Zbigniew Bielski

Kultura i sztuka

Zbigniew Bielski, urodzony 6 marca 1946 roku w Łodzi, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej sceny artystycznej. Niestety, jego życie zakończyło się 30 maja 1998 roku w tym samym mieście.

Jako aktor teatralny i filmowy, Bielski pozostawił po sobie niezatarte ślady, które wciąż są kultywowane przez miłośników polskiego kina oraz teatru.

Życiorys

W roku 1964 Zbigniew Bielski z powodzeniem zdał egzaminy maturalne w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Łodzi. Następnie, w 1970 roku, ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, uzyskując dyplom rok później. Po jego odejściu, Zbigniew Bielski spoczywa na cmentarzu rzymskokatolickim przy ul. Ogrodowej w Łodzi.

Teatr

Zbigniew Bielski zyskał uznanie w polskim teatrach, pełniąc znaczące role w różnych instytucjach teatralnych. Jego kariera teatralna obejmowała kilka kluczowych etapów:

Jego różnorodne doświadczenia przyczyniły się do rozwoju polskiego teatru i wpłynęły na jego współczesny kształt.

Filmografia

Filmografia Zbigniewa Bielskiego jest niezwykle bogata oraz różnorodna. Poniżej znajduje się zestawienie jego osiągnięć na małym ekranie, które pokazuje jego talent oraz umiejętności aktorskie.

  • 1997: Złotopolscy – Pręga,
  • 1996: Słodko gorzki – Inspektor Roman,
  • 1994: Psy II: Ostatnia krew – Kaniewski,
  • 1993: 20 lat później – Wilhelm, „adwokat” Hauserów,
  • 1992: Psy – Kaniewski,
  • 1990: Europa, Europa – Wychowawca w szkole Komsomołu,
  • 1990: W piątą stronę świata – Ireneusz Olski,
  • 1988: Rodzina Kanderów,
  • 1987: MR Tański – Przemysłowiec włoski,
  • 1987: Pantarej – porucznik Drobik,
  • 1987: Ucieczka z miejsc ukochanych – ksiądz Szymek,
  • 1985: Wakacje w Amsterdamie – Paweł Kosiński,
  • 1985: Tate,
  • 1983: Nie było słońca tej wiosny – Szwagier karczmarza,
  • 1982: Matka Królów – „Kogut”,
  • 1981: Karabiny – Marian,
  • 1981: Czerwone węże – Kowalczyk,
  • 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – członek Związku Plebejuszy (odc. 4 i 5),
  • 1978: Ty pójdziesz górą – Eliza Orzeszkowa – Maksymilian,
  • 1978: Zapowiedź ciszy – Paweł,
  • 1978: Ślad na ziemi – inżynier Stefan Rzegocki,
  • 1978: Wielki podryw – Marek Lipski,
  • 1976: Daleko od szosy – kolega Ani,
  • 1976: Zdjęcia próbne – Stefan,
  • 1976: Krótkie życie (Krátky život) – Kmicic,
  • 1975: W środku lata – robotnik leśny,
  • 1975: Wieczór u Abdona,
  • 1974: Zapis zbrodni – kolega Zenka,
  • 1973: Nocleg,
  • 1971: 150 na godzinę – chłopak na zabawie.

Gościnnie

  • 1996: Ekstradycja 2 – Petris, człowiek Gundisa,
  • 1988–1991: Pogranicze w ogniu – Nowak, współpracownik Kalety,
  • 1982–1986: Blisko, coraz bliżej – kapitan marynarki podległy Korfantemu,
  • 1979: Tajemnica Enigmy,
  • 1979: Placówka – Wilhelm, syn Hamera, nie został wymieniony w czołówce,
  • 1974: Orzeł i reszka – oficer polskiego kontrwywiadu, nie został wymieniony w czołówce,
  • 1969: Jak rozpętałem II wojnę światową – żołnierz w oflagu sprzedający kiełbasę, nie został wymieniony w czołówce.

Polski dubbing

  • 1998: Zabić Sekala – ksiądz,
  • 1990: Pinokio.

Odznaczenia i nagrody

W zasobach osiągnięć Zbigniewa Bielskiego można znaleźć szereg prestiżowych nagród i odznaczeń, które odzwierciedlają jego wkład w sztukę i kulturę.

  • srebrny Krzyż Zasługi, przyznany w 1989 roku,
  • srebrny Pierścień, nagroda za role w spektaklach „Czarna dziura” oraz „Kapelusz pełen deszczu”, również z 1989 roku.

Przypisy

  1. Nasz wiek. Gimnazjum i Liceum imienia Mikołaja Kopernika w Łodzi 1906–2006. Zarys historyczny. Wspomnienia, Henryk Władysław Skorek (red.), Łódź: I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Łodzi i Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, 2006 r., s. 503, ISBN 83-908655-0-5.

Oceń: Zbigniew Bielski

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:10