Andrzej Płonka

W 1983 roku Andrzej Płonka został uhonorowany tytułem profesora nadzwyczajnego, a w 1991 roku awansował na stanowisko profesora zwyczajnego na Politechnice Łódzkiej. W latach 1960-1965, z wielką pasją, zorganizował i kierował Pracownią Izotopową w III Klinice Chorób Wewnętrznych Wojskowej Akademii Medycznej, co świadczy o jego zaangażowaniu w badania z zakresu chemii i medycyny.

Na początku lat 70., z inicjatywy Płonki, powstała pracownia Elektronowego Rezonansu Paramagnetycznego, której przewodził aż do swojej śmierci. Jego badania koncentrowały się z głównie na chemii fizycznej i teoretycznej, gdzie sformułował innowacyjną hipotezę wiązania jonów z polielektrolitowymi strukturami oraz stworzył unikalną w skali światowej teorię kinetyki reakcji w fazach skondensowanych – znaną jako kinetyka dyspersyjna.

W dorobku naukowym Andrzeja Płonki znajduje się imponująca liczba publikacji, w tym 168 artykułów, 12 prac przeglądowych, 6 monografii oraz 3 patenty. Dodatkowo, z dumą można zauważyć, że wypromował 5 doktorów, przekazując swoją wiedzę i doświadczenie nowym pokoleniom naukowców.