Emil Geyer

---

Życiorys

Emil Geyer, będący synem Ludwika Geyera, to postać, która znacząco wpłynęła na rozwój przemysłu w Łodzi. Jako jeden z nielicznych przemysłowców w swoim czasie, którzy posiadali wyższe wykształcenie, ukończył Wyższą Szkołę Techniczną we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów objął stanowisko dyrektora ds. technicznych oraz stał się współwłaścicielem przedsiębiorstwa bawełnianego swojego ojca. Jego kariera napotkała jednak trudności w wyniku konfliktu z bratem Gustawem, który zdobył wysoką pozycję jako główny dyrektor firmy. Konflikt wynikał z zazdrości oraz z trudnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

Aby usprawnić sytuację w firmie, w 1886 roku powołano do życia Towarzystwo Akcyjne Fabryk Bawełny Ludwika Geyera. Ta reorganizacja pomogła w ustaleniu kwestii własnościowych oraz w wyjściu z długów. Po tragicznej śmierci Gustawa w 1893 roku, Emil został mianowany na prezesa firmy. Dzięki swojemu wykształceniu, Emil skupił się na aspektach technicznych działalności zakładów, a do momentu swojej śmierci w 1910 roku zwiększył liczbę wrzecion produkcyjnych o 150%.

Emil Geyer odegrał również istotną rolę w społeczności lokalnej. W latach 1888-1890 pełnił funkcję komendanta łódzkiej straży pożarnej, a w 1898 roku był jednym z ojców założycieli sieci tramwajowej, która ułatwiała transport w mieście. Również w maju 1899 roku został członkiem zarządu Towarzystwa Doraźnej Pomocy Lekarskiej, które latem tegoż roku stworzyło w Łodzi drugie w kraju po Warszawie pogotowie ratunkowe. Emil był jego założycielem oraz pierwszym prezesem.

W latach 1902-1904 stał się inicjatorem utworzenia kartelu przędzalń bawełnianych, a także sprawował rolę wiceprezesa Komitetu Giełdowego. Dodatkowo był członkiem Urzędu Starszych Zgromadzenia Kupieckiego oraz prezesem Łódzkiego Banku Kupieckiego, Polskiego Towarzystwa Teatralnego oraz Szpitala Pediatrycznego Anny Marii. Jako inwestor, był akcjonariuszem Towarzystwa Elektrycznego, cukrowni Aszych oraz fabryki chemicznej Rędziny. Ostatecznie osiedlił się w Warszawie, gdzie zamieszkał przy alei Róż 2. Po jego śmierci, Emil został pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi, w części ewangelicko-augsburskiej.

Życie prywatne

Emil Geyer miał ugruntowane korzenie rodzinne. Jego ojcem był Ludwik Geyer, natomiast matką Emilia Szarlotta Karolina z domu Türk. Żoną Emila została Anna Magdalena z domu Weil, z którą doczekali się syna Karola Geyera, który również zajął się działalnością fabryczną. Wnuk Emila, Mariusz Geyer, będący synem Karola, wstąpił w szeregi Armii Krajowej i zginął w 1944 roku. Córka Emila wyszła za mąż za ekonomistę Antoniego Kostaneckiego.

Po śmierci Emila, prezesurę w firmie objął jego młodszy brat – Eugeniusz.

---

Oceń: Emil Geyer

---