Artur Krönig, urodzony 6 kwietnia 1896 roku w Łodzi, był znaczącą postacią w niemieckim życiu politycznym. Pochodząc z Łodzi, jego działalność obejmowała również Pabianice. Zmarł 16 lipca 1953 roku w Poczdamie.
W ciągu swojej kariery pełnił wiele istotnych ról, w tym radnego Łodzi oraz posła na Sejm w pierwszej i drugiej kadencji w latach 1922–1930. Jako przewodniczący Niemieckiej Partii Pracy w latach 1922–1925, a później Niemieckiej Socjalistycznej Partii Pracy od 1925 do 1934 roku, odegrał kluczową rolę w formowaniu polityki niemieckiej społeczności w Polsce.
Życiorys
Artur Krönig, po ukończeniu szkoły średniej w Łodzi, podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie I wojny światowej pełnił rolę nauczyciela, pracując w progimnazjum niemieckim w Pabianicach. Równocześnie był aktywny w niemieckiej prasie, zarówno lokalnej, jak i europejskiej, m.in. w redakcji „Lodzer Freie Presse” oraz „Volkswille”, a także pełnił funkcję redaktora naczelnego „Lodzer Volkszeitung”.
Od listopada 1918 roku zaangażował się w działania Wojsk Polskich, gdzie służył jako oficer kasowy w Legii Akademickiej. W kolejnych latach, od 1920, pełnił rolę oficera kasowego Komisji Gospodarczej Szpitala Wojskowego nr 1 w Łodzi oraz służył jako podporucznik w 28 Pułku Strzelców Kaniowskich. W Wojskowym Okręgowym Zakładzie Gospodarczym nr IV w Łodzi również zajmował istotne stanowisko. W styczniu 1921 roku został zwolniony do rezerwy w stopniu podporucznika.
Po wojnie powrócił do pracy w szkolnictwie, zatrudniając się w gimnazjum niemieckim w Pabianicach. W 1922 roku był jednym z założycieli Niemieckiej Partii Pracy (DAP) oraz objął funkcję sekretarza generalnego tej partii. W późniejszym okresie dołączył do Niemieckiej Socjalistycznej Partii Pracy, gdzie zasiadał w Radzie Naczelnej oraz Zarządzie Głównym. Jako przedstawiciel socjalistów uczestniczył w II i III Kongresie Socjalistycznej Międzynarodówki Robotniczej, które miały miejsce w Marsylii oraz Brukseli.
W tym samym roku zdobył pierwszy mandat posła na Sejm z ramienia Bloku Mniejszości Narodowych w okręgu Łódź, gdzie przynależał do klubu Zjednoczenia Niemieckiego. Reelekcję uzyskał w 1928 roku jako przedstawiciel Polskiej Partii Socjalistycznej. Krönig był również członkiem Frakcji Niemieckich Posłów Socjalistycznych, jednak w 1930 roku bezskutecznie starał się o ponowny wybór z ramienia Centrolewu.
W 1935 roku, w wyniku różnic w poglądach dotyczących współpracy z polskimi i żydowskimi socjalistami, opuścił DSAP i związał się z organizacją Christlicher Commisverein, pełniąc w niej obowiązki prezesa. W miarę upływu czasu jego poglądy polityczne zaczęły coraz bardziej korespondować z ideologią NSDAP.
Kiedy wybuchła II wojna światowa, Krönig został internowany przez władze polskie i deportowany w głąb kraju; jednakże udało mu się uzyskać wolność dzięki interwencji wojsk niemieckich w rejonie Stoczka. Po zakończeniu wojny osiedlił się w Poczdamie, gdzie kontynuował swoje życie.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Ryszard Bonisławski | Alojzy Bartoszek | Emil Zerbe | Ryszard Piasecki | Elżbieta Hibner | Hanna Gill-Piątek | Kazimierz Rokoszewski | Longin Chlebowski | Ewa Szymanowska | Włodzimierz Natorf | Kazimierz Witaszewski | Piotr Walczak (urzędnik) | Hersz Berliński | Zenon Kryński | Dariusz Jadowski | Antoni Wołowski | Andrzej Oborzyński | Mieczysław Zdziechowski | Fajwel Berliner | Mieczysław TomalaOceń: Artur Krönig