryty strumień, nad którym przerzucone były kładki. Urok ogrodu podkreślały również klomby oraz liczne ścieżki, tworząc gęstą sieć alejek umożliwiających swobodne spacery.

W latach 1950–1953 teren ten przeszedł metamorfozę, gdyż Łódzkie Przedsiębiorstwo Ogrodnicze przekształciło go w park publiczny. Wówczas nie tylko zmieniono układ przestrzenny, ale również skupiono się na ułatwieniu komunikacji pieszej pomiędzy ulicami otaczającymi park. Największą zmianą była budowa dwóch szerokich alei, które krzyżowały się ze sobą – jedna z nich łączyła ulicę 8 marca, dzisiejszą Tymienieckiego, z ulicą Kilińskiego, a druga stanowiła przedłużenie ulicy Targowej.

Obecnie w parku rośnie około 450 drzew i krzewów, reprezentujących 67 różnych gatunków, z czego 20 z nich uznano za pomniki przyrody. Niektóre z najstarszych drzew mają około 130 lat, co czyni ten park nie tylko miejscem rekreacji, ale również żywym świadkiem historii Łodzi.