Edward Brisch

---

Życiorys

Edward Brisch zdał maturę w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi w roku 1918. Następnie ukończył studia inżynierskie na Politechnice Warszawskiej, a później kontynuował naukę na Uniwersytecie w Tuluzie. Przez osiem lat pracował jako inżynier w Warszawie, gdzie pełnił m.in. funkcję zastępcy głównego projektanta w Zakładach Mechanicznych URSUS S.A. w latach 1926–1929 oraz był kierownikiem warszawskiego oddziału Citroëna. Ponadto, jako specjalista odpowiedzialny za rozwój produkcji krajowej, działał w Państwowych Zakładach Inżynierii w latach 1932–1934, gdzie koncentrował się na pojazdach opancerzonych. Później założył własne przedsiębiorstwo konsultingowe, które działało w Warszawie oraz w Paryżu.

Przed wybuchem II wojny światowej Edward Brisch zdecydował się na wyjazd do Anglii, gdzie podjął pracę w Ministerstwie Zaopatrzenia, w Departamencie Konstrukcji Czołgów. W lecie 1939 roku odwiedził swoją rodzinę w Polsce; jednak po aresztowaniu przez niemieckich okupantów udało mu się uciec na Łotwę. W 1941 roku Brytyjskie Ministerstwo Wojny wraz z firmą Vickers oraz Staffordem Cripps, ambasadorem Wielkiej Brytanii w ZSRR, zorganizowały pomoc dla Brischa i ułatwiły mu powrót do Anglii, by wspierał brytyjski przemysł wojenny. W obliczu działań wojennych jego podróż do Liverpoolu odbyła się drogą przez Rygę, Moskwę, Chungking, Rangun oraz Bombaj, a łączna długość trasy wyniosła około 40 000 km. Właśnie w czasie tych podróży Brisch sporządził notatki, które zachowały się w języku polskim, zwłaszcza pierwszych siedmiu stron jego zapisków.

W 1942 roku Edward Brisch ponownie dołączył do Departamentu Konstrukcji Czołgów oraz pracował w technicznej szkole Ministerstwa Wojny. W 1947 roku założył w Londynie firmę doradczą EG Brisch and Partners, która posiadała zasięg w Europie, a także działalność w Indiach oraz Stanach Zjednoczonych, gdzie otworzył oddziały w Cleveland w 1956 roku oraz w Toledo. Jego firma realizowała projekty m.in. dla Owens-Illinois Glass, Libbey-Owens-Ford, General Electric oraz Underwood Company. W 1957 roku Brisch przeniósł się z rodziną z Oxshott w Surrey do Toledo. Był aktywnym członkiem brytyjskich i amerykańskich towarzystw technicznych, Royal Society of Arts oraz Reform Club w Londynie, a także Toledo Torch Clubu. W swoim dorobku miał również kilka publikacji naukowych.

Życie prywatne

Edward Brisch był synem Leopolda (1858–1927) oraz Zofii Brisch (1866–1941). Dwa razy brał ślub; jego pierwsza żona zginęła w warszawskim getcie. Drugą i ostatnią żoną była pielęgniarka, która opiekowała się nim w szpitalu – Susan Rogers (1920–2018). Z tą żoną miał syna Geralda oraz córki, Jennifer i Jill. W trakcie jednej z podróży do Birmy, Brisch doznał infekcji płuc. Po przybyciu do Anglii przeszedł pneumonektomię, a przez chorobę i obrany sposób leczenia stał się bardziej podatny na dalsze infekcje. Zmarł w 1960 roku na zapalenie płuc.

Klasyfikacja Brischa

W latach 50. XX wieku, Edward Brisch wprowadził nowatorski system klasyfikacji, który zyskał nazwę Klasyfikacja Brischa. System ten był szczególnie istotny dla sektora przemysłowego oraz budownictwa.

Klasyfikacja miała na celu stworzenie uproszczonego narzędzia do identyfikacji materiałów i części, które były używane w różnych aplikacjach inżynieryjnych. W ramach tej klasyfikacji, każdy element, niezależnie od tego, czy był przedmiotem, wykonanym zadaniem, czy też wyposażeniem, otrzymał unikalny numer klasyfikacyjny.

Numer ten oparty był na podstawowym kodzie, który związany był z fundamentalnymi cechami danego elementu, takimi jak jego wymiary i kształt. Dodatkowo, system wykorzystywał kod wtórny, który opisywał cechy związane z procesem przetwarzania tych materiałów.

Publikacje

Edward Brisch to postać, która przyczyniła się do rozwoju wiedzy w swoim fachu. Jego publikacje stanowią istotny wkład w dziedzinie inżynierii oraz klasyfikacji. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego najbardziej znaczących prac, które pokazują różnorodność tematów, jakimi się zajmował.

• A New Dragon for St. George, Institution of Production Engineers Journal, t. 33 (3), marzec 1954,
• Adaptation of the U.D.C. Form of Notation to Punched Card Techniques, „Royal Society Scientific Information Conference Report”, 1948,
• Brisch Building Classification: Prepared for the British Building Documentation Committee, E.G. Brisch and Partners,
• Maximum ex minimo, „Institution of Production Engineers Journal”, t. 33 (6), 1954,
• Production Classification Methods, „Industrial Engineering Handbook”, Nowy York 1956,
• Simplification and Standardisation for Automation, „Institution of Production Engineers Journal”, t. 36 (9), wrzesień 1957,
• Special Purposes Classification, 1955,
• Subject Analysis in Eighty-one Concepts, „Aslib”, t. 1 (3), 1955,
• Standardization Practice, „Engineering Inspection”, wrzesień 1953,
• Standardization Without Tears, „Manager”, t. 19, 1951.

Wszystkie te publikacje wskazują na niezwykłe osiągnięcia Brischa w zakresie produkcji oraz klasyfikacji, a jego prace wciąż inspirują nowych badaczy i profesjonalistów w tej dziedzinie.

---

Oceń: Edward Brisch

---