Wanda Drozdowska

---

Życiorys

Wanda Drozdowska przyszła na świat w rodzinie inteligenckiej, która była także dwuwyznaniowa. Jej matka, Łucja Ast, ewangeliczka, początkowo poświęcała się pracy w domu, ale po wojnie objęła obowiązki księgowej w zakładach przemysłowych w Łodzi. Z kolei jej ojciec, Wacław Drozdowski, był rysownikiem oraz dziennikarzem. Ważnym wydarzeniem w jej życiu były chrzciny, które odbyły się w 1928 roku w ewangelickiej parafii św. Trójcy w Łodzi.

W 1934 roku rozpoczęła naukę w szkole podstawowej im. Emilii Plater, gdzie do momentu wybuchu II wojny światowej zdążyła ukończyć pięć klas. W 1940 roku, w wyniku wojennej zawieruchy, została wysiedlona wraz z matką i ciotką do podłódzkiej wsi. Jej ojciec został natomiast deportowany do Niemiec, do Oldenburga. W czasie okupacji była zatrudniona w szwalni, co było jedynym sposobem na przetrwanie w trudnych warunkach.

Po zakończeniu wojny, Wanda kontynuowała swoją edukację w Prywatnym Gimnazjum i Liceum im. Z. Pętkowskiej i W. Macińskiej w Łodzi. W 1947 roku zdała maturę i podjęła studia z zakresu socjologii na Wydziale Humanistycznym. W tym okresie zainteresowała się etnografią, biorąc udział w badaniach nad pasterstwem pod kierownictwem prof. Kazimiery Zawistowicz-Adamskiej we wsi Ratułów na Podhalu. W 1952 roku uzyskała tytuł magistra filozofii w specjalności socjologii, na podstawie pracy poświęconej wyobrażeniom magicznym oraz ich związkowi z czynnościami w gospodarstwie rolnym.

Działalność naukowa i zawodowa

Po zakończeniu studiów, Wanda Drozdowska rozpoczęła swoją karierę zawodową w Muzeum Etnograficznym, które obecnie nosi nazwę Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi. Była tam kierownikiem jednoosobowego Działu Wierzeń i Obrzędów. W ramach swoich obowiązków zajmowała się gromadzeniem, opracowywaniem oraz przechowywaniem zabytków, a także przygotowywaniem wydawnictw muzealnych i organizowaniem wystaw.

Wanda brała udział w badaniach terenowych, które były realizowane przez zespół etnograficzny MAiE w takich miejscowościach jak Czarnocin i Jasień, a także na obszarze Puszczy Kozienickiej. Jako gorliwa propagatorka etnografii, organizowała liczne wystawy oraz konkursy sztuki ludowej, w tym znaczący Konkurs Folklorystyczny Ziemi Łódzkiej. W latach 1963–1968 pełniła funkcję zastępcy redaktora naczelnego czasopisma „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego. Seria Etnograficzna”.

Od 1952 roku była członkinią Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Jej zainteresowania dotyczyły m.in. wierzeń i praktyk magicznych związanych z pracą w rolnictwie i hodowli. Oprócz tego istotne dla niej były obrzędy doroczne oraz rodzinne, które wyznaczały życie społeczności wiejskiej.

Przez pewien okres Wanda pełniła rolę kierownika Cepelii. Działała również w radiu, prowadząc audycję poświęconą ludowym wierzeniom. Po roku 1968 przeszła do Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie pracowała jako starszy redaktor, a także pisała przewodniki po województwie łódzkim.

Wanda Drozdowska, która nie założyła rodziny, została pochowana na Starym Cmentarzu w Łodzi, w części ewangelickiej.

Wybrane publikacje

W dorobku Wandy Drozdowskiej znajduje się wiele interesujących publikacji, które rzucają światło na różnorodne aspekty kultury ludowej oraz etnografii. Poniżej przedstawiamy wybrane z nich:

• Magia lecznicza zwierząt w Klonowej w pow. Sieradzkim. „Łódzkie Studia Etnograficzne” 1961 nr 3, s. 95–101,
• Istoty demoniczne w Załęczu Wielkim, pow. Wieluń. „Łódzkie Studia Etnograficzne” 1962 nr 4, s. 117–130,
• Podania z Załęcza Wielkiego, pow. Wieluń. „Łódzkie Studia Etnograficzne” 1962, nr 4 s. 81–87,
• Magiczne normy postępowania w życiu codziennym Załęcza Wielkiego, pow. Wieluń. „Łódzkie Studia Etnograficzne” 1963 nr 5, s. 111–130,
• Istoty Demoniczne (wieś Łęka, pow. Łęczyca). „Łódzkie Studia Etnograficzne” 1964 nr 6, s. 177–184,
• Niektóre judaistyczne święta doroczne w malarstwie. „Łódzkie Studia Etnograficzne” 1967 nr 9, s. 303–313,
• Tradycyjne zwyczaje związane z gospodarką zbożową w systemie folwarcznym na terenie Kutnowskiego. „Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego. Seria Etnograficzna” 1981 nr 21, s. 6–136.

---

Oceń: Wanda Drozdowska

---