Józef Łodyński

Kultura i sztuka

Józef Łodyński, urodzony 19 października 1919 roku w Łodzi, a zmarły 6 lutego 1984 roku w tym samym mieście, był wybitnym polskim aktorem. Jego kariera artystyczna i życiowa wiązała się ściśle z teatralnym światem, co czyni go postacią wartą wspomnienia w historii polskiej kultury.

W 1951 roku uzyskał dyplom na PWST w Warszawie, co otworzyło przed nim drzwi do wielu znaczących ról. Przez większość swojego zawodowego życia był związany z Teatrem Stefana Jaracza w Łodzi, gdzie występował w licznych produkcjach, zdobywając uznanie krytyków i publiczności.

W latach 1964-1981 Łodyński zadebiutował także na małym ekranie, uczestnicząc w wielu spektaklach Teatru Telewizji, co przyczyniło się do jego większej popularności wśród szerokiej publiczności.

Po jego śmierci, grób aktora znajduje się na cmentarzu parafii św. Józefa Oblubieńca NMP przy ul. Mierzejowej 1 w Łodzi – Ruda (sektor C1, rz. 16, gr. 4), gdzie można oddać hołd tej niezwykłej postaci polskiej sztuki teatralnej.

Kariera zawodowa

Józef Łodyński zapisał się na kartach historii polskiego teatru, realizując swoją karierę w kilku znaczących instytucjach kultury. W latach 1950–1954 był związany z Teatrem Nowym w Łodzi, gdzie zdobywał doświadczenie jako aktor i twórca. Następnie, w okresie od 1954 do 1957 roku, kontynuował swoją karierę w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, co znacząco wpłynęło na jego rozwój artystyczny.

Najdłuższy okres jego twórczości przypada na lata 1957–1981, kiedy to był związany z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi. W tej placówce położył fundamenty swojej kariery, angażując się w liczne innowacyjne projekty oraz wystawienia, które przyczyniły się do jego uznania jako jednego z czołowych artystów tamtego okresu.

Wybrana filmografia

Józef Łodyński to postać, która zapisała się w historii polskiego kina dzięki swoim różnorodnym rolom, które pełnił w licznych produkcjach filmowych oraz telewizyjnych. Jego talent aktorski oraz zdolność do wcielania się w różnorodne postaci sprawiły, że zyskał uznanie widzów oraz krytyków.

  • Gazda z Diabelnej (serial telewizyjny) (1979) – mieszkaniec miasteczka,
  • Lalka (serial telewizyjny) (1977) – służący w sklepie Wokulskiego,
  • Honor dziecka (1976) – strażak,
  • Kazimierz Wielki (1975) – ksiądz Ambroży, wysłannik biskupa Grota na miejsce budowy kanału,
  • Dzieje grzechu (1975),
  • Hubal (1973) – członek oddziału „Hubala”,
  • Chłopi (1972) – wędrowny handlarz żydowski,
  • Kopernik (1972) – błazen kardynała D’Este (odc. 1),
  • Ballada o ścinaniu drzewa (1972) – Malawka,
  • Jak rozpętałem drugą wojnę światową (serial telewizyjny) (1969) – palacz na jugosłowiańskim statku,
  • Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1967) – Wasiak, agent gestapo,
  • Pieczone gołąbki (1966) – Józef Balcerzak, przewodniczący Rady Zakładowej,
  • Don Gabriel (1966) – jako uczestnik narady w sprawie ortografii,
  • Piekło i niebo (1966) – jako konduktor w autobusie,
  • Kapitan Sowa na tropie (1965) – jako pomocnik Nalepy (odc. 3),
  • Gdzie jest generał (1963) – żołnierz z plutonu Panasiuka,
  • Rodzina Milcarków (1962) – Kaniok,
  • Ogniomistrz Kaleń (1961) – Matula,
  • Pociąg (1959) – milicjant po cywilnemu,
  • Orzeł (1958) – mat Baczek,
  • Baza ludzi umarłych (1958) – mechanik,
  • Trzy starty – Gienek.

Każda z tych ról przyczyniła się do kształtowania jego kariery oraz umocnienia pozycji w polskim przemyśle filmowym. W ciągu swojej kariery Łodyński miał okazję wystąpić w wielu projektach, które na zawsze pozostaną w pamięci widzów.

Oceń: Józef Łodyński

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:15