Bolesław Konorski

---

Życiorys

Bolesław Konorski przyszedł na świat w rodzinie, której głową był lekarz Maksymilian, a jego żoną Anna z Kaleckich. Dzieciństwo spędził w towarzystwie dwóch sióstr. W 1911 roku zainaugurował swoje studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki w Darmstadcie, a następnie kontynuował naukę na Politechnice Wiedeńskiej, którą ukończył w 1918 roku. W 1920 roku zawarł związek małżeński z Łucją Weiss, z którą doczekał się syna Andrzeja (ur. 1922) oraz córki Marii Joanny, która żyła w latach 1926–2018.

W 1922 roku podjął pracę w Zakładach Wyrobów Bawełnianych „Wola” z siedzibą w Warszawie. Jego zaangażowanie w rozwój techniki doprowadziło do jego przynależności do Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP) od 1931 roku, gdzie stał się aktywnym działaczem. Był odpowiedzialny za tworzenie i redagowanie wielu edycji „Kalendarzyka Elektrotechnicznego” w latach 1933–1938.

W obliczu II wojny światowej, po tym jak fabryka „Wola” znalazła się pod niemiecką okupacją, zrezygnował z pełnionej funkcji dyrektora technicznego. Cały okres wojenny spędził z rodziną w Zalesiu Dolnym, a także w Warszawie i Jeziornie, skąd czerpał środki do życia, udzielając nieoficjalnych lekcji matematyki oraz fizyki w tajnych kompletach, w tym w gimnazjum i liceum Królowej Jadwigi w Skolimowie.

Po zakończeniu działań wojennych, od marca 1945 roku, rozpoczął pracę jako naczelnik wydziału w Departamencie Energetycznym Ministerstwa Przemysłu. Wkrótce, w tym samym roku, związał się z Politechniką Łódzką, wnosząc istotny wkład w organizację procesu kształcenia elektryków. Był jednym z założycieli oraz pierwszym kierownikiem Katedry Podstaw Elektrotechniki. W 1946 roku zyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1947 roku obronił pracę doktorską. Pełnił również ważne funkcje: od 1948 do 1952 roku był prorektorem, a w latach 1952–1953 rektorem Politechniki Łódzkiej. W latach 1947–1948 był członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a następnie do 1978 roku należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Jego osiągnięcia zostały docenione i w 1956 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego, a w 1962 przeszedł na emeryturę.

Bolesław Konorski publikował prawie sto prac naukowych, które dotyczyły elektrotechniki teoretycznej, gdzie między innymi uogólnił prawo Coulomba i przyczynił się do precyzyjnego sformułowania pojęcia pojemności cząstkowych w liniach elektroenergetycznych. Jego czterotomowa monografia z zakresu podstaw elektrotechniki była pierwszym w powojennej Polsce podręcznikiem akademickim w tej dziedzinie. Napisał także książkę poświęconą elementom teorii względności, relatywistycznej mechanice oraz elektrodynamice.

Oprócz tego, był współzałożycielem i członkiem honorowym (od 1964 roku) Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, a także członkiem Rady Naukowej Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN oraz aktywnym członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Wykonywał również funkcje w Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej w latach 1952–1957. W październiku 1979 roku dołączył do Towarzystwa Kursów Naukowych.

W 1953 roku za swoje osiągnięcia w dziedzinie elektrotechniki teoretycznej oraz nomografii został uhonorowany Nagrodą Państwową II stopnia w dziedzinie nauki. Dwa lata później, w 1956 roku, otrzymał indywidualną nagrodę I stopnia od Ministra Szkolnictwa Wyższego. Ostatecznie, zakończył swoje życie w Łodzi, gdzie został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły (kwatera XIII-11-4).

Ordery i odznaczenia

W swoim życiu Bolesław Konorski został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w życie publiczne oraz społeczność. Oto niektóre z najważniejszych wyróżnień, które otrzymał:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 30 września 1952,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 15 stycznia 1955,
• Honorowa Odznaka Miasta Łodzi.

Upamiętnienie

W przestrzeni określanej jako „Galeria pamięci” na Wydziale Elektrotechniki, Elektroniki, Informatyki i Automatyki Politechniki Łódzkiej, można zobaczyć tablicę, która oddaje hołd profesorowi Bolesławowi Konorskiemu.

---

Oceń: Bolesław Konorski

---