Mieczysław Milbrandt

---

Życiorys

Mieczysław Milbrandt pochodził z typowej dla wszelkich sytuacji rodzin robotniczych. Po przybyciu do Warszawy znalazł się w trudnej sytuacji finansowej, co zmusiło go do wykonywania prac, takich jak oddawanie krwi, aby móc pokryć swoje niezbędne wydatki. Jego los zmienił się znacząco, gdy profesor Władysław Tatarkiewicz zaoferował mu schronienie i wsparcie w rozwijaniu jego pasji edukacyjnych.

W latach 1934–1938 Milbrandt studiował na wydziale humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów objął stanowisko asystenta w katedrze filozofii tej samej uczelni, gdzie jego działalność edukacyjna oraz naukowa zaczęła nabierać tempa. Artykuły filozoficzne Milbrandta publikowane były w różnorodnych pismach, takich jak „Pion”, „Naród i Państwo”, „Prosto z mostu”, „Polska Zbrojna” oraz recenzje w „Przeglądzie filozoficznym”.

W czasie II wojny światowej, Milbrandt pełnił funkcję asystenta w tajnym uniwersytecie, angażując się też w wykłady na Uniwersytecie Ziem Zachodnich oraz na zajęciach gimnazjalnych, gdzie uczył propedeutykę filozofii. Niestety, dramatyczny turniej wydarzeń przypadł na 1 sierpnia 1944 roku, kiedy to dołączył do powstańczego wojska. W trakcie walk, 8 sierpnia, podczas szturmu na Sejm, Milbrandt odniósł ciężkie obrażenia, tracąc nogę. Zmarł następnego dnia i został pochowany (po ekshumacji) w zbiorowej mogile powstańców na Cmentarzu Powstańców Warszawy.

Warto zauważyć, że Milbrandt był bliskim przyjacielem zarówno Bolesława Micińskiego, jak i Jana Twardowskiego. W swoich wspomnieniach Twardowski opisywał Milbrandta jako osobę wybitną spośród jego przyjaciół, dedykując mu wiersz pt. „Wieczność”.

---

Oceń: Mieczysław Milbrandt

---