Janusz Bogusławski

Odznaczony licznymi nagrodami, takimi jak Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka NOT, Złota Odznaka SWP, a także Honorową Odznaką Miasta Łodzi oraz Województwa Bielskiego, Bogusławski był osobą szanowaną w środowisku akademickim i przemysłowym.

Jako syn Kazimierza Bogusławskiego, dyrektora Banku Spółdzielczego w Łodzi, oraz Stanisławy z Prus-Cygańskich, Janusz był potomkiem Andrzeja Ścibor-Bogusławskiego, mającego tytuł wicepodkomorzego łęczyckiego i sieradzkiego. Jego życie zawodowe obfitowało w ważne osiągnięcia, a w 1966 roku był przewodniczącym Rady Zakładowej Instytutu Włókiennictwa w Łodzi, a rok później objął stanowisko wicedyrektora tego instytutu.

W 1969 roku uzyskał tytuł doktora nauk technicznych, co zapoczątkowało jego szeroką działalność w dziedzinie włókiennictwa. Od 1973 roku pełnił funkcję Dyrektora Centralnego Laboratorium Przemysłu Wełnianego w Łodzi, a w 1974 roku przewodniczył Oddziałowi Łódzkiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich. Jako wicedyrektor Instytutu Włókienniczego Politechniki Łódzkiej, filii w Bielsku-Białej, oraz prodziekan Wydziału Włókienniczego, miał ogromny wpływ na kształtowanie przyszłych pokoleń inżynierów.

Jego dorobek naukowy jest imponujący, obejmując 45 artykułów oraz 56 prac naukowo-badawczych, które odegrały znaczącą rolę w przemyśle. Był nie tylko współautorem skryptu dla szkół wyższych pt. „Budowa maszyn włókienniczych – Wybrane zagadnienia eksploatacji” ale także książki „Eksploatacja maszyn włókienniczych – Wybrane zagadnienia”. Ponadto, był rzeczoznawcą SWP, ekspertem PN-TTE oraz biegłym sądowym w obszarze eksploatacji maszyn.

W życiu osobistym Janusz Bogusławski był mężem Kornelii Woltyńskiej, córki Ireny z Rogala-Siecińskich oraz Mariana Woltyńskiego. Rodzina Bogusławskich doczekała się córki Nel Anny Trytek oraz syna Rafała Mariana. W zmarłym dniu 27 kwietnia 2024 roku w Bielsku-Białej, Janusz pozostawił po sobie trwały ślad w polskiej nauce i edukacji.