Witold Bartczak

W 1971 roku, uzyskawszy dyplom magistra inżyniera chemika na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej, zainicjował swoją karierę naukową. Dwa lata później, w 1973 roku, zdobył także dyplom magistra matematyki na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego, a w 1977 roku uzyskał dyplom magistra fizyki, co świadczyło o jego wszechstronnych umiejętnościach.

Kariery Bartczaka nabrały tempa w 1975 roku, kiedy rozpoczął pracę w Instytucie Techniki Radiacyjnej PŁ, rozwijając swoje zainteresowania w zakresie podstaw teoretycznych chemii radiacyjnej. W niedługim czasie uzyskał stopień doktora w 1976 roku, następnie stopień doktora habilitowanego w 1980 roku oraz kategoryczny tytuł profesora w 1989 roku. W 1992 roku osiągnął najwyższy tytuł profesora zwyczajnego.

W latach 1982-1985 Bartczak miał okazję pracować w Holandii, odbywając staż naukowy w Interuniversity Reactor Institute Delft. W tym ośrodku rozpoczął stałą współpracę naukową i pełnił funkcję visiting professora. Od 1995 roku, prowadził Zespół Chemii Teoretycznej i Komputerowej w Międzyresortowym Instytucie Techniki Radiacyjnej PŁ, gdzie jego prace wpłynęły na rozwój wysoce zaawansowanych technologii chemicznych.

Na arenie międzynarodowej, był członkiem zagranicznym American Physical Society oraz Society for Industrial and Applied Mathematics, co podkreśla jego znaczenie w światowej społeczności naukowej. Bartczak prowadził badania w zakresie symulacji procesów dyfuzyjnych w systemach wielocząsteczkowych, kwantowych modeli elektronów solwatowanych oraz komputerowego modelowania procesów katalitycznych, co zaowocowało aż 150 publikacjami. Jego dorobek naukowy obejmował również wypromowanie 6 doktorów, którzy kontynuowali jego dziedzictwo w zakresie chemii i fizyki.