Léonie Geisendorf


Léonie Geisendorf, znana z przedłożonego nazwiska Kaplan, przyszła na świat 8 kwietnia 1914 roku w polskim mieście Łódź, a jej życie zakończyło się 17 marca 2016 roku w stolicy Francji, Paryżu.

Jako architektka, Léonie budowała swoją karierę głównie w Szwecji, gdzie spędziła przeważającą część swojej zawodowej egzystencji. Jej osiągnięcia zawodowe zostały uhonorowane w 1995 roku, kiedy uzyskała tytuł doktora w Królewskim Instytucie Technicznym.

Od 2009 roku Léonie osiedliła się na stałe w Paryżu, gdzie kontynuowała życie twórcze i artystyczne.

Życie i twórczość

Léonie Geisendorf to postać, która w latach 1933-1938 kształciła się na Politechnice Federalnej w Zurychu. Już w trakcie swoich studiów miała okazję odbyć praktyki u Le Corbusiera w Paryżu, co niewątpliwie wpłynęło na jej późniejsze podejście do architektury.

W 1940 roku związała się małżeństwem z kolegą z uczelni, Charlesem-Edouardem Geisendorffem. Po kilku latach, w okresie 1944-1950, kontynuowała naukę na Konsthögskolans arkitekturskola w Sztokholmie. W 1950 roku razem z mężem otworzyli własne biuro projektowe, znane jako L. & C. E. Geisendorf.

Do ich pierwszych realizacji należy Villa Ranängen, budowana w latach 1950-1951 oraz dzielnica willowa Riksrådsvägens w Skarpnäck, która powstawała w latach 1953-1956. Cały zespół składa się z 114 domów szeregowych, klasyfikowanych w trzech typach. Zachowały się rysunki oraz materiały projektowe, które ilustrują koncepcję kolorystyki wnętrz, a także próbki proponowanych tapet i farb ściennych.

W twórczości Geisendorf można dostrzec wpływy późnego modernizmu, podkreślone poprzez stosowanie mocnych i surowych materiałów, a także konstrukcji z surowego betonu, w duchu Le Corbusiera. Często również wskazuje się na brutalizm i strukturalizm jako cechy jej projektów. Przykładem takiego podejścia jest liceum St Görans z 1961 roku, zainspirowane koncepcją Unité d’habitation oraz Villa Delin przy Strandvägen 43 w Djursholm, która stanowi awangardowy dom z surowego betonu, wzniesiony w latach 1966-1970.

Przypisy

  1. Helena H. Werner, Kvinnliga arkitekter: om byggpionjärer och debatterna kring kvinnlig yrkesutövning w Szwecji, Göteborg [Szwecja]: Acta Universitatis Gothoburgensis, 2006 r., ISBN 91-7346-571-2, OCLC 83907304 [dostęp 23.11.2022 r.]. Brak numerów stron w książce.

Oceń: Léonie Geisendorf

Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:17