Park nad Jasieniem w Łodzi

Od strony północnej park graniczy z ulicą Śmigłego-Rydza i dawnym kompleksem fabrycznym "Anilana", zwanym obecnie nieistniejącymi torami kolejowymi, które w ostatnich latach zostały sukcesywnie rozkradane. Na południu staw oraz rzeka Jasień wytyczają granice parku, który z jednej strony otoczony jest przyrodą, a z drugiej zainwestowanymi osiedlami. Ten unikalny teren pierwotnie należał do biskupstwa włocławskiego, a w 1823 roku przeszedł w ręce miasta, które rok później oddało go w wieczystą dzierżawę osadnikowi z Saksonii, Krystianowi Fryderykowi Wendischowi.

Właściciel ten dysponował ogromnym obszarem, rozciągającym się od ul. Emilii (obecnie Tymienieckiego) aż do granic Widzewa. Na jego posiadłościach funkcjonowały cztery młyny, jakie susteinowały rzekę Jasień, w tym Księży Młyn oraz Wójtowski Młyn, który dzisiaj znajduje się na terenie obecnego parku. Po śmierci Wendisch, obszar trafił w ręce Karola Moesa, a później Teodora Krusche, który w 1870 roku sprzedał go Karolowi Scheiblerowi, znanemu łódzkiemu przemysłowcowi.

Park został formalnie utworzony w 1964 roku, rozciągając swoje tereny na łąkach, które służyły wcześniej jako miejsca zabaw dla dzieci. Już wtedy w okolicy ul. Tymienieckiego rozciągały się ogródki działkowe, a w latach 60. XX wieku powstało osiedle mieszkaniowe "Zbiorcza", które sąsiadowało z parkiem. Od tamtego czasu, pomimo różnych modernizacji, park zachowuje swój pierwotny, dziki charakter, co odzwierciedlają mieszkańcy, którzy nazywają to miejsce „polem”, ze względu na brak utwardzonych alejek.

Pomimo tego, iż park przeszedł pewne zmiany, jak budowa placów zabaw czy boisk, jego urok tkwi w naturalności i przestronności. Po likwidacji torów kolejowych, które oddzielały park od okolicy, otworzyły się nowe możliwości komunikacyjne i wizualne, łącząc park z zielenią wzdłuż bloków przy ul. Zbiorczej. Możliwości spacerowe po wąskich ścieżkach, wydeptanych w trawie, dodają tej okolicy niepowtarzalnego klimatu.

Na wizualizacjach parku tereny zielone zaznaczone są ciemnozielonym kolorem, co ukazuje, że choć park wyraźnie łączy się z otoczeniem, niektóre obszary pozostają poza jego oficjalnymi granicami, co czyni go jeszcze bardziej wyjątkowym miejscem na mapie Łodzi.