Ulica Kwarcowa w Łodzi

---

Nazwa ulicy

„Ulica Kwarcowa w Łodzi ma bogatą historię, która zmieniała się na przestrzeni lat. Pierwotnie ulica nosiła nazwę Spółdzielcza, co odzwierciedlało ówczesne realia społeczne.

W czasie okupacji hitlerowskiej ulica została przemianowana na Violinenweg, co było zgodne z niemiecką polityką zmiany nazw miejscowości. Ta nowa nazwa była używana do końca II wojny światowej.

Po wojnie, krótko przed powrotem do pierwotnej nazwy, zmiany w nazewnictwie ulic były częste, a sama ulica na chwilę odzyskała nazwę Spółdzielcza.

Jednak w 1946 roku zapadła definitywna decyzja i ulica zyskała nową, obecną nazwę: Kwarcowa, która funkcjonuje do dziś.

Historia

Rejon, na którym obecnie zlokalizowana jest ulica Kwarcowa, przeszedł znaczną transformację w latach 1934-1936. To właśnie wtedy towarzystwo o nazwie Towarzystwo Osiedli Robotniczych (TOR) nabyło grunt przy dawniej istniejącej szosie prowadzącej do Łagiewnik, która dzisiaj znana jest jako ulica Strykowska. Był to jeden z wielu projektów budowlanych, jakie miały miejsce w Łodzi w latach 30. XX wieku, których celem było stworzenie przystępnych cenowo mieszkań dla pracowników fizycznych.

Budynki w bezpośrednim sąsiedztwie dzisiejszej Kwarcowej, a także ulic Ołowianej i Pawła Strzeleckiego, stanowiły mieszkania m.in. dla pielęgniarek i pracowników tramwajowych. W czasie II wojny światowej, cała społeczność osiedlowa została poddana wysiedleniom, a zastępująca ją ludność niemiecka zdominowała ówczesne życie ulicy.

W okresie PRL-u nastąpiły istotne zmiany infrastrukturalne: w 1962 roku ulicę Kwarcową podłączono do systemu wodociągowego, a w latach osiemdziesiątych do sieci gazowej. Interesującym faktem jest, że w 1983 roku unikalna architektura tej ulicy została zaprezentowana na prestiżowej wystawie w Centrum Pompidou w Paryżu, zatytułowanej „Odsłony Polski”.

Zabudowa

Zaprezentowana zabudowa szeregowa ulicy Kwarcowej została stworzona przez Helenę oraz Szymona Syrkusów, znanych projektantów, których dzieła znane są jako domki Syrkusów lub domki typu B. Ten architektoniczny styl wykazuje znaczną różnicę w porównaniu do innych budynków powstających w tym samym okresie w okolicy, w tym również koncepcji realizowanych przy ulicy Ołowianej, za które odpowiadają Barbara i Stanisław Brukalscy.

Każdy z budynków pierwotnie charakteryzował się identycznym układem: miał powierzchnię wynoszącą zaledwie 35 m², składając się z pokoju oraz kuchni na parterze, a także części sypialnej na antresoli oraz strychu. Cechą wyróżniającą te obiekty są drewniane obicia elewacji, które podkreślają ich unikalny charakter. Z biegiem lat, na skutek indywidualnych modyfikacji przez właścicieli, zabudowa ulicy Kwarcowej zyskała na różnorodności, co przyczyniło się do powstania ciekawego i nietypowego krajobrazu miejskiego.

Obiekt ten jest często określany jako domki krasnoludków lub pianinka, co odzwierciedla jego wyjątkowy styl oraz klimat, jaki tworzy w przestrzeni miejskiej.

---

Oceń: Ulica Kwarcowa w Łodzi

---