Teatr 77

---

Opis

Teatr 77 rozpoczął swoją działalność w klubie mieszczącym się przy ulicy Piotrkowskiej 77, a następnie przeniósł się na ul. Zachodnią 54/56. Obecnie w tym miejscu znajduje się Akademicki Ośrodek Inicjatyw Artystycznych. Wizytówką teatru był spektakl „Rosjo, żono moja”, oparty na listach i utworach Aleksandra Błoka.

Spektakle Teatru 77 były głosem młodego pokolenia, poruszającym aktualne problemy społeczno-polityczne, co było widoczne w przedstawieniach takich jak „Koło” czy „Tryptyk” z 1971 roku, a także „Pasja II” z 1972 czy „Retrospektywa” z 1973 roku. W kolejnych latach, teatr skupił się na dużych projektach artystycznych, takich jak „Wiosna Ludów” w 1979 czy „Labirynt świata i raj serca” z 1983 roku, które często odbywały się w nietypowych przestrzeniach jak ulice, fabryki czy lasy.

Teatr 77 zdobył popularność, występując na terenie całego kraju i uczestnicząc w licznych krajowych festiwalach, takich jak Łódzkie Spotkania Teatralne czy Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu. Grupa była także obecna na europejskich festiwalach teatralnych, takich jak te w Nancy w 1975 roku oraz La Biennale di Venezia w tym samym roku.

W 1977 roku zrealizowano polsko-szwedzkie widowisko pt. „Skrzyżowanie – Krosverg – Corssroads” we współpracy z Teater 9 ze Sztokholmu. W tym samym roku, Teatr 77 był jednym z założycieli Międzynarodowej Federacji Teatrów Niezależnych (IFIT) w Mediolanie. W ciągu lat 1978-1979 realizowano wiele projektów, w tym spektakl „Hope” we Wrocławiu oraz współpracę z brneńskim „Divadlo na provázku”, owocującą przedstawieniem „Wiosna Ludów”.

Rok 1979 był przełomowy, ponieważ Teatr 77 zyskał status profesjonalnej instytucji teatralnej, nawiązując współpracę z Zdzisławem Hejdukiem. To otworzyło drzwi do realizacji dużych międzynarodowych projektów, takich jak „Together-Labirynt świata i raj serca” w 1983 roku w Kopenhadze oraz „Don Kichot – wyprawa” w 1999 roku w Gyulai. Teatr zyskał uznanie także za spektakl „Obsługiwałem angielskiego króla”, który w 1992 roku na Festiwalu Fringe w Edynburgu otrzymał główną nagrodę.

W latach 80. i 90. Teatr 77, pod przewodnictwem Zdzisława Hejduka, rozwijał klasyczną działalność teatralną, prezentując takie spektakle jak „Tren weselny” w 1982 roku czy „Moskwa-Pietuszki” w 1988 roku. Od 1987 roku teatr zaczął angażować młodsze pokolenie, realizując projekty skierowane do młodzieży, takie jak „Podróż do Zamku na Wysokiej Skale”.

W 1991 roku Teatr 77 stał się polskim centrum „The European Movement”, zmieniając swoją nazwę na Ośrodek Ruchu Europejskiego Teatr 77. Jednak w 1992 roku władze miasta Łodzi zdecydowały o likwidacji teatru jako jednostki artystycznej, a w 1993 roku zlikwidowano jego status. Po tym okresie Teatr 77 powrócił do roli Stowarzyszenia Teatralnego, a działania Zdzisława Hejduka kontynuowane były w formie artystycznych projektów związanych z jego nazwą.

W 1998 roku teatr został przekształcony w Ośrodek Inicjatyw Artystycznych – Teatr 77, który angażował się w przedstawienia edukacyjno-artystyczne, wciąż pozostając wiernym swojej pierwotnej misji.

---

Oceń: Teatr 77

---