Henryk Dubaniewicz

---

Życiorys

Henryk Dubaniewicz to wybitna postać polskiej geografii, którego kariera akademicka i zawodowa rozpoczęła się na Uniwersytecie Łódzkim. W 1961 roku uzyskał tytuł magistra geografii, a w 1965 roku skończył studia na Politechnice Warszawskiej. Jego dalsza edukacja obejmowała uzyskanie stopnia doktora w 1971 roku na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1961–1962 pełnił funkcję lektora klimatologicznego w Planetarium Śląskim znajdującym się w Chorzowie, co stanowiło fundament jego kariery w dziedzinie nauk przyrodniczych.

Dalsza praca zawodowa Henryka Dubaniewicza obejmowała etat jako ekonomista w Dzielnicy Lokalizacji i Założeń Projektowych, gdzie pracował w latach 1962–1963. Jego kariera w środowisku akademickim rozwijała się prężnie, bowiem od 1963 roku był adiunktem, a w latach 1974–1982 pełnił funkcję kierownika Zakładu Meteorologii, Klimatologii i Hydrologii na UŁ. Ponadto, od 1979 roku był organizatorem i kierownikiem Podyplomowego Studium Kształtowania i Ochrony Środowiska.

Od 1980 roku działał jako rzeczoznawca, a od 1983 roku był także członkiem Komisji Kwalifikacyjnej Rzeczoznawców Towarzystwa Urbanistów Polskich. Dubaniewicz był aktywny w kręgach naukowych, będąc członkiem Komisji Fizycznej Atmosfery Komitetu Geofizyki Polskiej Akademii Nauk w latach 1979-1981 oraz Komitetu Meteorologii i Fizyki Atmosfery PAN w 1984 roku. Jego wpływ na lokalną naukę dostrzegalny był również jako członek rady naukowej przy Prezydium WRN w Łodzi (1973-1975) i Wojewodzie Piotrkowskim (1976-1980).

W latach 1979-1982 Dubaniewicz był również członkiem Sekcji Meteorologii przy Radzie Naukowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej. Jego związki z Polskim Towarzystwem Geofizycznym datują się na 1963 rok, kiedy to dołączył do organizacji i pełnił funkcję sekretarza w latach 1969-1976, a później zasiadał w zarządzie oddziału łódzkiego. Dubaniewicz był także członkiem Polskiego Towarzystwa Geograficznego, gdzie w latach 1972-1975 pełnił rolę wiceprzewodniczącego.

Pomimo licznych obowiązków akademickich, nie rezygnował z działalności w Niezależnym Samorządowym Związku Zawodowym „Solidarność”, w którym w 1991 roku bezskutecznie starał się o mandat poselski. Widziano w nim nie tylko naukowca, ale również redaktora, który miał wkład w wydawnictwa geograficzne Uniwersytetu Łódzkiego.

Życie prywatne

W życiu osobistym Dubaniewicz dzielił swój czas z żoną i córką. Po śmierci został pochowany w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi, co symbolizuje jego głębokie związki z regionem i życiem lokalnej społeczności.

Upamiętnienie

W Łodzi znajduje się wiele miejsc, które noszą imię Henryka Dubaniewicza, co jest świadectwem jego znaczenia dla lokalnej społeczności. W 1994 roku, dla upamiętnienia jego dokonań, nazwa „Skwer Młodości” została nadana miejscu, które pierwotnie powstało w 1964 roku. Więcej informacji można znaleźć tutaj.

Kolejnym ważnym punktem upamiętniającym tę postać jest pomnik w Parku na Zdrowiu, który znajduje się pomiędzy terenem dawnego lunaparku a ulicą Konstantynowską. Ten kamień stanowi symbol pamięci o Ireneuszu Henryku Dubaniewiczu i formułuje istotny element lokalnej historii.

Publikacje

Henryk Dubaniewicz jest autorem szeregu znaczących publikacji, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w dziedzinie klimatu i biometeorologii. Oto wybrane tytuły jego prac:

• Zróżnicowanie klimatyczne województwa łódzkiego (1971),
• Klimat województwa łódzkiego (1974),
• Ocena tendencji zmian stanu czystości rzek Polski środkowej metodą współczynnika Wz (1986),
• Przewodnik metodyczny i organizacyjny (1988),
• Biometeorologia turystyki: wybrane zagadnienia z biometeorologii człowieka. Cz. 1 (1988),
• Biometeorologia turystyki: wybrane zagadnienia z biometeorologii człowieka. Cz. 2 (1989).

---

Oceń: Henryk Dubaniewicz

---