Władysława Keniżanka–Olbromska

---

Życiorys

Władysława Kieżnianka-Olbromska uzyskała wykształcenie w gimnazjum Zofii Pętkowskiej w Łodzi. Już w 1913 roku rozpoczęła swoją przygodę z harcerstwem. W 1917 roku złożyła przyrzeczenie harcerskie w Okręgliku, niedaleko Łodzi, na ręce Marii Wocalewskiej. Zaledwie rok później, w 1918 roku, została drużynową II Łódzkiej Drużyny Harcerek im. Narcyzy Żmichowskiej. W 1919 roku zajmowała się pełnieniem funkcji zastępczyni komendantki drużyn łódzkich oraz przewodniczącej Harcerskiej Pomocy Siostrzanej.

W 1920 roku przeniosła się do Poznania, gdzie przez następne dwa lata była słuchaczką Studium Wychowania Fizycznego na Uniwersytecie Poznańskim i wizytatorką objazdową Chorągwi Wielkopolskiej. W swój aktywny sposób zaangażowała się w plebiscyt na Górnym Śląsku i w działania pomocnicze podczas II powstania śląskiego. Uczestniczyła w przerzucie broni do oddziałów powstańczych, dostarczała posiłki na linię frontu oraz prowadziła kursy dla harcerek z rejonu Śląska. W 1920 roku została pierwszą komendantką Wielkopolskiej Chorągwi Żeńskiej, a także otrzymała stopień przodownicy, by następnie awansować na podharcmistrzynię, co wówczas oznaczało równorzędność z funkcją harcmistrzyni.

W 1922 roku rozpoczęła pracę w gimnazjum błogosławionej Jolanty w Gnieźnie. Między 1924 a 1926 rokiem prowadziła hufiec żeński w Poznaniu, a także była aktywna w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Inowrocławiu oraz w gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Pabianicach, gdzie pomogła w organizacji drużyny harcerek. Rok 1927 to czas, kiedy objęła stanowisko referentki w Chorągwi Śląskiej oraz Chorągwi Włocławskiej w Głównej Kwaterze Żeńskiej, a także została członkinią Komendy Śląskiej Chorągwi Żeńskiej.

Od 1927 do 1932 roku pełniła funkcję komendantki Łódzkiej Chorągwi Żeńskiej i organizowała obozy przysposobienia wojskowego. W latach 1932–1933 zajmowała się jako referentka opiekunek drużyn w Komendzie Łódzkiej Chorągwi Harcerek. Po krótkiej przerwie, ponownie od 1935 roku do 1937 roku była komendantką Łódzkiej Chorągwi Harcerek. W latach 1936-1939 pracowała w Gimnazjum Janiny Czapczyńskiej w Łodzi, a także angażowała się w działalność ZHP, pełniąc rolę członkini Zarządu Oddziału Łódzkiego ZHP oraz będąc reprezentantką harcerek w Unii Polskich Związków Obrońców Ojczyzny.

W latach 1938-1939 pełniła funkcję komendantki Pogotowia Harcerek w Chorągwi Łódzkiej. W czasie II wojny światowej współpracowała z komendantem okręgu ZWZ, organizując łączność i wsparcie dla więźniów politycznych, w tym dostarczając paczki i informacje. Po przeprowadzce do Warszawy w 1942 roku, Władysława objęła funkcję instruktorki bezpieczeństwa konspiracyjnego w Komendzie Pogotowia Harcerek oraz pracowała w Generalnym Inspektoracie Służby Kobiet. Od 1944 roku aktywnie działała w Państwowym Korpusie Bezpieczeństwa oraz uczestniczyła w powstaniu warszawskim, po którym została uwięziona i wywieziona do obozu pracy we Wrocławiu.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej osiedliła się w Łodzi i prowadziła zajęcia jako nauczycielka w XV Liceum Ogólnokształcącym oraz w XII Szkole Podstawowej Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. W latach 1946-1947 pracowała jako wizytatorka ds. harcerskich w Kuratorium Okręgu Szkolnego, a następnie do 1948 roku działała w Działu Kształcenia Starszyzny Komendy Śląskiej Chorągwi Harcerek. W 1948 roku całkowicie zakończyła swoją działalność w harcerstwie, do którego powróciła w 1956. W latach 1957-1958 była kierowniczką Wydziału Obozów i Imprez Masowych Komendy Łódzkiej Chorągwi Harcerstwa, a także dyrektorką Międzyszkolnego Wojewódzkiego Ośrodka Sportowego w parku im. 3 Maja w Łodzi. W 1960 roku przeszła na emeryturę. Władysława była także członkinią Szarych Szeregów przy ZBoWiD.

Życie prywatne

Urodzona 11 czerwca 1900 roku w Łodzi, Władysława Kenig-Olbromska była córką Teodora Keniga oraz Marii z domu Namysłowskiej. W swoim życiu prywatnym poślubiła harcmistrza Eligiusza Olbromskiego, który zmarł w 1966 roku. Para nie doczekała się potomstwa.

Władysława Kenig-Olbromska spoczywa w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi.

Odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień i odznaczeń, jakie otrzymała Władysława Keniżanka–Olbromska, znajdują się szczególnie cenne medale i nagrody. Na liście jej odznaczeń można wymienić:

• Krzyż Niepodległości,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Zasługi dla ZHP,
• Odznaka Grunwaldzka,
• Odznaka Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej.

Upamiętnienie

W 1986 roku jedna z ulic w Łodzi, zlokalizowana w pobliżu Szpitala Matki Polki, otrzymała nazwę ul. Władysławy Keniżanki-Olbromskiej.

---

Oceń: Władysława Keniżanka–Olbromska

---