Ulica Czerwona w Łodzi

Ulice i place

Ulica Czerwona, znajdująca się w Łodzi, to niewielka, ale ważna arteria o długości 305 metrów. Umożliwia połączenie dwóch istotnych punktów – Piotrkowskiej oraz Wólczańskiej. Oprócz praktycznego znaczenia, ulica ta rozdziela dwie kluczowe dzielnice miasta.

Granice tej ulicy wyznaczają obszary Górnej oraz Śródmieścia, co sprawia, że jest ona istotnym punktem zarówno z perspektywy mieszkańców, jak i turystów. Jej funkcja łączenia przyciąga uwagę, a długi ciąg łączący dynamicznie rozwijające się części Łodzi, jak i jej historyczne miejsca, czyni ten odcinek ulicy godnym szczególnej uwagi.

Historia

W latach 1824–1828, na obszarze na południe od Nowego Miasta, powstała nowa osada przemysłowa. Jej utworzenie miało na celu osiedlenie przede wszystkim tkaczy specjalizujących się w len i bawełnę, a miejscowość ta została nazwana Łódka. Osada ciągnęła się wzdłuż traktu piotrkowskiego oraz rzeki Jasień, a także obejmowała pobliskie tereny wiejskie, takie jak Wólka, Zarzew i Widzew.

W czasie regulacji ulicy Piotrkowskiej, na terenach nowo powstałej osady wytyczono siedem nowych przecznic, z których jedną była ulica Czerwona. To właśnie ta ulica została po raz pierwszy uwzględniona na planie, który opracował geometra Jan Leśniewski w roku 1825.

Ulica Czerwona miała kluczowe znaczenie jako dojazd z traktu piotrkowskiego do farbiarni przędzy Traugotta Langego, znajdującej się przy ul. Wólczańskiej. W farbiarni tej wykorzystywano różnorodne barwniki, z których najczęściej stosowano „czerwień turecką”. Nazwa ulicy wywodzi się właśnie z tego faktu. W roku 1832 farbiarnię przejął Ludwik Geyer. Na przełomie XIX i XX wieku, przeważająca większość działek oraz domów znajdujących się przy ulicy była w rękach rodziny Geyerów, a także spółki akcyjnej „L. Geyer”.

W roku 1928 zrealizowano inwestycję polegającą na budowie torów tramwajowych w jezdni ulicy. Zmiany te były związane z przesunięciem torów około roku 1970, co miało na celu zajęcie terenu po wyburzonej północnej pierzei ulicy. Nazwa ulicy została zmieniona tylko raz, podczas trwania wojny, kiedy nosiła nazwę Rotgarnstrasse, co w tłumaczeniu oznacza „ulicę czerwonej przędzy”.

Numeracja i kody pocztowe

W przypadku ulicy Czerwonej w Łodzi, numeracja budynków przedstawia się następująco:

  • numery parzyste obejmują zakres od 2 do 8,
  • numery nieparzyste znajdują się w przedziale od 1 do 3,
  • kod pocztowy przypisany do tej lokalizacji to 93-005.

Ważniejsze obiekty

Ulica Czerwona w Łodzi jest miejscem, gdzie można znaleźć wiele interesujących obiektów architektonicznych oraz instytucji edukacyjnych. Poniżej przedstawiamy kilka z nich:

  • nr 3 – Willa Ryszarda Geyera; obecnie budynek oraz przylegający do niego ogród są siedzibą łódzkiej Izby Lekarskiej, a dawniej funkcjonował tu przedszkole nr 82,
  • nr 6 – Dom Studentek im. Św. Urszuli Ledóchowskiej. W 1923 roku siostry urszulanki otrzymały darmowe mieszkanie w kamienicy przy ul. Czerwonej 6, która przynależała do właściciela fabryki, Ludwika Geyera. W latach 1928–1938 w tym miejscu mieścił się dom zakonny, pełniący rolę centralnego ośrodka i siedziby przełożonej centrum łódzkiego, s. Anieli Łozińskiej,
  • nr 8 – Gimnazjum Społeczne nr 1 im. Ewarysta Estkowskiego oraz Społeczna Szkoła Podstawowa nr 1, które są częścią Społecznego Towarzystwa Oświatowego im. Ewarysta Estkowskiego.

Komunikacja miejska

Ulica Czerwona w Łodzi jest istotnym elementem miejskiej infrastruktury transportowej, po której kursują różne linie MPK Łódź. W szczególności, wyróżniają się następujące połączenia:

Autobusy dzienne

Przypisy

  1. Janik i in. 2012 r., s. 39.
  2. Baza ulic na stronie WiMBPwŁ.
  3. Z kroniki Zgromadzenia Urszulanki SJK.
  4. a b Rynkowska 1970 r., s. 7.

Oceń: Ulica Czerwona w Łodzi

★★★★★
Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:18